Skip to main content
SUPERVISOR
Amirhossein Khoshgoftarmanesh,Mohammad-Ali Hajabbasi,Mohammad Mehdi Majedi
امیرحسین خوش گفتارمنش (استاد مشاور) محمدعلی حاج عباسی جورتانی (استاد راهنما) محمد مهدی مجیدی (استاد مشاور)
 
STUDENT
Yasin Helul Baiky
یاسین هلال بیکی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1386
A great consideration has been paid in recent years to agricultural land management and soil properties for sustainable use. Farm management can influence organic material deposit in the soil which in turn affects plant residue degradability. In arid and semi arid zones management topics such organic materials, soil pH control, soil structure rapture, macro and micro elements absorption by plants are of great importance due to low rate of rainfall and soil fertility. Saffron is a native plant in eastern part of Iran . It was estimated that the area of saffron growing to be 23000 ha in 1996 over central and southern Khorasan provinces. Saffron is a perennial plant which can grow up to 5-7 years through its corms. Annually animal fertilizer is added to the soil up to approximately 20-30 ton/ha. Soil handling is at the minimum level. In contrast to most plant, saffron grows in autumn and winter seasons. So there is no need to irrigate the soil due to saffron summer hibernation. The main aim of the present research was to evaluate physical and chemical properties of soil in saffron farms over a seven year period. 50 ha saffron farms were selected from Gezic region. Soil sampling were conducted from the farms (with 1 to 7 years growing background) including eight replicates. In the samples, organic material percentage, soil POM, saturated paste pH, MWD, FC, PWP, total nitrogen, available phosphorus, micro elements including Fe, Mn, Cu, Zn, Ni, Co which were extractable with DTPA, were measured. The comparison among the farms revealed that organic materials increased over the growing years. There was no significant increase for POM over the growing years. Soil pH for 7-year farms was lower than 1-year farms. The MWD, FC and PWP were greater for 7-year farms as compared to 1-year farms. The available phosphorus and other micro elements were higher in older farms. It can therefore be concluded that soil physical and chemical properties improved in saffron farms over the growing years. Key Words: Saffron, Soil management, alfalfa, organic matter
در سالهای اخیر توجه زیادی به مدیریت زمین های کشاورزی و کیفیت خاک برای بهره برداری پایدار صورت پذیرفته است. نوع مدیریت مزارع کشاورزی عامل موثر بر ذخیره مواد آلی خاک می باشد که بر سرعت تجزیه بقایای گیاهی و فرایندهای مرتبط با پایداری مواد آلی اثر می گذارد. در مناطق خشک و نیمه خشک با وجود بارندگی کم و حاصلخیزی ضعیف خاک ها اهمیت مدیریت موادآلی خاک و مباحث مرتبط با آن از قبیل کنترل pH ، جلوگیری از متلاشی شدن ساختمان خاک و قابلیت جذب عناصر پرمصرف و کم مصرف مورد نیاز گیاه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. زعفران یکی از گیاهان بومی و سنتی شرق ایران است. وسعت مزارع زعفران خراسان جنوبی و خراسان رضوی بالغ بر شصت هزار هکتار ذکر شده است. زعفران یک گیاه چندساله است که با یک بار کشت، بنه های آن 7-5 سال زیر خاک باقیمانده و تکثیر می یابند. در مدیریت مزارع زعفران هر ساله 30-20 تن کود دامی به هر هکتار افزوده می گردد. عملیات خاکورزی این مزارع حداقلی است، بطوریکه در سال یک سله شکنی سطحی برای خروج راحت تر جوانه بنه ها از خاک و مخلوط شدن کود دامی با خاک سطحی صورت می گیرد. زعفران بر خلاف اکثر گیاهان در فصل پاییز و زمستان رشد می کند و در تابستان رشد آن متوقف و به خواب تابستانه می رود. به همین دلیل در تابستان آبیاری انجام نمی شود و خاک این مزارع یک دوره خشک طولانی مدت در سال را پشت سر می گذارند. این امر بر فعالیت ریز جانداران تاثیر بسزایی خواهد داشت. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات تدریجی فیزیکی و شیمیایی خاک طی یک دوره هفت ساله در مزارع زعفران بود. در این بررسی 50 هکتار از مزارع زعفران روستای گزیک از توابع شهرستان درمیان استان خراسان جنوبی انتخاب گردید. نمونه برداری خاک از مزارع یک تا هفت ساله هر کدام در هشت تکرار انجام پذیرفت. در نمونه های خاک درصد ماده آلی کل خاک (TOM)، ذرات ماده آلی خاک (POM) موجود در خاک، pH گل اشباع، میانگین وزنی قطر خاکدانه ها (MWD)، رطوبت ظرفیت مزرعه (FC) ، رطوبت نقطه پژمردگی دائم (PWP)، نیتروژن کل، فسفر قابل جذب و عناصر کم مصرف آهن، منگنز، مس، روی، نیکل و کبالت قابل عصاره گیری با دی اتلین تری آمین پنتا استیک اسید (DTPA) اندازه گیری گردید. از مقایسه نتایج مزارع یک تا هفت ساله زعفران مشخص گردید ماده آلی کل در سال هفتم نسبت به سال اول افزایش داشته است در صورتیکه POM طی سال های یک تا هفت سال تغییر معنی داری نکرده است. pH سال هفتم نسبت به سال اول کاهش نشان می دهد. مقدار MWD ، FC و PWP در سال هفتم بیشتر از سال اول شد. کلمات کلیدی: زعفران، مدیریت خاک، یونجه، موادآلی

ارتقاء امنیت وب با وف بومی