ساختارهای مقاوم در برابر ضربه و جذب کننده‌ی انرژی اخیراً توجه بسیاری از محققین را به خود جلب نموده است. این ساختارها به دلیل داشتن خصوصیاتی مثل جذب انرژی بالا، وزن کم، انعطاف پذیری مناسب، کاربردهای گوناگونی در صنایع مختلف نظیر ورزش، خودروسازی و ساختمان سازی پیدا کرده‌اند. ساختارهای جذب کننده انرژی حاوی سیال، دارای پوسته‌ای از جنس پلیمر هستند که از نشت و خروج سیال به بیرون از ساختار جلوگیری می‌کند. با افزودن ذرات معلق درون این ساختار می‌توان خواص جذب انرژی و ضربه مناسبی به منظور کاربرد در ضربه گیرهای موضعی فراهم آورد. این ساختار برخلاف ساختارهای دیگر دارای وزن بسیار کم و جذب و استهلاک انرژی بالا می‌باشد . مطالعاتی روی ساختارهای جذب کننده ضربه در منسوجات محافظتی ویژه ی کودکان و نوزادان انجام گرفته است اما هیچ یک از این مطالعات به بررسی اثرذرات معلق و با کاربرد منسوج و الیاف در این نوع منسوجات نپرداخته اند. در این پروژه، اثر میزان و نوع سیال و نوع ذرات معلق و پوشش رویی پوسته بر میزان جذب انرژی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. از آن جا که کاربرد این نوع ضربه گیر در البسه ی محافظتی نوزادان است و میزان استهلاک انرژی در این کاربرد بسیار مهم و مستقیما با سلامتی نوزاد در ارتباط می باشد ؛ با استفاده از نتایج به دست آمده از آزمایش های تجربی و داده های تئوری از مدل استرانگ و اشکرافت برای هر آزمون و مقایسه با نمونه های موجود در بازار نمونه ی بهینه حاصل شد.