Skip to main content
SUPERVISOR
Behzad Rezaei,Ali asghar Ensafi
بهزاد رضائی (استاد مشاور) علی اصغر انصافی (استاد راهنما)
 
STUDENT
Somaye Lesani
سمیه لسانی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده شیمی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1390

TITLE

A DNA biosensor preparation for detection of phenazopyridine and D-penicillamine and assessment of DNA damage caused by D-penicillamine in the presence of iron (III)
In this study, a DNA biosensor was constructed and used for the determination of phenazopyridine and D-penicillamine. This biosensor made of pretreated pencil graphite electrode (PGE) modi?ed with multiwall carbon nanotubes (MWCNTs) and chitosan (CHIT) decorated with ds-DNA. The interaction of phenazopyridine hydrochloride with ds-DNA based on the decreasing of the oxidation signal of guanine and adenine was studied electrochemically at a pencil graphite electrode (PGE) using differential pulse voltammetry. The difference between adenine and guanine signals of the ds-DNA after and before interaction with phenazopyridine hydrochloride was directly proportional to phenazopyridine hydrochloride concentration, which used for quantitative iections. Under the optimum conditions, a linear dependence of the guanine and adenine oxidation signals was observed for the phenazopyridine hydrochloride concentration in the range of 0.01–50 µg mL -1 with a detection limit of 0.003 µgmL -1 . This method is successfully applied for the determination of phenazopyridine hydrochloride in real samples. The second part, assessment of DNA damage caused by D-penicillamine in the presence of iron( III ). using differential pulse voltammetry (DPV) and electrochemical impedance spectroscopy (EIS). Under the optimum conditions, a linear dependence of the guanine and adenine oxidation signals was observed for the phenazopyridine hydrochloride concentration in the range of 0.05–150 µg mL -1 with a detection limit of 0.005 µgmL ?1 .
در این پروژه یک زیست حسگر الکتروشیمیایی بر پایه DNA تهیه و سپس از آن جهت مطالعه برهمکنش ترکیبات دارویی فنازوپیریدین و دی‌پن‌سیل‌آمین با DNA استفاده شد. برای ساخت زیست حسگراز نانولوله‌های کربنی چند لایه (MWCNTs) و پلی الکترولیت کیتوسان استفاده و تمام پارامترهای مؤثر بر تهیه این زیست حسگر از قبیل مدت زمان قرار دادن الکترود در محلول نانوذره، مقدار نانو ذره و همچنین مقدار پلی الکترولیت بهینه شد. برهمکنش بین فنازوپیریدین و ds-DNA با استفاده از تکنیک ولتامتری پالس تفاضلی بر روی الکترود گرافیت مدادی اصلاح شده با MWCNTs و ds-DNA مورد بررسی قرار گرفت. تحت شرایط بهینه منحنی کالیبراسیون از طریق دنبال کردن سیگنال آدنین و گوانین ds-DNA قبل و پس از برهمکنش با فنازوپیریدین رسم گردید. منحنی تنظیم در دو محدوده غلظتی 0/1-01/0 و 0/50-0/1 میکروگرم بر میلی‌لیتر و حد تشخیص روش 003/0 میکروگرم بر میلی‌لیتر بدست آمد. در نهایت اثر مزاحمت گونه‌های مختلف در آنالیز فنازوپیریدین مورد بررسی قرار گرفت و مقدار آن در نمونه‌های حقیقی اندازه‌گیری شد. در بخش بعدی به بررسی تخریب DNA ناشی از D-پن‌سیل‌آمین در حضور یون فلزی آهن( III ) پرداخته شد. این بررسی با استفاده از الکترود ds-DNA/Chit-MWCNT/PGE و تکنیک‌های طیف‌نگاری امپدانس الکتروشیمیایی و ولتامتری پالس تفاضلی انجام شد. در شرایط بهینه، منحنی تنظیم در دو محدوده غلظتی 0/3-05/0 و 0/150-0/3 میکروگرم بر میلی‌لیتر با حد تشخیص 005/0 میکروگرم بر میلی‌لیتر بدست آمد. نتایج حاصل از اندازه‌گیری این ترکیب در نمونه‌های حقیقی نشان داد که سیستم قابلیت و کارایی بالایی در اندازه‌گیری با مقادیر کم در نمونه حقیقی دارد.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی