: در آینده نزدیک, استفاده از ابزارهای ارتباطی شخصی چند وضعیتی متداول میشود. این ابزارهای ارتباطی از چندین استاندارد متفاوت حمایت میکنند و قادرند تا در محیطهای مختلف, با انتخاب بهترین شبکه موجود, مناسبترین سرویس را به کاربران ارائه دهند. تحت چنین شرایطی, دست به دست کردن عمودی ارتباط نیازمند توجه ویژهای است. در یک سیستم مخابرات سیار سلولی, احتمال قطع ناخواسته ارتباط، در فرایند دست به دست کردن، یکی از مهمترین پارامترها در تعیین بازدهی شبکه محسوب میشود. علاوه بر این، مساله دست به دست کردن شفاف ارتباط، از مسائل مهمی است که در طراحی سیستمهای ارتباطی بدون سیم مورد توجه قرار میگیرد. قطع ناخواسته ارتباط و شفافیت، در دست به دست کردن عمودی ارتباطات, اهمیت بیشتری پیدا میکنند. حل این مسائل به ویژه زمانی پیچیدهتر است که شبکههای ارتباطی متفاوت برمبنای سیاست پیوند ضعیف ترکیب شده باشند. در این رساله, به بررسی مساله دست به دست کردن عمودی ارتباط در شبکههای ترکیبی پرداخته میشود. به طور خاص, راهحلهائی برای کاهش احتمال قطع ناخواسته ارتباط و نیل به اهداف مورد نظر ارائه و مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت. در این میان, سعی میشود تا به ایده محوری خود سازماندهی در طراحی سیستمهای مخابراتی سیار توجه شود. پس از معرفی هر کدام از راه حلهای پیشنهادی, با ارائه مدلهای تحلیلی و با استفاده از شبیهسازی به مطالعه بازدهی آنها پرداخته میشود. نتایج شبیهسازیها و مدلهای تحلیلی نشان میدهند که روشهای پیشنهادی به میزان قابل توجهی, عملکرد فرآیند دست به دست کردن عمودی ارتباط را بهبود میبخشند.