بررسی الزامات خصوصی‌سازی در احداث زیرساخت‌های شبکه ریلی کشور

STUDENT

DEGREE

YEAR

The purpose of this paper is investigating the privatization feasibility for construction of infrastructures in railway network. The private sector into two different domain, can take action to resolve capacity in the Railway networks.The first domain with participation of the private sector in projects of improvements capacity of existing railway network infrastructure. The second domain is with participation of the private sector in projects of construction of new railway infrastructure. In this study, in order to determine the feasibility of the project devolving problems capacity to private sector peresent new methodology. The proposed methodology based on problem solving capacity with two different point of view. The aim of two point of view (local and network performance) is resolving capacity problems in railway network. But, Tactics used in two point of view is different. In the present study three basic questions answered. Question one: Which of the two Point of view of local and network performance are more appropriate to resolve capacity problems? Question two: Is it possible regardless of construction of new railway infrastructure only by improving capacity of existing railway network infrastructure, capacity problems that will resolve in railway networks? Question three: If a country's policies upstream rail system, construction of new railway infrastructure is considered essential in country's policies about railway system. Which the construction of new railway infrastructure is a higher priority and feasibility to be devolving private sector? The proposed methodology in capacity problem solving feasibility based on economic analysis. Economic analysis is performed taking into account the direct and indirect interests. Evaluate the proposed methodology done with considering that Iranian railway network. Railway demand matrix and railway network as input parameters were considered the proposed methodology. Capacity bottieneck were found according to incremental assignment and all or nothing assignment. Identify capacity bottlenecks done according to bottleneck intensity index and concept of fundamental Bottleneck that proposed in this study. In consequence peresent concepts, resolving capacity problems divided into two part. The first part considering construction of new railway infrastructure. Construction of new railway include building Esfahan-Azna, Esfahan-Ahvaz, Garmsar- badrood, Yazd-Aghlid, Gorgan-Mashhad. The second part considering improving capacity of existing railway network infrastructure. Improving capacity of existing infrastructure include double-track railway, Fix blocking system in railway, railway electrification system, reopen closed stations, increased axial load, send long train.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی الزامات خصوصی‌سازی در رفع مشکلات ظرفیتی شبکه های ریلی می باشد. بخش خصوصی با ورود به دو حوزه متفاوت، می تواند نسبت به رفع مشکلات ظرفیتی شبکه ریلی اقدام نماید. حوزه اول، با مشارکت بخش خصوصی در اجرای راهکارهای مختلف بهبود ظرفیت زیرساخت‌های موجود شبکه متبلور می گردد. حوزه دوم، متناظر با مشارکت بخش خصوصی در احداث زیرساخت‌های جدید ریلی است. در پژوهش حاضر، به‌منظور تعیین الزامات واگذاری پروژه های رفع مشکلات ظرفیتی به بخش خصوصی، متدولوژی نوینی ارائه‌شده است. متدولوژی پیشنهادی بر اساس رفع مشکلات ظرفیتی با دو دیدگاه متفاوت (محلی و شبکه ای) می باشد. هدف اساسی هر دو دیدگاه ارائه‌شده رفع مشکلات ظرفیتی شبکه ریلی است. بااین‌حال، تاکتیک مورداستفاده در هریک از دیدگاه ها متفاوت است. در متدولوژی پیشنهادی، بررسی الزامات پروژه های مختلف رفع مشکلات ظرفیتی یک شبکه ریلی جهت واگذاری به بخش خصوصی، بر اساس آنالیز اقتصادی با لحاظ منافع مستقیم و غیرمستقیم بر اساس انتقال بار از سیستم جاده ای به سیستم ریلی انجام می گردد. به‌منظور ارزیابی متدولوژی پیشنهادی، شبکه راه آهن جمهوری اسلامی ایران موردبررسی قرار گرفت و ماتریس تقاضای ریلی و شبکه راه آهن ایران به‌عنوان پارامترهای ورودی متدولوژی پیشنهادی در نظر گرفته شدند. گلوگاه های ظرفیتی شبکه ریلی ایران بر اساس تخصیص جزئی ظرفیت-مبنا و تخصیص همه‌یاهیچ و نیز بر اساس مفاهیم همچون گلوگاه بنیادی و شاخص شدت گلوگاهی (پیشنهادشده در این پژوهش) شناسایی‌شده‌اند. به‌منظور رفع مشکلات ظرفیتی در یک شبکه ریلی، به دو حالت مختلف می توان اقدام نمود: در حالت اول احداث زیرساخت های جدید در نظر گرفته‌شده‌اند. این طرح های احداث زیرساخت جدید عبارت‌اند از: احداث مسیرهای ریلی اصفهان-ازنا، اصفهان-اهواز، گرمسار-بادرود، یزد-اقلید و گرگان-مشهد. در حالت دوم بهبود ظرفیت زیرساخت های موجود. بهبود ظرفیت زیرساخت‌های موجود با اتخاذ راهکارهای مختلفی قابل انجام است. برخی از این راهکارها عبارت‌اند از: دوخطه سازی، تراک‌بندی، برقی سازی، بازگشایی ایستگاه بسته، افزایش بارمحوری و اعزام قطار طویل. راهکارهای بررسی رفع مشکلات ظرفیتی از دو دیدگاه محلی و شبکه ای منجر به ارائه 32 بسته منتخب رفع مشکلات ظرفیتی شبکه راه آهن ایران گردید. آنالیز اقتصادی به‌منظور بررسی الزامات خصوصی سازی بر اساس محاسبه شاخص ارزش فعلی (NPV) امکان پذیر می گردد. آنالیز اقتصادی در دو حالت لحاظ منافع مستقیم (محاسبه ) و لحاظ منافع مستقیم و غیرمستقیم (محاسبه ) انجام می شود. نتایج پژوهش نشان داد که بهترین بسته ظرفیتی پیشنهادی برای شبکه ریلی ایران (از بین 32 بسته منتخب)، فاقد هرگونه طرح احداث زیرساخت جدید است. تقاضای جذب‌شده و شاخص در این بسته به ترتیب برابر و 52.52 میلیون تن و 2.50E+05 میلیارد ریال هستند. همچنین، مقایسه تأثیرات اعمال دیدگاه های محلی و شبکه ای رفع مشکلات ظرفیتی در شبکه راه آهن ایران بر اساس شاخص ای تقاضای جذب‌شده و شاخصنشان داد که دیدگاه های شبکه ای از عملکرد بهتری نسبت به دیدگاه های محلی برخوردار هستند. در ادامه، اولویت‌بندی طرح های احداث زیرساخت جدید، به‌عنوان بخشی از نتایج پژوهش حاضر ارائه گردیده است. مقایسه بهترین بسته ترکیبی (احداث زیرساخت جدید و بهبود ظرفیت زیرساخت موجود) و بهترین طرح احداث زیرساخت جدید(بدون بهبود ظرفیت زیرساخت های موجود) نشان داد که شاخص در بسته ترکیبی 2.5 برابر این شاخص در طرح احداث زیرساخت جدید است. همچنین تقاضای جذب‌شده بسته ترکیبی و طرح احداث زیرساخت جدید به ترتیب برابر 52.18 میلیون تن و 46.72 میلیون تن است.