Skip to main content
SUPERVISOR
Mohammad mehdi Saadatpour
محمدمهدی سعادتپور (استاد راهنما)
 
STUDENT
Mohsen Ziaee
محسن ضیائی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده مهندسی عمران
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1383
Most structures follow nonlinear behavior under sever earthquake loading conditions. In other words, stress and strain in most elements lie outside the elastic boundaries of the materials that the elements are consist of. In these cases, plastic hinges should have appropriate ductility in order for the structure to have a more desirable behavior until arrival in the ultimate displacement after entering the plastic regime. For this purpose, many methods have been presented to increase ductility capacity of beams, columns, and joints. Another approach, however, may involve decreasing ductility demand of the above elements with the aid of base isolation concept. By increasing the natural period of the structure the base-isolation system moves the structure natural frequency farther from the earthquake's high-energy frequency interval, in other words, the transferred forces to the structure caused by the earthquake will decrease with the isolation of structure from the earth. In this thesis, the base isolation system effect on the response of several RC structures is shown. This requires that concepts such as nonlinear time-history analysis, plastic hinges, ductility capacity of RC structures, and base isolation be thoroughly discussed. As a result, the structure response will be available via nonlinear time-history analysis. From amongst most important parameters that are considered in the analysis of structure response under earthquake loading, we can name relative displacement of stories, base shear, and joint rotation. Increase in any of such parameters can facilitate entrance of structural elements into the plastic regime. The investigation of any of the above parameters can determine the amount of increase or decrease in the required structural ductility.
رفتار اغلب سازه‌ها تحت بارگذاری زلزله‌های بزرگ به صورت غیرخطی است. به عبارت دیگر در بسیاری از اعضاء تنش‌ها و کرنش‌ها از حدود الاستیک مصالح تشکیل‌دهنده اعضا فراتر می‌روند. در چنین شرایطی، مفصل‌های پلاستیک باید دارای شکل‌پذیری مناسبی باشند تا سازه رفتار مطلوب‌تری را پس از ورود به رژیم پلاستیک تا رسیدن به تغییرمکان نهایی از خود نشان دهد. بدین منظور، روش‌های بسیاری جهت افزایش ظرفیت شکل‌پذیری اعضایی نظیر تیرها، ستون‌ها و اتصالات، تاکنون ارایه شده است. اما رویکرد دیگر شاید کاهش تقاضای شکل‌پذیری همین اعضا با استفاده از مفهوم جداسازی لرزه‌ای باشد. سیستم جداساز لرزه‌ای با افزایش زمان تناوب سازه، فرکانس سازه را از محدوده فرکانس‌های پر انرژی زلزله دور نموده و در واقع با جداسازی سازه از زمین، به مقداری زیادی سطح نیروهای انتقالی حاصل از زلزله را به سازه کاهش می‌دهد. در این هنگام با کاهش سطح نیروها در کل سازه، پاسخ سازه و در پی آن سطح تقاضای شکل‌پذیری به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد. در تحقیق پیش‌رو تأثیر استفاده از سیستم جداساز لرزه‌ای روی کاهش پاسخ چند سازه بتن‌آرمه نشان داده می‌شود. این امر مستلزم توجه کافی به مفاهیمی چون آنالیز دینامیکی غیرخطی، مفصل‌های پلاستیک، ظرفیت شکل‌پذیری سازه‌های بتن‌آرمه و جداسازی لرزه‌ای است سپس پاسخ سازه از طریق آنالیز دینامیکی غیرخطی آن در دسترس قرار می‌گیرد. از جمله مهم‌ترین پارامترهایی که در بررسی پاسخ سازه‌ها تحت بار زلزله مد نظر قرار می‌گیرند، می‌توان به جابجایی نسبی طبقات، برش پایه انتقالی و چرخش اتصالات اشاره نمود. افزایش هرکدام از این موارد می‌تواند، ورود اعضای سازه را به مرحله رفتاری غیرخطی تسهیل نماید. بررسی هر یک از این پارامترها پس از اعمال بار زلزله، میزان افزایش یا کاهش شکل‌پذیری مورد نیاز سازه‌ها را مشخص می‌نماید.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی