Skip to main content
SUPERVISOR
Majid Afyuni,Amirhossein Khoshgoftarmanesh
مجید افیونی مبارکه (استاد مشاور) امیرحسین خوش گفتارمنش (استاد راهنما)
 
STUDENT
Mozhgan Sedigh
مژگان صدیق

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1389

TITLE

Effect of Zinc-Amino Chelates on Yield and Some Grain Quality Attributes of Different Zinc Efficiency Wheat Genotypes
In this experiment, soil application effects of certain synthetic zinc-amino chelates i.e., Zn-glutamine [Zn(Gln) 2 ], Zn-glycine [Zn(Gly) 2 ], Zn-arginine [Zn(Arg) 2 ], and Zn-histidine [Zn(His) 2 ], on yield and grain nutritional quality of wheat were compared with a commercial Zn-sulfate fertilizer. Two bread ( Triticumeastivum L. cvs. Back Cross and Kavir) and a durum wheat genotype ( Triticum durum L. cv. Durum) differing in Zn-deficiency tolerance were exposed to 0, 20, and 40 mg kg -1 Zn. All Zn sources were equally applied at planting, tillering, and heading stages at a total rate of 15 mg Zn kg -1 soil. The experiment was set up on factorial arranged in a completely randomized design, each treatment contained three replicates. Plants were sampled at the tillering sta ge for analysis of catalase (CAT) and ascorbateproxidase (APX) in the shoots and at the maturity stage for grain yield and quality attributes. Soil application of Zn fertilizer significantly increased grain yield of all three wheat genotypes, although the magnitude of this increase varied dependent on the applied Zn source and plant genotype. Application of 20 mg kg -1 Zn from all Zn fertilizer sources, except Zn(His) 2 significantly increased the grain yield of 'Durum'. The grain yield of wheat plants supplied with Zn(Gly) 2 and Zn(Gln) 2 was 46 and 14% higher than those supplied with Zn-sulfate, respectively. Soil application of Zn(Gly) 2 and Zn-sulfate had no significant effect on grain protein content. In contrast, Zn(Gln) 2 , Zn(Arg) 2 , and Zn(His) 2 treatments increased grain protein content of all three wheat genotypes in comparison with Zn-sulfate and control treatments. The wheat plants supplied with Zn(Arg) 2 and Zn(His) 2 also accumulated higher Zn and Fe in their grains than those supplied with the other Zn fertilizers. Soil application of Zn(Arg) 2 reduced molar ratio of phytic acid to Zn in wheat grain. The effect of Zn-amino chelates on activity of catalase (CAT) and ascorbate proxidase (APX) was dependent on the amino chelate type and wheat cultivar. Zinc-amino chelates resulted in increase of CAT activity in the leaves of Kavir and Back Cross cultivars while they were ineffective in Durum cultivar. In all three wheat cultivars, leaf activity of APX was also significantly increased by Zn(His) 2 and Zn(Arg) 2 over the Zn-sulfate treatment. The results obtained from the present study showed that soil applied Zn-amino acid chelates are more effective than Zn-sulfate in supplying Zn for wheat.
در این آزمایش گلدانی، تأثیر برخی آمینوکلات های سنتز شده روی بر عملکرد، کیفیت تغذیه ای دانه و برخی ویژگی های سه رقم گندم با سولفات روی (به عنوان رایج ترین منبع کود روی) مقایسه شد. سه رقم گندم (Triticum aestivum L.) شامل بک کراس روشن، کویر و دوروم با روی کارائی متفاوت با 20 و 40 میلی گرم روی بر کیلوگرم خاک از منابع مختلف روی شامل آمینوکلات های گلیسین-روی [Zn(Gly) 2 ]، آرجینین-روی 2 ](Arg)n[Z هیستیدین-روی 2 ](His)nZ [گلوتامین-روی 2 ](Gln)n [Zو کود سولفات روی 2 ](SO 4 )[Zn در سه مرحله کاشت پنجه زنی و خوشه دهی تیمار شدند. یک تیمار بدون کوددهی روی نیز به عنوان شاهد در نظر گرفته شد وآزمایش در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل اجرا گردید. تعدادی از بوته های گندم پس از مرحله پنجه زنی جهت اندازه گیری فعالیت آنزیم های کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز شاخساره برداشت شدند و بقیه بوته ها تا پایان دوره رشد کامل گندم جهت اندازه گیری عملکرد دانه و خصوصیات کیفی حفظ گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که عملکرد دانه هر سه رقم گندم با کاربرد کودهای روی به طور معنی داری افزایش یافت. این افزایش بسته به نوع کود روی و رقم گندم متفاوت بود. کاربرد 20 میلی گرم روی از تمام منابع روی به جز Zn(His) 2 موجب افزایش قابل توجه عملکرد دانه رقم دوروم شد. عملکرد دانه بوته های گندم تیمارشده با آمینوکلات های Zn(Gln) 2 و Zn(Gly) 2 به ترتیب 46 و 14 درصد بیشتر از بوته های گندم تیمارشده با سولفات روی بود. کاربرد خاکی سولفات روی و آمینوکلات Zn(Gly) 2 تأثیر معنی داری بر مقدار پروتئین دانه نداشت اما در حضور آمینوکلات های Zn(Gln) 2 ، Zn(Arg) 2 و Zn(His) 2 در مقایسه با تیمارهای شاهد و سولفات روی پروتئین دانه هر سه رقم گندم مورد مطالعه افزایش یافت. همچنین تأثیر آمینوکلات های Zn(Arg) 2 و Zn(His) 2 بر افزایش غلظت های روی و آهن دانه سه رقم گندم بیشتر از سایر تیمارهای کودی بود. کاربرد خاکی Zn(Arg) 2 نیز نسبت مولی اسیدفیتیک به روی دانه را کاهش داد. تأثیر آمینوکلات های روی بر فعالیت آنزیم های کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز شاخساره گیاهان نیز بسته به نوع آمینوکلات و رقم گندم متفاوت بود. آمینوکلات های روی بر افزایش فعالیت آنزیم کاتالاز شاخساره رقم های کویر و بک کراس روشن مؤثر بودند، اما بر فعالیت آنزیم کاتالاز شاخساره رقم دوروم تأثیری نداشتند. از سوی دیگر نیز در هر سه رقم گندم فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز شاخساره گیاهان تغذیه شده با Zn(Arg) 2 و Zn(His) 2 در مقایسه با سولفات روی افزایش نشان داد. بنابراین بر اساس نتایج این پژوهش مشخص شد که تأثیر آمینوکلات های روی در تأمین روی مورد نیاز گندم در مقایسه با سولفات روی بیشتر است و هم چنین با تأثیر بر افزایش فعالیت آنزیم های حاوی روی نظیر کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز نقش مهمی در بهبود وضعیت تغذیه ای گیاه بر عهده دارند. کلمات کلیدی: آمینواسید، سولفات روی، اسیدفیتیک، پروتئین دانه، آنزیم، Triticum aestivum L

ارتقاء امنیت وب با وف بومی