Skip to main content
SUPERVISOR
Jamshid Razmjoo ghalaie,Hasan Karemmojeni
جمشید رزمجو (استاد راهنما) حسن کریم مجنی (استاد مشاور)
 
STUDENT
Morteza Moghani bashi najaf abadi
مرتضی مقنی باشی نجف آبادی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1387

TITLE

Effect of Seed Priming and Irrigation Regimes on Yield, Yield component and Grain Quality of sesame(Sesamum indicum L.)
Drought stress is one of the most limiting factors on crop production. Priming is one of techniques for improving seed germination, increasing stress tolerance and seedling establishment under low moisture conditions. A laboratory experiment used to evaluate the effects of different priming agents and duration on seed sesame. A factorial experiment base on completely randomized design (CRD) with three replications were conducted in the seed science laboratory of College of Agriculture Isfahan University in 2009. In this experiment, nine seed treatments ( consist control, -2, -5 -10 and -15 bar poly ethylene glycol, 0/3, 1 and 2 molar NaCl and hydropriming with distilled water) were as first factor and five treatment periods ( consist 4, 12, 16, 24 and 48 hour) were as second factor. Germination percentage, germination rate, radicle and shoot length and dry weight were measured. Osmotic potential treatments with PEG solution in low level and hydropriming with different duration enhanced percentage and rate of germination, radicle and shoot lengths and dry weight in comparison with control and halopriming with high concentration of NaCl. Osmopriming for 24 hour was the best among the other primings, therefore it wa selected for field experiment. A field experiment was conducted at the Agricultural Research Farm of Isfahan University of Technology in 2009 to evaluate the effects of select seed treatment and different irrigation regimes on sesame. The main-plot consisted of four irrigation regimes (75, 100, 120 and 150 mm cumulative evaporation from class A pan) and sub-plot consisted of two seed treatment ( osmopriming and control). The duration from planting to seedling, 50 % flowering, pod formation and physiological ripening growth stage were significantly shorter in osmopriming than in control. The level of soil moisture did not effect duration of any growth stage. Plant height, leaf area index, number pod per plant, number seed per pod, grain weight, plan dry matter and harvest index were higher in osmopriming compared to control. Plant height, leaf area index, number pod per plant, number seed per pod, plan dry matter and harvest index were reduced as the level of soil moisture was decreased. Regardless of the level of soil moisture, grain yield was 12.1 % by osmopriming. The grain yield was more at higher level of soil moisture. The oil percentage and oil yield were higher in osmopriming compared to control. Oil percentage decreased as the level of soil moisture reduced while; the protein percentage increased. The highest oil and protein yield were obtained from osmopriming with irrigation level of 75 mm and the lowest amount of oil yield and the lowest amount of protein yield were achieved from control in irrigation level at 150 mm evaporation . The results showed that osmopriming enhanced seed germination and seedling growth under lab condition and increased emergence and crop yield and
تنش خشکی یکی از مهم ترین عوامل کاهش دهنده عملکرد محصولات زراعی می باشد. از جمله مهمترین راههای بهبود جوانه زنی و استقرار گیاهچه در شرایط رطوبت کم پرایمینگ می باشد. این تحقیق در دو مرحله آزمایشگاهی و مزرعه ای با هدف بررسی اثرات استفاده از پرایمینگ و مدت زمان این تیمار بر روی کنجد توده بومی جیرفت و نیز تاثیر پرایمینگ بذر بر تحمل به خشکی در شرایط مزرعه به کار رفت. مرحله آزمایشگاهی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان در سال 1388 اجرا شد. . در این آزمایش نه تیمار بذری ( شاهد، 2 - ، 5- ، 10- و 15- بار پلی اتیلن گلایکول و 3/ ، 1 و 2 مولار کلرید سدیم) فاکتور اول و پنج مدت زمان تیمار کردن بذر (4 ، 12 ، 16 ، 24 و48 ساعت ) فاکتور دوم بود. صفات اندازه گیری شده شامل درصد و سرعت جوانه زنی، طول و وزن ریشه چه و ساقه چه بودند. تیمارهای پتانسیل اسمزی با محلول PEG در غلظت های پایین و هیدروپرایمینگ در زمان های متفاوت بکار رفته در این آزمایش بطورکلی باعث افزایش درصد، سرعت جوانه زنی طول و وزن ریشه چه و ساقه چه نسبت به شاهد و هالوپرایمینگ با غلظت های بالای نمک شد. تیمار بذر با محلول 2- بار پلی اتیلن گلایکول به مدت 24 ساعت به عنوان بهترین تیمار بذری انتخاب گردید و بر روی بذور مطالعه در مزرعه اعمال گردید. مرحله مزرعه ای، با هدف مطالعه تاثیر شرایط مختلف رطوبتی و اثرات پرایمینگ بر اجزای عملکرد کنجد در سال زراعی 88-1387 با استفاده از کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان واقع در شرودان فلاورجان انجام شد. در این آزمایش چهار رژیم آبیاری ( پس از 75، 100، 120 و 150 میلی متر تبخیر از تشت کلاس آ ) به عنوان کرت اصلی و دو سطح تیمار بذر ( بذر تیمار شده با پلی اتیلن گلایکول و بذر شاهد) در کرت های فرعی قرار گرفتند. طول دوره کاشت تا سبز شدن، 50% گلدهی، نیام بندی و رسیدگی فیزیولوژیک در حالت اسموپرایمنگ نسبت به بذور شاهد کمتر بود. رژیم آبیاری تاثیر معنی داری بر مراحل مختلف نمو کنجد نداشت. ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، تعداد کپسول در بوته، تعداد دانه در کپسول، وزن هزار دانه، وزن خشک اندام های هوایی و شاخص برداشت در اسموپرایمینگ نسبت به بذور تیمار نشده بالاتر بود. با کاهش میزان رطوبت قابل استفاده در خاک، ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، تعداد کپسول در بوته، تعداد دانه در کپسول، وزن خشک اندام های هوایی و شاخص برداشت کاهش یافت. عملکرد دانه در واحد سطح در حال اسموپرایمینگ نسبت به بذور شاهد 01/12 بیشتر بود. با افزایش میزان رطوبت قابل دسترس برای گیاه بر عملکرد دانه افزوده شد. درصد و عملکرد روغن و عملکرد پروتئین در حالت اسموپرایمینگ نسبت به حالت شاهد بیشتر بود. درصد روغن و پروتین تحت تاثیر تیمار رطوبتی قرار گرفت، با این تفاوت که با تاخیر در آبیاری، درصد روغن کاهش و درصد پروتئین افزایش یافت. حداکثر عملکرد روغن در حالت اسموپرایمینگ و در رژیم آبیاری 75 میلی متر تبخیر و حداقل عملکرد روغن در حالت بذر شاهد و در رژیم آبیاری 150 میلی متر تبخیر و حداکثر عملکرد پروتئین برای بذر شاهد و رژیم آبیاری 150

ارتقاء امنیت وب با وف بومی