Skip to main content
SUPERVISOR
Davood Mostofinejad,Mohammad mehdi Saadatpour
داود مستوفی نژاد (استاد راهنما) محمدمهدی سعادتپور (استاد مشاور)
 
STUDENT
Saeed Ebrahimi Dehshiri
سعید ابراهیمی دهشیری

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده مهندسی عمران
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1383

TITLE

Increasing Energy Absorption Capability in concrete using polystyrene and rubber
Brittleness is one of the problems that limits usage of concrete in some cases. When ordinary concrete reaches to peak load and cracks, it disintegrates and does not sustain load anymore. Researchers have added different materials to the concrete to overcome this problem. Adding fibers is one of the ways to increase its energy absorption capability. Because of high ductility and deformability of rubber and polystyrene, these materials have been used to increase ductility of concrete. Different amounts of fine aggregates in ordinary concrete were replaced with two sizes of rubber powders and two sizes of polystyrene. Also different amounts of coarse aggregates were replaced with shredded rubber in three sizes, to investigate the effect of quantity and size of these aggregates on the energy absorption capability of concrete. In addition to assessing ductility, workability, unit weight, compressive strength, and flexural strength were evaluated. For this purpose, 336 cubic specimens and 168 prism specimens were molded and tested. Flexural toughness tests were done to study energy absorption capability according to ASTM and Japan standards. Experimental results showed that when the concrete containing rubber and polystyrene reaches to the peak load and cracking happens, it sustains lower loads and does not fully disintegrate. Also the results showed that in the concrete containing shredded rubbers, toughness factor I 50 was increased up to 35 and residual strength factor increased up to 70%.
یکی از مشکلاتی که در بعضی موارد باعث محدود شدن کاربرد بتن میگردد، ترد بودن و عدم شکلپذیری این ماده میباشد. بتن معمولی بعد از رسیدن به ظرفیت نهایی خود و ترکخوردگی متلاشی میشود و قابلیت تحمل بار خود را از دست میدهد. به همین دلیل تا کنون محققین با افزودن مواد متنوعی به بتن سعی کردهاند تا بر این مشکل غلبه کنند. افزودن الیاف به بتن، این ماده را در مقابل بارهای بعد از ترک خوردگی مقاوم میکند و باعث افزایش شکلپذیری در بتن میگردد. در این تحقیق با توجه به شکلپذیری بالای لاستیک و پلی استایرن، برای افزایش جذب انرژی بتن از این دو ماده استفاده شده است. با جایگزین کردن درصدهای مختلفی از ریزدانههای موجود در بتن معمولی با پودر لاستیکهایی با اندازههای 8/0-15/0 و 18/1-3/0 میلیمتر و دانههای پلی استایرن با گسترة ابعاد 75/4-18/1 و 35/6-36/2 میلیمتر و همچنین با جایگزین کردن درشت دانههای سنگی موجود در بتن معمولی با خرده لاستیکهای با اندازههای 5/9-75/4 و 5/12-75/4 و 19-75/4 میلیمتر تأثیر میزان، نوع و اندازة این دانهها بر روی شکلپذیری بررسی شد. علاوه بر تعیین میزان شکلپذیری، کارایی، وزن واحد حجم، مقاومت فشاری و مقاومت خمشی این بتنهانیز مورد ارزیابی قرار گرفت. به همین منظور 336 نمونة مکعبی و 168 نمونة منشوری ساخته و آزمایش شدند. جهت تعیین شکلپذیری از آزمایش طاقت خمشی مطابق با استانداردهای ASTM C1018 و ژاپن استفاده گردیده است. نتایج آزمایشگاهی نشان دادند که تمام بتنهای حاوی لاستیک بعد از رسیدن به بار نهایی و وقوع ترک خوردگی، تحت بارهای کمتر به باربری ادامه داده و تقریباً دچار گسیختگی کامل نشدند. نتایج همچنین نشان دادند که شاخص طاقت I50 تا مقدار 35 و فاکتور مقاومت پسماند تا 70 درصد در نمونههای حاوی دانههای لاستیکی افزایش یافت.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی