Skip to main content
SUPERVISOR
Amirhossein Khoshgoftarmanesh,Majid Afyuni
امیرحسین خوش گفتارمنش (استاد مشاور) مجید افیونی مبارکه (استاد راهنما)
 
STUDENT
SOLMAZ ROOSTAYI
سولماز روستائی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1389

TITLE

Effect of Preceding Crops and Crop Residue on Soil Properties and Soil Quality Index
Wheat in Iran used to be cultivated in rotation with other crops periodically. So there was enough time for decomposition of plant residue. Recently in most areas, wheat is cultivated intermittently. We should consider soil quality and organic matter to have a sustainable agriculture. Soil quality is the capacity of the soil to act as an alive component in ecosystem. There are several agronomic methods to improve qualitative properties of soil such as crop rotation and application of plant residues. The plant residue application methods have great effects on physical, chemical and biological properties of soil that lead to constant soil production. The aims of this study were to determine the effect of preceding crops and their residues on some soil qualitative (physical, chemical and biological) properties and soil quality index in a farm setting. This research includes two separate studies performed in two fields at Rudasht agricultural research station. Pre-crop treatments consisted of four different plants species, Sunflower ( Heliantus annus L .), Sorghum ( Sorghum bicolour L .), Trifolium ( Trifolium pretense L .), Safflower ( carthamus tinctorirus L .) and without pre-crop plant treatments. The preceding crops were harvested after 70 days and their residues were air dried, chopped and incorporated in to the soil at seven ton dry matter weights per hectare. Two weeks after addition of the preceding crops, the Back Cross genotypes of wheat were planted. The wheat crops were harvested after 7 months. Results showed that using preceding crops and crop residues increased soil organic matter in both tillering and harvesting stages in two fields(with different agricultural sequence) comparing with control treatment. In the first field all treatments had more organic matter than second field. Using mentioned treatments (preceding crops and crop residues) in both fields led to increased zinc concentration (measured by DTPA) and soil Fe in both tillering and harvesting of wheat in comparison with control treatment. Total nitrogen and phosphoru concenterations raised in the first field. In second field all treatments had increased phosphorus and total nitrogen concenterations except for the treatment of Safflower without residue. Soil in the first field had much total nitrogen, DTPA-zinc and phosphorus than the second one. Totally in second study there were better physical properties, available water, soil hydrolic conductivity and less bulk density than the first study. In the first field the Soil Quality index in all treatments were higher than the second field.
در گذشته در ایران کشت گندم آبی در تناوب با دیگر گیاهان زراعی صورت می گرفت. در چنین شرایطی فرصت کافی برای پوسیده شدن بقایای گیاهی وجود داشت. اما در سال های اخیر به دلایل مختلف، در اغلب مناطق گندم-خیز، گندم به صورت پیاپی کشت می گردد. کشاورزی پایدار توجه به کیفیت خاک و مواد آلی خاک دارد. بنابر تعریف، کیفیت خاک، ظرفیت یک خاک برای عمل و انجام وظیفه در اکوسیستم به عنوان یک جزء زنده است. از جمله روش های زراعی جهت بهبود خصوصیات کیفی خاک می توان به تناوب زراعی و مدیریت بقایای گیاهی اشاره نمود. روش های مدیریت بقایای گیاهی با تأثیر بر خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی خاک نقش مؤثری بر پایداری تولید در اکوسیستم های زراعی و محیط زیست دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر پیش-کشت های مختلف و همچنین بقایای آنها بر ویژگی های کیفی خاک (فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی) و تعیین شاخص کیفیت خاک، در شرایط مزرعه انجام گردید. این تحقیق شامل دو بخش می باشد که در دو قطعه زمین در ایستگاه تحقیقات کشاورزی رودشت انجام شد. گیاهان پیش-کشت شامل چهار گیاه آفتابگردان (L. Heliantus annus )، سورگوم ( Sorghum bicolor L.)، شبدر ( Trifolium pretense L . ) وگلرنگ (L. Carthamus tinectirus ) تیمار بدون گیاه (آیش) بودند. بعد از گذشت 70 روز از کشت، گیاهان پیش-کشت برداشت شدند و بعد از هوا خشک شدن، بقایای آنها خرد شده و به مقدار 7 تن در هکتار به کرت های آزمایش اضافه شد. سه هفته پس از اعمال تیمار بقایای گیاهی، رقم گندم بک کراس روشن بهاره در تمام کرت ها کشت شد. گندم در مرحله رسیدگی کامل دانه برداشت شد. به منظور اندازه گیری ویژگی های کیفی خاک (فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی) و تعیین شاخص کیفیت خاک، نمونه برداری خاک در دو مرحله شامل 1) پنجه زنی و 2) برداشت گندم انجام گردید. نتایج نشان داد که در هر دو قطعه زمین (با سابقه کشت متفاوت) و در هر دو مرحله پنجه زنی و برداشت گندم، کاربرد گیاهان پیش-کشت و بقایای گیاهی موجب افزایش درصد ماده آلی خاک در مقایسه با تیمار شاهد شد. در زمین اول تمامی تیمارها درصد ماده آلی بیشتری نسبت به زمین دوم داشتند. کاربرد تیمارهای مورد مطالعه در این پژوهش (پیش-کشت و بقایای گیاهی) در هر دو زمین سبب افزایش غلظت روی قابل عصاره گیری با DTPA و آهن قابل دسترس خاک نسبت به تیمار شاهد در هر دو مرحله پنجه زنی و برداشت گندم گردید. کاربرد تیمارهای پیش-کشت و بقایای گیاهی در زمین اول، سبب افزایش غلظت نیتروژن کل و فسفر در هر دو مرحله نمونه برداری (پنجه زنی و برداشت گندم)، نسبت به تیمار شاهد شد و در زمین دوم نیز در هر دو مرحله نمونه برداری سبب افزایش غلظت فسفر در تمامی تیمارها و افزایش نیتروژن کل در تمامی تیمارها به استثنای تیمار گلرنگ بدون بقایا گردید. زمین اول نسبت به زمین دوم غلظت فسفر قابل جذب، نیتروژن کل و روی قابل عصاره گیری با DTPA در خاک بیشتری در مقایسه با زمین دوم داشت. به طور کلی زمین اول در مقایسه با زمین دوم ویژگی های فیزیکی بهتری داشت. در زمین اول هدایت هیدرولیکی خاک و آب قابل استفاده بیشتر و جرم مخصوص ظاهری خاک نسبت به زمین دوم کم تر بود. شاخص کیفیت خاک در زمین اول در تمامی تیمارها بیشتر از زمین دوم بود. در هر دو زمین و در هر دو مرحله نمونه برداری (پنجه زنی و برداشت گندم)، شاخص کیفیت خاک محاسبه شده تیمارهایی که بقایای گیاهان پیش-کشت با خاک مخلوط شدند بیشتر از تیمارهای فاقد بقایا بودند.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی