Skip to main content
SUPERVISOR
علی نیک بخت (استاد راهنما) نعمت اله اعتمادی شلمزاری (استاد راهنما) محمدرضا سبزعلیان دستجردی (استاد مشاور)
 
STUDENT
Amir Sadeghi
امیر صادقی جبلی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1389

TITLE

Assessment of Shade and Drought Tolerance of Wheat grass (Agropyron deserturum)
Drought and Low light issue and shadding though human constituents and also shading due to trees in landscape, are main problems in term of For resolution of such problems, selection of resistant, particularly, native species and varieties to shade and drought, is one of the most useful and recommendable method. This study was undertaken in 1390-91 in Greenhouse of Isfahan Universtiy of Technology during two experiments in order to evaluate resistance to shade and drought at different levels of shade of native species of Wheat grass ( Agropyron desertorum ) and digital type fescue (Festuca arundinaceae).The first experiment consisted of four level of shades (0,50,70 and 90%) and two levels of species, was performed in frame of completely randomized design with 3 replicates. The second experiment including three levels of shade (0,50 and 70%) and two levels of irrigation (no irrigation and full irrigation), was conducted in frame of factorial completely randomized design with three replications. Analysis of data in both experiments was performed in form of compound variance. The results of the first trial (study of resistance to shade) showed that shade increased height of both species, delicateness of leaves and reduced tillering. Fresh and dry weight of roots and shoots in fescue species than Agropyron species showed more reduction with increasing shading severity. photosynthetic rate of Tal fescue was more than Agropyron in full light, but in relatively high (70%) shade, Agropyron had more photosynthetic ability.With increasing shade levels, soluble sugar content decreased, as that the fescue speceies showend 46% reduction agains 21% reduction in Agropyron species. Results of the second study (Study of drought resistance in different shades) showed that a contrasting shade and drought cause reduction in negative effect of drought on leaf color and wilt in both species.Reversibility percentage of Agropyron species was more than Tal Fescue under 50 and 70% shade. Agropyron species showed less reduction in root fresh and dry weights than Fescue species in shade and drought conditions. Also, Agropyron showed low percentage of root mortality in 0 to 20 cm depth and 50 to 70% shade.In drought and ful light conditions, Tall fescue produced more proline than Agropyron, but in 70% shade, the Agropyron produced more proline than Tall fescue In full light and drought conditions, there was no any signifincant difference between two species in term of production content of malondialdehyde. In 50% shade, Tall fescue produced less MDA than Agropyron, but under 70% shade, content of this compound was low in Agropyron. Plants those were faced to drought, Agropyron had more activity of Peroxidase enzyme than Tall fescue. It's expected that Agropyron species under irrigation and dorught conditions able to tolerate shadding levels upto 70%, while Tall fescue species may had acceptable efficiency upto 50% shadding.
خشکی و مسئله کمبود نور و ایجاد سایه به واسطه توسعه سازه های بشری و همچنین سایه نا شی از درختان در فضای سبز، دو چالش مهم پیش روی چمن به عنوان یکی از اجزای اصلی فضای سبز شهری می باشد. در رویارویی با این دو مشکل انتخاب گونه ها و ارقام مقاوم به سایه و خشکی بویژه گونه های بومی یکی از روشهای مفید توصیه شده می باشد. این پژوهش در سال 91-1390 در گلخانه پژوهشی دانشگاه صنعتی اصفهان طی دو آزمایش به ترتیب به بررسی تحمل به سایه و تحمل به خشکی درسطوح مختلف سایه گونه بومی علف گندمی ( Agropyron desertorum ) و گونه تال فسکیو ( Festuca arundinaceae ) پرداخت. آزمایش اول شامل چهار سطح سایه (0، 50، 70 و 90 درصد) و دو گونه با 3 تکراردر قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. آزمایش دوم شامل سه سطح سایه (0، 50 و 70 درصد) و دو گونه و دو سطح آبیاری (آبیاری کامل و قطع آبیاری) با 3 تکرار به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام پذیرفت. تجزیه داده ها در هر دو آزمایش به صورت تجزیه مرکب صورت پذیرفت. نتایج حاصل از آزمایش اول (بررسی تحمل به سایه) نشان داد که سایه در هر دو گونه باعث افزایش ارتفاع، ظرافت برگ و کاهش پنجه زنی گردید. وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه در گونه تال فسکیو با افزایش شدت سایه نسبت به گونه آگروپایرون کاهش بیشتری را نشان داد. میزان فتوسنتز تال فسکیو در نور کامل بیشتر از آگروپایرون بود اما در سایه نسبتا شدید 70 درصد، آگروپایرون قدرت فتوسنتزی بیشتری داشت. با افزایش سطوح سایه میزان قند محلول در هر دو گونه کاهش یافت بطوریکه تال فسکیو کاهش 46 درصدی را در مقابل کاهش 21 درصدی در آگروپایرون نشان داد. نتایج آزمایش دوم ( بررسی تحمل به خشکی در سطوح مختلف سایه) نشان داد تقابل سایه و خشکی باعث کاهش اثر منفی خشکی بر رنگ و خشکیدگی برگها در هر دو گونه گردید. درصد برگشت پذیری گونه آگروپایرون در سایه 50 و 70 درصد بیشتر از تال فسکیو بود. در شرایط سایه و خشکی آگروپایرون نسبت به تال فسکیو کاهش کمتری در وزن تر و خشک ریشه نشان داد. همچنین آگروپایرون تحت شرایط خشکی کمترین درصد مرگ و میر ریشه در عمق صفر تا 20 را در سایه 50 و 70 نشان داد. در شرایط خشکی و نور کامل تال فسکیو پرولین بیشتری نسبت به آگروپایرون تولید کرد امادر سایه 70 درصد گونه آگروپایرون پرولین بیشتری تولید نمود. در میزان تولید مالون دی آلدهاید در شرایط نور کامل و خشکی بین دو گونه تفاوت معنی داری دیده نشد. در سایه 50 درصد تال فسکیو مالون دی آلدهاید کمتری نسبت به آگروپایرون تولید کرد اما در سایه 70 درصد تولید این ماده در آگروپایرون کمتر بود. درگیاهان خشکی دیده آگروپایرون در کلیه سطوح سایه فعالیت آنزیم پر اکسیداز بیشترازتال فسکیو بود. به نظر می رسد گونه آگروپایرون در شر ایط آبیاری و خشکی قادر است سطوح سایه تا 70 درصد را تحمل کند ولی گونه تال فسکیو تا سایه 50 درصد کارایی قابل قبولی داشته است.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی