Skip to main content
SUPERVISOR
Majid Afyuni,Amirhossein Khoshgoftarmanesh,Hossein Khademi Moughari
مجید افیونی مبارکه (استاد راهنما) امیرحسین خوش گفتارمنش (استاد راهنما) حسین خادمی موغاری (استاد مشاور)
 
STUDENT
Mahnaz Pirzadeh Esfahni
مهناز پیرزاده اصفهانی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1384

TITLE

Zinc and Cadmium in Paddy Soils and Rice in Isfahan, Fars and Khuzestan Provinces
Micronutrient malnutrition or "Hidden Hunger" affects more than two billion people worldwide. It is particularly severe in places where cereals with low nutritional quality are the main diet. Modern agricultural systems have to provide enough micronutrient output to meet all the nutritional needs of people. Accordingly, knowledge on micronutrients status in soil and crop edible tissues is necessary. Rice is a major food in many Asian countries such as Iran . This study was carried out to investigate zinc (Zn) and cadmium (Cd) in paddy soil and rice grain produced in central Iran in relation to soil and plant factors. We collected 136 rice crops (shoot, husk and grain) and associated surface soils (0-25 cm) from fields in Isfahan , Khuzestan and Fars provinces. The sampled areas represent typical soils used for rice production in the provinces. Total and DTPA-extractable Zn, Fe, Mn, Cu and Cd were measured in the soil samples. Zinc, Fe, Mn, Cu and Cd concentrations were measured in shoot, husk and grain. The average soil pH, EC, CaCO 3, O.M and total phosphorus in the region were 7.6, and 2.7 dSm -1 , 37.5%, 1.6% and 0.08%, respectively. The concentrations of DTPA-extractable Fe, Mn and Cu were in the sufficiency range. In all the soils, the DTPA-extractable Zn was much less than the total Zn concentration. More than 16%, 66% and 75% of the DTPA-extractable Zn soils in Isfahan , Fars and Khuzestan, respectively were less than critical deficiency concentration of Zn for rice grown on calcareous soils. Zinc concentration in more than 54% of the rice grains was less than the suggested critical level. About 64% and 43% of rice contained less than the critical deficiency concentration of Mn and Cu, respectively. The concentration of Fe in rice grains was in the sufficient range. The combination of high pH, EC and CaCO 3 and low organic matter in the soils together with high Fe concentration are probably the major factors causing Zn deficiency in rice grown in in the provinces. A significant negative correlation was found between the percent CaCO 3 and soil DTPA-extractable Zn, Fe, Mn and Cu Zinc, Fe, Mn and Cu concentrations in soil increased significantly with organic matter and total phosphorus and the stepwise regression equations show that there are significant relationships between the total soil phosphorus soil an .
سوء تغذیه عناصر کم مصرف یا گرسنگی پنهان بیش از 2 میلیارد نفر از مردم جهان را تحت تأثیر قرار داده و این مشکل به ویژه در مناطقی که رژیم اصلی مردم را غلات با کیفیت پایین غذایی تشکیل می دهد، تشدید شده است. سیستم های پیشرفته کشاورزی امروز بایستی میزان کافی عناصر کم مصرف برای تمام نیازهای غذایی مردم را فراهم آورند، لذا آگاهی از وضعیت عناصر کم مصرف در خاک و اندام خوراکی گیاهان ضروری است. برنج یکی از غذاهای اصلی بسیاری از کشورهای آسیایی از جمله ایران است. این پژوهش به منظور بررسی روی و کادمیوم در خاک‌های شالیزاری و دانه برنج تولید شده در ایران مرکزی در ارتباط با خاک و فاکتورهای گیاهی انجام گردید. 136 نمونه گیاهی (کاه و کلش، پوسته و دانه) و خاک سطحی درگیر کشت (25-0 سانتی متر) از مزارعی در استان های اصفهان، فارس و خوزستان نمونه برداری شد. مناطق نمونه برداری شده معرف خاک های متداول به کار برده شده برای کشت برنج در این استان ها بود. ویژگی های خاک شامل pH، قابلیت هدایت الکتریکی، درصد آهک، درصد ماده آلی و فسفر کل خاک ها تعیین شد. غلظت کل و قابل عصاره گیری با DTPA روی، آهن، منگنز، مس و کادمیوم در نمونه های خاک و گیاه اندازه گیری شد. . نتایج نشان داد که میانگین pH خاک در شالیزارهای این سه استان 6/7، شوری خاک 7/2 دسی‌زیمنس بر متر، میانگین ماده آلی 6/1درصد، میانگین آهک خاک 5/37 درصد و فسفر کل خاک 08/0 درصد بود. غلظت آهن، منگنز و مس در شالیزارهای مورد مطالعه در حد استانداردهای جهانی برای کشت برنج بود، اما با وجود بالا بودن مقدار کل روی خاک، روی قابل جذب در 16 درصد شالیزارهای استان اصفهان، 66 درصد شالیزارهای استان فارس و 75 درصد شالیزارهای استان خوزستان کمتر از حد بحرانی بود. در نمونه‌های برنج، غظت روی، منگنز و مس در بیشتر نمونه‌های گیاه کمتر از حد بحرانی بود، نتایج نشان داد که در مجموع 43 درصد محصول برنج از نظر مس، 64 درصد از نظر منگنز و 66 درصد از نظر روی دچار کمبود هستند و تنها غلظت آهن در دانه برنج در حد کفایت بود. بالا بودن آهن خاک به علاوه pH و EC بالا، آهکی بودن خاک‌های منطقه به همراه پایین بودن ماده آلی خاک از مهمترین عوامل مؤثر کاهش روی در برنج بود. مقدار قابل جذب عناصر با آهک خاک بر هم کنش منفی و با فسفر و ماده آلی بر همکنش مثبت داشت. معادلات رگرسیون نشان داد که بیشترین عامل مؤثر بر مقدار قابل جذب عناصر در خاک و در گیاه، فسفر کل خاک بود. بین مقدار قابل جذب عناصر با یکدیگر همبستگی مثبت مشاهده شد که دلیل آن ورود با منشأ یکسان شامل مواد مادری و کودها است. در مجموع استان اصفهان از لحاظ عناصر ریز مغذی نسبت به فارس و خوزستان در وضعیت بهتری بود. کادمیوم نمونه های خاک کمتر از حد تفکیک مناطق آلوده از غیر آلوده بود. آلودگی کادمیوم و زیادبود مس در 12 درصد محصول برنج استان اصفهان مشاهده شد. استفاده بی رویه از کودهای فسفاته و لجن فاضلاب در این استان از عوامل ایجاد سمیت می‌باشد. با توجه به مصرف روزانه 110 گرم برنج برای هر ایرانی، برنج تولید شده در این مناطق در تأمین نیاز روزانه افراد به روی نقش مهمی را دارد و در واقع با مصرف این برنج حدود 25 درصد نیاز به روی برآورده می‌شود

ارتقاء امنیت وب با وف بومی