Skip to main content
SUPERVISOR
Hasan Karemmojeni,Mostafa Mobli,Jamshid Razmjoo ghalaie
حسن کریم مجنی (استاد راهنما) مصطفی مبلی (استاد مشاور) جمشید رزمجو (استاد مشاور)
 
STUDENT
Mina Teimoury jervekany
مینا تیموری جروکانی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1389

TITLE

Investigation of Tolerance of Sesame Genotypes to Orobanche Aegyptiaca
Orobanche aegyptiaca parasitize field, pasture, vegetable and many other plants by depleting their nutrients and water. O. aegyptiaca has special biological characteristics makk it difficult to control it in tha agricultural systems. Sesame( Sesamum indicum ) is an important oilseed crop in semi-arid areas such as Isfahan, Iran where O. aegyptiaca is one of its most common weeds. This research was conducted to determine the responses of various sesame genotype and O.aegyptiaca when planted together. Seeds of 11 Iranian sesame genotypes (Ardestan, Esfarayen, Oltan, Ahvaz, Borazjan, Darab-14, Ferdous, Kalat, Naz Tak Shakhe, Varamin and Yekta) and 10 foreign genotypes ( S16, S21, S23, S25, S4, S5, S6, S7, S8 and S9 ) were planted with the Orobanche seeds in pot. At flowering stage of sesame, tubercle number and dry weight, shoot number and dry weight and shoot height of O. aegyptiaca were determine. Leaf number, plant height and dry weight capsul number, seed number in capsul , 100-seeds weight, seed yield and root dry weight of sesame were determined at the physiology maturity stages. The results showed that various genotype responded differently to O.aegyptiaca . When planted with S9 genotype O. aegyptiaca produced the highest number of tubercles on the sesame root and the minimum shoot number suggests that this genotype could be used as both a trap crop and an O. aegyptiaca - resistant genotype. O. aegyptiaca produced the lowest tubercles and shoot number per pot when planted with the S7 genotype this genotype could be planted as an O. aegyptiaca -resistant genotypes. The Ardestan, Varamin and Ahvaz genotypes produced the highest yield, suggesting that these genotype could be tolerant to this weed. The results also showed that the activities of the antioxidant enzymes were different among the genotypes and suggesting that O.aegyptiaca infestation could stimulate plants antioxidant defense systems. The activities of catalaz, ascorbat peroxidase, gelotation peroxidase in the roots of Yekta. Varamin, S16, S25, Ardestan, Naz tak shakhe, Esfarayen, Ahvaz, S23, Darab14 and Ferdos were determind in order to examin possible relashion betwee the activities of these enzymes and visual score of leaf damage. Yekta, Varamin, S16 and S25 produced the highest level of ascorbate peroxidase, Varamin and Yekta genotype also produced maximum leaf number and height. Ardestan, Darab-14 and S16 genotypes produced the highest level of glutathione peroxidase and Ardestan and Esfarayen genotypes produced the highest level of catalase activity and Ardestan genotype also produced highest yield. The results suggested that the activities of enzayme could be used for selecting tolerant cultivars of sesame to orobanche however mechanism of the tolerant maybe different among the genotypes. Result of cluster analysis confirm that Iranian had different response to O.aegyptiaca infestation from those of foreign sesame genotypes and they classified into 4 groups. According to results of this experiment, all esame genotypes as a trap crop or host plant with the root exudates could be caused germination of O. aegyptiaca . ome of the sesame genotypes enhanced germination, seedling establishment and development of O. aegyptiaca , so based on the results of this research, sesame can be considered as a host plant for the O. aegyptiaca .
گل جالیز مصری( Orobanche aegyptiaca ) مزارع گیاهان زراعی، مرتعی، سبزیجات و بسیاری از دیگر گیاهان گلدار را در منطقه مدیترانه آلوده و آنها را از مواد غذایی و آب تهی می سازد. بیولوژی خاص این گیاه انگل بر خلاف سایر علف های هرز به گونه ای است که کنترل آن را مشکل ساخته است.کنجد به عنوان یک گیاه دانه روغنی مهم در مناطق نیمه خشک ایران و از جمله اصفهان می باشد. دانستن نحوه واکنش ژنوتیپ های مختلف آن نسبت به این تنش زیستی می تواند در احیای این محصول با ارزش موثر واقع شود. بدین منظور بذر 11 ژنوتیپ ایرانی و 10 ژنوتیپ خارجی کنجد با اسامی اردستان، اسفراین، اولتان، اهواز، برازجان، داراب14، فردوس، کلات، ناز تک شاخه، ورامین، یکتا، S16، S21، S23، S25، S4، S5، S6،S7، 8وS9 به همراه بذر گل جالیز در گلدان کشت شدند. بوته های کنجد در مرحله گلدهی و رسیدگی فیزیولوژیک مورد بررسی قرار رفتند. صفات مورد بررسی در گل جالیز عبارت بودند از تعداد گره گل جالیز بر روی ریشه کنجد، تعداد ساقه گل جالیز ظهور یافته در سطح خاک، وزن خشک ساقه گل جالیز، وزن خشک بخش زیرزمینی گل جالیز و ارتفاع گل جالیز و در گیاه کنجد نیز صفات تعداد برگ، ارتفاع گیاه، تعداد کپسول، تعداد دانه در کپسول، وزن 100 دانه، عملکرد دانه، وزن خشک بخش هوایی و بخش زیر زمینی کنجد و محتوی آنزیم های آنتی اکسیدانت ریشه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که عکس العمل ژنوتیپ های مختلف به گل جالیز متفاوت بوده است. ژنوتیپ S9 با ایجاد بیشترین تعداد گره در خاک و ایجاد کمترین تعداد ساقه گل جالیز در سطح خاک هم به عنوان یک گیاه تله مناسب برای تخلیه بانک بذر خاک از این انگل و هم به عنوان یک گیاه مقاوم و ژنوتیپ S7 با ایجاد کمترین تعداد گره در خاک به عنوان ژنوتیپ مقاوم معرفی شدند. ژنوتیپ های 8و S21 هرچند عملکرد کمی داشتند به دلیل ایجاد کمترین تعداد ساقه گل جالیز در سطح به عنوان ژنوتیپ نسبتاً مقاوم معرفی شدند. ژنوتیپ های اردستان، اهواز و ورامین هر چند از لحاظ برخی صفات مربوط به گل جالیز در سطح بالایی قرار داشتند به دلیل ایجاد بیشترین عملکرد نسبت به ژنوتیپ های دیگر به عنوان ژنوتیپ های متحمل معرفی شدند. آلودگی به گل جالیز سیستم آنتی اکسیدانتی گیاه را تحریک کرد بطوریکه از بین 11 ژنوتیپ انتخابی بر اساس ارزیابی ظاهری (S16، S23، S25، اردستان، اسفراین، اهواز، داراب 14، فردوس، ناز تک شاخه، ورامین و یکتا)ژنوتیپ های یکتا، ورامین، S16 و S25 از لحاظ آنزیم آسکوربات پراکسیداز، ژنوتیپ های اردستان، داراب 14 و S16 از لحاظ آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و ژنوتیپ های اسفراین و اردستان از لحاظ آنزیم کاتالاز دارای بیشترین فعالیت بودند. نتایج تجزیه خوشه ای نشان داد که واکنش ژنوتیپ های ایرانی و خارجی مورد استفاده در این آزمایش نسبت به انگل گل جالیز تقریباً متفاوت است و ژنوتیپ ها را در 4 گروه دسته بندی کرد. بطور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که کلیه ی ژنوتیپ های کنجد به عنوان یک گیاه تله و یا میزبان می توانند با ترشحات ریشه خود باعث جوانه زنی گل جالیز شوند و بسیاری از آنها توانستند باعث استقرار و نمو گل جالیز تا مراحل انتهایی رشد شوند لذا بر اساس این نتایج قطعاً می توان کنجد را به عنوان گیاه میزبان برای گل جالیزدر نظر گرفت. کلمات کلیدی : گل جالیز، ژنوتیپ های کنجد،گیاه میزبان، گیاه تله، آنزیم آنتی اکسیدانت

ارتقاء امنیت وب با وف بومی