Skip to main content
SUPERVISOR
Mohammad Morshed
محمدآقا مرشد (استاد راهنما)
 
STUDENT
Marziyeh Jjannesari Ladani
مرضیه جان نثاری لادانی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده مهندسی نساجی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1384
In this research, nanofibers containing CipHCl drug are electrospun from biodegradable polymer in 3 steps for the purpose of healing of deep burns. The first step was the reparation of olutions of PVAc :PVC with mass ratios of 0 :100, 25 :75, 50 :50, 75 :25, 100 :0 in aqueous acetic acid solvents of 40%, 50%, 60% and subsequently were electrospun. In order to produce optimum nanofibers, the concentration of each component was determined. In the second step, 0.3 %( V/V) of sulfuric acid was added to all the solvents for improving the quality of electrospinning and nanofibers. The results showed that the electrical conductivity was increased by increasing sulfuric acid and the solutions viscosity slightly were decreased, while the average nanofiber diameters was decreased significantly, i.e. in blend with mass ratio of 25 :75, the average nanofiber diameter was decreased from 503.7 to 80 nm. In the third step electrospinning was carried out by adding the crystal powder of drug to the polymer solutions, which led to the improvement of nanofiber structure end quality. By making such a fine nanofibers, the degree of swelling was increased in such a way that for PVA nanowebs, in 24 hr, the degree of swelling was 2092%, for nanofibers with diameter of 180 nm, this enhancement was an increase of 150%. For analysis of the physical structure and probable chemical interference of drug and polymer, DSC analysis and for assessing the effect of electrospinning on physical structure of polymer and drug, and the distributing of drug in polymer chains, XRD was used. FTIR was applied to assure that there has been no interference between drug/polymers, polymer/polymer, and polymer/solvents. UV spectrophotometer was used to evaluate the amount of drug release from nanofiber non woven fibers, in which the phosphate buffer with PH, 6.8 was applied. The drug release results illustrated that the type of polymer, polymer ratios, the amount of drug, nanofiber diameter and thickness of nanofiber layer influence significantly on release profile, burst release, and rate and total time of drug release, in such a way that PVA nanofiber web containing 5% drug, had the maximum drug release time and the minimum burst release. The burst release was controlled by increasing the nanofiber diameter and nanofiber web thickness, separately. Totally, this study illustrated that by changing the parameters such as type of polymer, polymer ratios, amount of drug, web thickness and nanofiber diameter, different formulations will be obtained leading to various profiles for CipHCl drug release. Healing of the deeper burn, the formulation with higher ratio of PVA, due to the higher swelling, is preferred
تحقیق حاضر در سه مرحله به تهیه و ارزیابی نانو الیاف حاوی داروی سیپروفلوکساسین هیدروکلراید(CipHCl)، ‌به منظور التیام زخم های پوستی و سوختگی های بسیار شدید ،از پلیمر های زیست تخریب پذیر پلی وینیل الکل و پلی وینیل استات ، پرداخته است.بدین منظور در مرحله ی اول 5 مخلوط از محلول های PVAc:PVA تهیه و سپس به منظور تولید نانو الیاف مناسب در هر نسبت جرمی ، تحت فرآیند الکتروریسی قرار گرفتند.براین اساس ،‌غلظت هر ترکیب جرمی برای تولید نانو الیاف بهینه ، به صورت اختصاصی تعیین شد.در مرحله ی دوم به منظور بهبود کیفیت فرآیند الکتروریسی و ساختارنانو الیاف ، در تمامی ترکیبات جرمی مقدار V/V))3/0% اسید سولفوریک به حجم سیستم حلال اضافه شد . نتایج نشان دادکه افزایش اسید سولفوریک باعث افزایش قابل ملاحظه ای در هدایت الکتریکی و کاهش ناچیزی در ویسکوزیته ی محلول ها می شود.علاوه بر این ، باعث شده است که میانگین قطر ی نانو الیاف به صورت فاحشی کاهش یابد.. افزودن دارو به محلول پلیمری، به بهبود کیفیت ساختاری نانو الیاف منجر شد.با تولید نانو الیاف بسیار ظریف بدین طریق ،‌درجه ی تورم بسیار بالایی برای این سیستم حاصل شد.به منظور بررسی ساختار فیزیکی و تداخل شیمیایی احتمالی پلیمر ها و دارو ، از آنالیز حرارتی (DSC) و به منظور بررسی تأثیر فرآیند الکتروریسی بر ساختار فیزیکی پلیمر ها و دارو چگونگی توزیع دارو در بین زنجیر های پلیمری از تفرق اشعه ی X (XRD) استفاده شد.همچنین طیف مادون قرمز با تبدیل فوریه (FTIR) ، به منظور حصول اطمینان از عدم برهمکنش بین حلال و پلیمرها ، بین پلیمر ها و بین دارو با پلیمرها مورد استفاده قرار گرفت .به منظور تعیین مقدار رهایش دارو ، از لایه های بی بافت نانو الیاف الکتروریسی شده ،‌محیط بافر فسفات با 8/6 pH, به عنوان فاز گیرنده ،‌و روش اسپکتروفتومتری در ناحیه ی UV به عنوان روش اندازه گیری انتخاب شدند.نتایج حاصل از رهایش دارو نشان داد که نوع پلیمر ،‌نسبت دو پلیمر ،‌مقدار دارو ،‌قطر نانو الیاف و ضخامت لایه ی نانو الیاف تأثیر زیادی بر پروفایل آزاد ساز ی، رهایش انفجاری اولیه و همچنین برنرخ و مدت زمان کل رهایش دارو دارند به طوری که ‌وب نانوالیاف پلی وینیل استات حاوی 5% دارو، بیشترین مدت زمان رهایش دارو و نیز کمترین میزان رهایش انفجاری اولیه را ، دارا بود. با افزایش قطر نانوالیاف و ضخامت لایه ی بی بافت نانو الیاف به طورجداگانه رهش ناگهانی اولیه کنترل شد.در مجموع این تحقیق نشان داد که با تغییر پارامتر های مختلفی مانند نوع پلیمر ، نسبت پلیمر ها ،‌مقدار دارو ،‌ضخامت وب و قطر نانو الیاف ، می توان به فرمولاسیون های مختلفی رسید که پروفایل های متفاوتی برای رهایش دارو ی (CipHCl)ایجاد می کنند. هر یک از این فرمولاسیون ها مطابق با پرو فایل های آزاد سازی، می توانند در کاربرد های مختلفی از رهایش دارو استفاده شوند اما به منظور کاربرد جهت التیام و بهبود سوختگی های شدید، فرمولاسیون هایی که در آنها نسبت بالایی از پلی وینیل الکل وجود دارد، به دلیل درجه ی تورم بالاتر پیشنهاد می شود.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی