Skip to main content
SUPERVISOR
Mohsen Mohammadi,Hamidreza Shahverdi,Alireza Khazali
محسن محمدی (استاد راهنما) حمیدرضا شاه وردی (استاد راهنما) علیرضا خزعلی (استاد مشاور)
 
STUDENT
Seyyed shahrad Dibaji
سیدشهراد دیباجی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده مهندسی شیمی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1396

TITLE

Experimental Study of foam stability of dodecylbenzene sulfonate and investigation of foam injection on production from dead-end pores
as most of conventional reservoirs in the world has reached their second stage of life, there has been a tremondous decrease in the the amount of oil they used to produce, therefore engineers are using modern emerging technologies to improve oil production. Most of these methods try to sweep oil from injection wells into prodcution well by increasing the pressure at upstream. In some cases of improved oil recovery, foam is used for both mobility reduction and sweep efficiency improvement but there are major concerns about foam injecion, including stability of foam in reservoir condition and its compability with crude oil. To achieve a successful foam inection is to provide a stable foam and for producing stable foam, proper foaming agents should be seleced. Nanoparticles can help stabilizing foam but they can be uneconomic or harmful to envoiroment. These issues need to be solved before using nanoparticles in industrial scale. In this study sodium dodecylebanzen sulfonate was found a suitable foaming agent and addiction of ZnO nanoparticle helped the stability of the foam. A mixture consisting of 500 ppm surfactant and 300 ppm of nanoparticle had about 160 minutes of half-life. Injection of this foam into micromodel with dead-end pores resulted 98 percent oil recovery while injection of surfactant and gas separately recovered 91 percents and 54 percents of original oil in place. Furthermore, our surfactant was able to alter the wettabilty of glass from mixwet wettability to water-wet wtability Keywords: Enhanced Oil Recovery (EOR), Gas Injection, Foam Stability, Sodium dodecylbenzene sulfonate, Nanoparticle, Dead-end Pores
عمر بیشتر مخازن نفتی دنیا به نیمه دوم خود رسیده است، به همین دلیل میزان برداشت نفت از آنها به میزان قابل مالحظه های کاهش یافته، از این رو برای بازیافت از روشهای ازدیاد برداشت با استفاده از فناوری های نوین برای بهره وری بیشتر در برداشت از ذخایر نفتی استفاده می کنند. روشهای مختلف برای بهبود و ازدیاد برداشت نفت استفاده می شود. در اکثر این روش ها با افزایش فشار مخازن باعث جابجایی نفت در مخزن، از محل چاه های تزریقی به سمت چاه های تولیدی می شوند. از تزریق فوم در بعضی از فرآیند های ازدیاد برداشت نفت برای کنترل نسبت تحرک و بهبود بازدهی جابجایی حجمی استفاده می شود. نگرانی عمده در مورد استفاده از فوم به عنوان یک روش ازدیاد برداشت پایداری فوم در شرایط مخزنی و همچنین در زمانی است که در تماس با نفت خام قرار گرفته است. الزمه دارا بودن یک فرایند سیالب فوم موفق، پایداری فوم است. برای تولید فوم های پایدار، عوامل فوم ساز مناسبی باید انتخاب شود. یکی از این راه حل ها می تواند استفاده از نانوذرات باشد. استفاده از نانو ذرات می تواند در پایدار سازی فوم کمک بسیاری کند اما دارای مشکالتی از جمله هزینه و مشکالت محیط زیستی می باشد. در این پروژه فعال سطحی آنیونی سدیم دودسیل بنزن سولفونات یک عامل فوم زا بالقوه مشاهده شد. افزودن نانوذره ی ZnO پایداری آن را افزایش داد. به طوریکه در غلظت 500 پی پیام فعالسطحی و 300 پی پیام نانوذره نیمهعمر 160 دقیقه مشاهده شد. بعد از تزریق این فوم به میکرومدل با حفرات بسته بازیابی در حدود 98 درصد به دست آمد در حالی که در تزریق گاز و فعال سطحی به طور مجزا در بهترین حالت به ترتیب 54 درصد و 91درصد بود. از آن گذشته محلول فعال سطحی نانوسیال قادر بود تا شیشه ما را آبدوست تر کند. کلمات کلیدی: ازدیاد برداشت، تزریق گاز، پایداری فوم، سدیم دودسیل بنزن سولفونات، نانوذره، حفرات با تهبسته

ارتقاء امنیت وب با وف بومی