Skip to main content
SUPERVISOR
Mahdieh Gholami,Bahram Baninasab
مهدیه غلامی (استاد راهنما) بهرام بانی نسب (استاد مشاور)
 
STUDENT
Mahsa Bagheri
مهسا باقری

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1394

TITLE

The Effect of Hydrogen Peroxide Signaling Molecule in Reduced Salinity Pistachio (Pistacia vera L.)
Salinity stress is an increasing environmental problem for crop production worldwide. Already up to 20% of irrigated land is adversely affected by salinity, and the continuous accumulation of salt in cultivated soils as a result of irrigation and climate warming increases the signi?cance of this stressful factor. Pretreatment in plants is recognized as a valuable strategy to stimulate plant defenses, leading to better plant development under stress conditions. This study evaluated the effects of hydrogen peroxide (H 2 O 2 ) leaf spraying pretreatment on plant growth and investigated the antioxidative mechanisms involved in the response of pistachio plants to salt stress. Pistachio seeds were surface-sterilized and sown in sand moistened with distilled water and irrigated daily.Forty days after sowing, the seedlings were sprayed with distilled water (control) or 1, 5 and10 mM H 2 O 2 solution. At 24 h after the spray, the seedlings were treated with 0, 120 or 240 mMNaCl. Four harvests were performed to measure plant growth and some physiological and biochemical parameters. The ?rst harvest was forty days after sowing and before the spray; the second harvest was at 24 h after spraying onset and before salt addition; the third harvest was at 48 h after the spraying began, when the plants were subjected to saline conditions); and the fourth harvest was at 168 h after the start of spraying (6 days 240 Mm NaCl). Salt stress alone increased the levels of ionic leakage, proline, reduced sugar, reduced glutathione (GSH), H 2 O 2 , malondialdehyde (MDA) contents in leaves and sodium and chlorine concentrations in roots and shoots accompanying with increases in activities of some antioxidants such as ascorbate peroxidase (APX) and catalase (CAT). When H 2 O 2 -pretreated seedlings were exposed to salt stress, we obtained the higher activities of APX and CAT and as well got the enhanced levels of proline, reduced sugar, carotenoid, AsA and GSH in comparison to salt treatment alone. At the same time, pre-treatment with H 2 O 2 induced an additional increase of the potassium, while an additional decline was also observed in the sodium, chlorine, ionic leakage and MDA contents of pistachio seedling under salt stress. It was, therefore, concluded that H 2 O 2 ameliorated the stress generated by NaCl through the enhancing compatible solutes and antioxidants. Therefore, H 2 O 2 may participate in antioxidant enzymes and antioxidant compounds induced tolerance of pistachio seedlings to salt stress. Overall, the adverse effects of salt stress could be alleviated by exogenous application of H 2 O 2 . Keywords : Antioxidants, Oxidative stress, Salinity, Signal molecules.
تنش شوری یک مسئله زیست محیطی برای تولید محصولات کشاورزی در سراسر جهان است. در حال حاضر تا 20 درصد از زمین های تحت آبیاری تحت تأثیر شوری قرار دارند و تجمع مداوم نمک در خاک های تحت کشت به دلیل آبیاری و گرم شدن آب و هوا باعث افزایش قابل توجه این عامل استرس زا می شود. پیش تیمار در گیاهان به عنوان یک استراتژی ارزشمند برای تحریک دفاعی گیاه شناخته شده که منجر به رشد بهتر گیاه در شرایط تنش می شود. در این پژوهش تأثیر پیش تیمار هیدروژن پراکسید بر رشد گیاه و مکانیسم های آنتی اکسیدانی مربوط به پاسخ دانهال hy;های پسته به تنش شوری مورد بررسی قرار گرفت. بذور پسته پس از این که ضدعفونی سطحی شدند در بستر ماسه مرطوب کشت و روزانه با آب مقطر آبیاری شدند. چهل روز پس از کاشت، دانهال ها با آب مقطر (شاهد) یا محلول 1، 5 و 10 میلی مولار هیدروژن پراکسید محلول پاشی شدند. 24 ساعت بعد از محلول پاشی، دانهال ها با غلظت های 0، 120 و240 میلی مولار کلرید سدیم تحت تنش شوری قرار گرفتند. برای اندازه گیری شاخص های رویشی و برخی از پارامترهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی چهار مرحله نمونه برداری انجام شد. اولین برداشت 40 روز پس از کاشت و قبل از محلول پاشی بود. برداشت دوم 24 ساعت پس از شروع محلول پاشی و قبل از افزودن نمک انجام شد. برداشت سوم 48 ساعت پس از شروع محلول پاشی (زمانی که گیاهان تحت شرایط شوری قرار گرفتند) و برداشت چهارم 168 ساعت پس از شروع محلول پاشی انجام گردید (6 روز پس از 240 میلی مولار کلرید سدیم). اعمال تنش شوری باعث افزایش میزان نشت یونی، پرولین، قند احیا، گلوتاتیون احیا، هیدروژن پراکسید، مالون دی آلدهید در برگ ها و غلظت سدیم و کلر در ریشه ها و اندام هوایی همراه با افزایش فعالیت برخی از آنتی اکسیدان ها مانند آسکوربات پراکسیداز و کاتالاز گردید. هنگامی که گیاهان تیمار شده با هیدروژن پراکسید تحت تنش شوری قرار گرفتند، فعالیت بالاتری از آنزیم های آسکوربات پراکسیداز و کاتالاز و سطح بالایی از پرولین، قند احیا، کاروتنوئید، آسکوربیک اسید و گلوتاتیون احیا در مقایسه با زمانی که فقط تحت تنش شوری قرار گرفتند مشاهده گردید. در همان زمان، تیمار با هیدروژن پراکسید منجر به افزایش غلظت پتاسیم شد، در حالی که کاهش در غلظت سدیم، کلر، نشت یونی و مالون دی آلدهید در دانهال های پسته تحت تنش شوری مشاهده گردید. بنابراین، نتیجه گیری می شود که هیدروژن پراکسید تنش ناشی از کلرید سدیم را از طریق افزایش غلظت محلول های سازگار و فعالیت آنتی اکسیدان ها بهبود می بخشد. بنابراین، هیدروژن پراکسید باتوجه به نقشی که در فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و ترکیبات آنتی اکسیدانی دارد ممکن است منجر به بهبود تحمل دانهال های پسته به تنش شوری شود. به طور کلی، اثرات نامطلوب تنش شوری را می توان با استفاده از پراکسید هیدروژن خارجی کاهش داد. کلمات کلیدی : آنتی اکسیدانت ها، تنش اکسیداتیو، شوری، مولکول سیگنالی

ارتقاء امنیت وب با وف بومی