Skip to main content
SUPERVISOR
Mohmmad javad Omidi,Ali-Mohamad Doost-Hoseini
محمدجواد امیدی (استاد مشاور) علی محمد دوست حسینی (استاد راهنما)
 
STUDENT
Bita Sobhani
بیتا سبحانی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1382

TITLE

Analysis and simulation of space-time coding techniques in multiple input-multiple output channels
Multiple-input multiple-output systems can considerably increase wireless communication capacity by using multiple transmit and receive antennas. Multiple-input multiple-output channel capacity grows approximately linearly with the minimum number of transmit and receive antennas. Coding techniques designed for multiple antenna transmission are called space-time coding. These coding techniques introduce correlation between signals transmitted from various antennas at various time periods. There are several space-time coding techniques. They can be In this thesis, different coherent space-time coding techniques are introduced. It is assumed that individual channels between transmit and receive antennas can be modelled by independent Rayleigh, flat and slow fading processes. Considering the receiver which makes the best performance/complexity trade-off, the performance of space-time codes in terms of frame error rate is evaluated by simulations. The effects of increasing the number of transmit antennas on the code performance are also presented. A space repetition code for two transmit and one receive antenna based on one bit feedback from the receiver to the transmitter is proposed and it is shown that its performance is always better than Alamouti code, while preserving spectral efficiency. Also its encoding and decoding complexity is less than Alamouti code. Finally, the trade-off between performance, complexity and spectral efficiency of different space-time coding techniques are compared.
سیستمهای چند ورودی-چند خروجی با به کارگیری چند آنتن در فرستنده و چند آنتن در گیرنده می توانند ظرفیت سیستم مخابراتی بی سیم را به میزان قابل توجهی افزایش دهند. ظرفیت کانالهای چند ورودی-چند خروجی تقریباً به طور خطی با حداقل تعداد آنتنهای فرستنده و گیرنده افزایش می یابد. روش کدگذاری مورد استفاده در این کانالها کدگذاری فضا-زمان می باشد که بین سیگنالهای ارسالی از آنتنها در دوره های زمانی مختلف همبستگی ایجاد می کند. روشهای گوناگونی برای کدگذاری فضا-زمان وجود دارد. از دیدگاه آشکارسازی می توان آنها را به دو دستة کلی همدوس و غیر همدوس تقسیم بندی نمود. در کدهای همدوس فرض می شود که گیرنده می تواند کانال را به طور دقیق تخمین بزند. در این پایان نامه روشهای مختلف کدگذاری فضا-زمان همدوس با فرض اینکه کانالهای بین آنتنهای فرستنده و گیرنده با فرآیندهای محوشدگی مستقل، رایلی، تخت و آرام مدل شده باشند، معرفی می شود. همچنین با در نظر گرفتن گیرنده ای که مصالحة کارایی/پیچیدگی را فراهم می کند، به کمک شبیه سازی کارایی این کدها بر حسب احتمال خطای قالب مورد ارزیابی قرار می گیرد و اثر افزایش تعداد آنتنهای فرستنده بر کارایی بررسی می شود. یک کد تکرار فضایی برای دو آنتن فرستنده و یک آنتن گیرنده مبتنی بر فیدبک یک بیت از گیرنده به فرستنده پیشنهاد می شود که ضمن حفظ کارایی پهنای باند نسبت به کد الموتی، همواره کارایی آن از کد الموتی بالاتر است. به علاوه پیچیدگی کدگذاری و کدبرداری آن از کد الموتی پایین تر می باشد. در انتها روشهای مختلف کدگذاری فضا-زمان از لحاظ مصالحة بین کارایی، پیچیدگی و کارایی پهنای باند با یکدیگر مقایسه می شوند.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی