Skip to main content
SUPERVISOR
Majid Talebi,Badraldinebrahim Seyed tabatabaei
مجید طالبی (استاد راهنما) بدرالدین ابراهیم سیدطباطبایی (استاد راهنما)
 
STUDENT
Mahmood Taghiee
محمود تقیئی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1390

TITLE

Micropropagation of Digitalis and Evaluation of Somaclonal Variation in Micro-propagated Plants Using SRAP Marker
Foxglove ( Digitalis sp., Scrophulariacae) contains cardiac glycoside compounds that digoxin and digitoxin are still useful drugs for treatment of heart congestive disorders. Use of plant cell and tissue culture can be effective in large scale and stable production of these compounds. In this study direct and indirect regeneration methods in two species of this genus ( D. purpurea and D. lanata ) were investigated. In indirect method (regeneration through callus), regeneration occurred only in D. lanata in response of 3mg.L -1 BAP and no regeneration observed in callus of D. purpurea. Use of 13 different combinations of plant growth regulators for direct regeneration from node explants showed that best regeneration in both species occurred in MSmedium supplemented by BAP. Number of shoots produced in direct method in D. purpurea was more than D. lanata and response of its explants to different culture mediums was faster. The results showed that phenol production in node culture of both species was much less than leaf culture in indirect regeneration and use of phenol absorbing compound is not necessary. Rooting was rapidly achieved even in mediums without auxins and 1 mg.L -1 Zeatin. Rooted plantlets traorted into the soil and acclimated in greenhouse. Regarding to low production of phenol and high number of shoots in direct regeneration, it preferred than indirect regeneration. The basic objective of micropropagation is to produce true to- type plants, therefore it is important to certify and certain the fidelity of produced regenerants. Considering high efficiency of node explants regeneration, 10 node- regenerated plants were selected for genetic stability evaluation. Somaclonal variation was studied by 6 pairs of SRAP primers. The average of amplified scorable bands of each primer was in range of 6 (E6M2) to 30(E4M5) bands. Most monomorphic pattern in banding was abserved in E4M5 and most polymorphic was in E6M2. Seemed this average of polymorphism is related to different numbers of subculture and be in dispose of BAP in culture medium of explants. These results clearly indicated that use of node explants for micropropagation of Digitalis with respect of high genetic stability is useful. Key words: Foxglove, Regeneration, Tissue culture, Plant growth regulators, Somaclonal variation, SRAP.
گل انگشانه ای ( Digitalis sp.) متعلق به خانواده Scrophulariacae و شامل 12 گونه و هفت زیر گونه و بومی اروپا، شمال آفریقا و آسیای غربی می باشد. گونه های مختلف این جنس حاوی ترکیبات گلیکوزیدی قلبی هستند و در درمان نارسایی های احتقانی قلب و اخیراً نیز شیمی درمانی برخی سرطان ها کاربرد دارند. تهیه این مواد مؤثره که درصنایع دارویی اهمیت بسیاری دارند به طور مصنوعی امکان پذیر نیست. زمانی که این ترکیبات به طور شیمیایی سنتز می شوند، مقداری از فعالیت خود را از دست می دهند. تولید تجاری متابولیت های ثانویه فعال به وسیله کشاورزی سنتی فرایندی ناکافی بوده و محدودیت های زیادی دارد؛ همچنین محتوای گلیکوزیدهای قلبی حاصل از روش های سنتی به مقدار زیادی تحت تأثیر شرایط اقلیمی و خاک قرار می گیرند. با توجه به این موارد وجود جایگزینی معقول که تولید پایدار را همگام با رهایی از محدودیت های فصلی، موانع جغرافیایی و تولید راحت تر به همراه داشته باشد، ضروری به نظر می رسد. از جمله روش های توسعه یافته برای این منظور، کشت بافت و کشت سلولی می باشد. در این پژوهش با هدف تعیین بهترین محیط کشت جهت ریز ازدیادی گونه های Digitalis purpurea و D. lanata ، 25 ترکیب هورمونی جهت کالوس زایی، 42 ترکیب جهت باززایی کالوس ها و 15 ترکیب جهت باززایی مستقیم ریز نمونه های گره آزمایش شدند. نتایج نشان داد که تعداد شاخه های حاصل از ریز ازدیادی مستقیم در هر دو گونه بسیار بیشتر از روش باززایی غیر مستقیم می باشد. همچنین مشخص شد که جنبه های مختلف رشدی این دو گونه در محیط in vitro (تعداد شاخه های حاصل از روش مستقیم، میزان کالوس زایی و باززایی غیرمستقیم) با یکدیگر متفاوت اند. میزان شاخه زایی حاصل از کشت گره و نیز میزان کالوس زایی در گونه D. purpurea بسیار بیشتر از گونه D. lanata بود؛ از سوی دیگر قدرت جوانه زنی در کالوس های حاصل از D.lanata بیشتر از D.purpurea بود و جوانه زنی در کالوس های گونه D.purpurea رخ نداد. از آن جا که ثبات ژنتیکی در گیاهان باززا شده از کشت بافت اهمیت زیادی در تولید گیاهان یکنواخت از نظر تولید متابولیت های ثانویه دارد، لذا تشخیص این تنوع در گیاهان حاصل از کشت بافت ضروری به نظر می رسد. تعداد 10 عدد از گیاهان حاصل از کشت بافت (روش مستقیم) جهت ارزیابی ثبات ژنتیکی انتخاب شدند. بررسی تنوع سوماکلونی توسط 6 جفت آغازگر SRAP صورت گرفت. متوسط تعداد نوار تولید شده از هر آغازگر از 6 (M2E6) تا 30 نوار (M5E4) متغیر بود. آغازگرهای M5E4 و M3E3 بیشترین نوار هم شکل را ایجاد کردند و حداکثر نوارهای چند شکل نیز در آغازگر M2E6 حاصل شد و احتمال داده شد که این میزان چند شکلی مربوط به تعداد زیاد واکشت و قرار گرفتن در محیط حاوی BAP بالا باشد. با توجه به موارد فوق به نظر می رسد استفاده از ریز نمونه گره جهت ریز ازدیادی گل انگشتانه با ثبات ژنتیکی بالا در مقیاس وسیع مناسب باشد. واژه های کلیدی : گل انگشتانه، ، ریز ازدیادی، تنوع سوماکلونی، SRAP

ارتقاء امنیت وب با وف بومی