Skip to main content
SUPERVISOR
Ali Maleki,Behzad Niroumand
علی مالکی (استاد راهنما) بهزاد نیرومند (استاد راهنما)
 
STUDENT
Morteza Khoobroo
مرتضی خوبرو

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده مهندسی مواد
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1391

TITLE

Improvement of surface properties of gray cast iron using in-mold alloying
Corrosive and abrasive properties of castings could be improved by addition of alloying elements, however, it may diminish other properties. Therefore surface alloying is employed to increase surface properties without affecting bulk properties. In this study surface properties improvement of gray cast iron by in mold addition of copper during casting was done. For this purpose, pouring temperature of molten gray iron and amount of copper were selected as variable parameters. Two pure copper wires with diameters of 0.4 and 0.8 mm inserted in bottom of sand molds and pouring was done in temperatures of 1240 and 1340 °C. Microstructural investigations, mechanical and corrosion properties of the samples were done by optical microscopy, x-ray diffraction method, Energy dispersive spectroscopy, wear and hardness tests and electrochemical impedance spectroscopy. Measuring of phases in specimens with 0.8 mm copper wire diameter showed that amounts of pearlite increased around 12% and graphite amounts decreased around 16% in specimen with pouring temperature of 1340 °C in comparison with corresponding base specimen. Similarly for specimens with lower copper content, pearlite amount increased 6% and graphite amount decreased 7%. Same results were attained for specimens poured in temprature of 1240 °C, where 6% increase in pearlite and 5% decrease in graphite amount for specimen contains less copper in surface and 11% increase in amount of pearlite and 7% decrease in graphite for specimen with more copper was seen. In all specimens, ferrite amount decreased after alloying in surface. In case of hardness test it was revealed that hardness in alloyed surfaces of all specimens has improved and by moving to inner layers decreased, gradually. Wear resistance of specimens with alloyed surface has improved 50% for 1340 °C and 33% for 1240 °C pouring temprature. Improving in corrosion behavior has occurred for both copper content and pouring temperatures. As a result in mold surface alloying for gray cast iron successfully was done and it has caused improving in corrosion, wear and hardness properties through increase in pearlite amount and decrease in ferrite and graphite amounts. Better condition was when pouring temperature and copper content was higher. Keywords: Gray cast iron, in-mold surface alloying, corrosion resistance, wear resistance.
خواص خوردگی و سایشی چدن های خاکستری را می توان با افزودن عناصر آلیاژی و تغییر ترکیب شیمیایی آنها بهبود داد، لیکن این مساله ممکن است بر خواص دیگر تاثیر نامطلوب بگذارد. از این رو، آلیاژسازی سطحی در حین ریخته گری برای رفع این مساله مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از این پژوهش، بهبود خواص سطحی چدن خاکستری با استفاده از روش آلیاژسازی سطحی در حین ریخته گری می باشد. لذا دو پارامتر دما و مقدار عنصر آلیاژی مس، به عنوان متغیر تاثیرگذار تعیین شدند. بدین منظور دو سیم مسی با قطرهای 4/0 و 8/0 میلی متر در کف یک قالب سه حفره ای ساخته شده با روش ماسه CO 2 قرار گرفته، قالب ها به همراه یک نمونه شاهد در دو دمای 1240 و o C1340 ریخته گری شدند. مشخصات ریزساختاری، مکانیکی و مقاومت به خوردگی نمونه ها، با استفاده از بررسی های میکروسکوپ نوری و آزمون های پراش پرتو ایکس، طیف سنجی انرژی پرتو ایکس، سایش رفت و برگشتی، سختی سنجی و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی انجام شد. نتایج نشان داد نمونه ریخته شده در دمای o C1340 با مس زیادتر در سطح 12% افزایش در مقدار پرلیت نسبت به نمونه شاهد متناظرش دارد و میزان گرافیت نیز در آن 16% کاهش یافته است. نمونه ریخته شده در دمای o C1340 با مقدار مس کمتر در سطح نیز شرایط مشابهی داشته، پرلیت در آن 6% افزایش و مقدار گرافیت 7% کم شد. همچنین برای نمونه ریخته شده در دمای o C1240 با مس کمتر در سطح 6% افزایش پرلیت و 5% کاهش گرافیت مشاهده گردید. در مورد نمونه با همین دما ولی با مس زیادتر در سطح نیز، 11% افزایش در پرلیت و نیز 7% نیز کاهش در گرافیت مشاهده شد. مقدار فریت نیز در همه نمونه ها پس از آلیاژسازی کاهش یافت. نتایج مشخص ساخت که سختی سطح نمونه ها پس از آلیاژسازی افزایش یافته است ولی با حرکت در عمق به مقدار اولیه برمی گردد. همچنین مشاهده شد که حضور مس در نتیجه آلیاژسازی سطحی توانسته است مقاومت سایشی نمونه های بارریزی شده در دمای کم و زیاد را در بهترین حالت به ترتیب به میزان 33% و 50% افزایش دهد. همچنین بهبود مقاومت خوردگی در هر دو گروه از نمونه ها با آلیاژسازی مشاهده گردید. در کل روش آلیاژسازی چدن خاکستری با مس در قالب و در حین ریخته گری باعث اصلاح ریزساختار و بهبود مقاومت سایشی، خوردگی و سختی در سطح شد. کلمات کلیدی چدن خاکستری، آلیاژسازی سطحی در قالب، ریخته گری، مس، مقاومت خوردگی، مقاومت سایشی، سختی

ارتقاء امنیت وب با وف بومی