فولاد مارتنزیتی کم کربن 414.MM-S به hy; دلیل داشتن استحکام بالا، پایداری قابل توجه در برابر شکست ترد و جوش پذیری بسیار خوب در زمره آلیاژهای مطرح جهت رویه کاری قطعاتی از قبیل غلتک های ریخته گری مداوم است. ترکیب مناسبی از ویژگی های مذکور به دنبال انجام عملیات حرارتی تمپرینگ، پس از جوشکاری حاصل می شود. در تحقیق حاضر آلیاژ 414.MM-S به روش جوشکاری زیر پودری (SAW) بر سطح فولاد پایه 13CrMo44 رسوب گذاری شد. پس از آماده سازی نمونه های مورد نظر تعدادی از آنها تحت عملیات حرارتی تمپر یک و دو مرحله?ای قرار گرفتند. به منظور بررسی نقش فاز فریت ? بر میزان چقرمگی نمونه جوش، سیکل عملیات حرارتی تکمیلی متشکل از عملیات آنیل انحلالی در دمای °C 950 به همراه تمپر دو مرحله ای مورد استفاده قرار گرفت. مطالعات ریز ساختاری با بهره گیری از میکروسکوپ?های نوری و الکترونی روی نمونه?های جوشکاری سطحی و عملیات حرارتی شده انجام و سختی لایه های جوش به دو روش ویکرز و راکول اندازه??گیری شد. مقاومت ضربه??ای نمونه های مختلف با انجام آزمایش ضربه چارپی ارزیابی و سطح مقطع نمونه ها به منظور ارزیابی مکانیزم شکست توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و جهت بررسی مکانیزم تأثیرگذار بر افزایش انرژی ضربه با آنالیز فازی پراش پرتو ایکس (XRD ) مطالعه شد. یافته های آزمایشگاهی نشان می دهدکه کاهش درصد حجمی فاز فریت ? بدون عملیات آنیل انحلالی امکان پذیرنیست. افزایش حجمی فاز آستنیت ناشی از عملیات حرارتی تمپرینگ سبب بهبود چقرمگی و افزایش مقاومت در برابر ایجاد ترک ترد و کاهش میزان سختی می گردد. مطالعات انجام شده به کمک فازشناسی پرتوایکس، افزایش میزان چقرمگی براساس مومسانی استحاله ای را تأیید hy;می کند.