Skip to main content
SUPERVISOR
Jamshid Razmjoo ghalaie,Morteza Zahedi,Hasan Karemmojeni
جمشید رزمجو (استاد راهنما) مرتضی زاهدی (استاد مشاور) حسن کریم مجنی (استاد مشاور)
 
STUDENT
Nadia Monjezi
نادیا منجزی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1392

TITLE

Effect of Single and Mixture Applications of Post-emergence Gramincides and Broad Leaf Herbicides on Valeriana officinalis L.
Valerian (Valeriana officinalis L.) is a perennial flowering medicinal plant. Weed control in valerian is one of the main limiting factors for production of this species especially during the initial growth stage.Therefor, the aim of this study was to evaluate the effects of single and mixture applications of post-emergence graminicides and broad leaf herbicides on valerian plant . Three separated experiments were conducted in this study. In the first experiment, three rates (0.75X, X and 1. 25X that X is equal to the recommended dosage ) of haloxyfop-R- methyl ester , sethoxydim, oxadiargyl, bentazon, oxadiazon, and oxyfluorfen were applied at 3-4 leaf stages to valerian plant to select herbicide type and rate for post controlling broadleaf and grass weeds in this species. In the second experiment, two broad leaf herbicides (oxadiazon and oxadiargyl, in two doses: 0.75X and X) and two graminicide herbicides (haloxyfop-R- methyl ester and sethoxydim, in recommended dose) which selected base on the first experiment, were evaluated alone and in mixture. In the third experiment, the oxidative stress that was made by herbicides application such as oxyfluorfen and bentazon, which in the first experiment caused the most herbicide injury in six doses including 0.25X, 0.50X, 0.75X, 1X, 1.25X and 1.5X, was evaluated. All of the experiments were base on randomize complete block designed in factorial arrangement with three replications. Oxyfluorfen application caused the most herbicide injury followed by bentazon and the injury increased as the rate and date of application increase, and whereas SPAD, leaf number, shoot diameter, shoot dry weight as decreased the rate of application increased. Oxadiazon only caused significant damages at 30 days after application under all three rates. while other treatments showed no marked injuries under any rate or date after application as compared with the control. As a whole, the results of first experiment showed that oxadiargyl under all three rates, oxadiazon , at recommended dose and % 25less than recommended dose, haloxyfop-R and sethoxydim under all three rates may be used safely for weed control in valerian plants. The results of second experiment showed that mixture of oxadiazon and sethoxydim at two recommended doses and %25 less than recommended dose caused no marked injuries, and had the highest increase in SPAD, plant height, leaf number, shoot diameter, shoo dry weight, root dry weight, performance and percentage of essential oil. Also, the results of second experiment showed that mixture of oxadiargyl and haloxyfop-R-methyl ester caused the most damage and highest reduction in all of measured characteristics as compared with the control. In the third experiment, the level of CAT and APX enzymes activite increased under oxyfluorfen and bentazon herbicide application as compared with control, however such increases were not able to prevent plant injury. The overall resultes showed that haloxyfop-R- methyl ester , sethoxydim, oxadiargyl, oxadiazon and mixture of oxadizaon and sethoxydim may be used to control weeds in valerian. Keywords : Valerian, Selective weed control, Mixed of herbicides, Oxidative stress.
سنبل الطیب ( Valeriana officinalis L.) به عنوان یک گیاه دارویی ارزشمند همواره مورد توجه و استفاده انسان بوده است. با این حال، به رغم سابقه طولانی از کشت این گیاه همچنان مشکلاتی در زمینه تولید از جمله مدیریت علف های هرز این گیاه دارویی وجود دارد. بنابراین، این تحقیق با هدف ارزیابی اثر علف کش های پس رویشی پهن و نازک برگ کش به صورت انفرادی و مخلوط بر گیاه دارویی سنبل الطیب انجام شد. این پژوهش در قالب سه آزمایش جداگانه در شرایط گلدانی انجام شد. در آزمایش اول علف کش های پس رویشی پهن برگ کش بنتازون، اگزادیازون، اگزادیارژیل و اکسی فلورفن و نازک برگ کش هالوکسی فوپ آر متیل استر و ستوکسیدیم در سه دز ( X75/0، X و X25/1 ،که X برابر با دز توصیه شده می باشد) به صورت انفرادی مورد مطالعه قرار گرفت. در آزمایش مرحله دوم دو علف کش پهن برگ کش اگزادیازون و اگزادیارژیل حاصل از انتخاب در آزمایش اول در دو دز ( X75/0 و X ) و نازک برگ کش هالوکسی فوپ آر متیل استر و ستوکسیدیم ( در دز توصیه شده)، به صورت انفرادی و مخلوط با یکدیگر ارزیابی شد. آزمایش مرحله سوم با هدف بررسی سطح فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی سنبل الطیب در مواجه با تنش اکسیداتیو ناشی از مصرف علف کش های اکسی فلورفن وبنتازون که در آزمایش مرحله اول بالا ترین میزان خسارت را موجب شدند، در شش دز ( X25/0، X50/0، X75/0، X1، X25/1 و X5/1 ) انجام شد. هر سه آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و با سه تکرار انجام شد. در آزمایش مرحله اول کاربرد اکسی فلورفن و پس از آن بنتازون منجر به بیش ترین درصد گیاه سوزی کاهش در صفات اندازه گیری شده ( شاخص سبزینگی، تعداد برگ، قطر طوقه و وزن خشک اندام هوایی) گردید. اگزادیازون تنها در 30 روز پس از اعمال علف کش و و در دز X25/1 آسیب معنی داری را ایجاد کرد. در مجموع نتایج آزمایش اول نشان داد اگزادیارژیل تحت هر سه دز مصرفی، اگزادیازون در دزمصرفی توصیه شده و 25 درصد کمتر از دز توصیه شده ، هالوکسی فوپ آر متیل استر و ستوکسدیم تحت هر سه دز مصرفی می توان به صورت ایمن در گیاه سنبل الطیب تحت شرایط مشابه آزمایش حاضر استفاده کرد. نتایج آزمایش مرحله دوم نشان داد کاربرد مخلوط علف کش های اگزادیازون + ستوکسیدیم تحت هر دو دز توصیه شده و 25 در صد کم تر از دز توصیه شده در سنبل الطیب علاوه بر عدم اثرات گیاه سوزی در سایر صفات اندازه گیری شده (شاخص سبزینگی، ارتفاع بوته، تعداد برگ، قطر طوقه، وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک ریشه، عملکرد اسانس و درصد اسانس) نیز بالاتر ین مقادیر را به دنبال داشت. همچنین، نتایج آزمایش دوم نشان داد که مخلوط علف کش های اگزادیارژیل + هالوکسی فوپ آر متیل استر بالا ترین میزان آسیب را در سنبل الطیب موجب می شود و به علت کاهش قابل توجه در تمامی صفات مورد بررسی در مقایسه با شاهد، خصوصا عملکرد ریشه و عملکرد اسانس مخلوط علف کشی مناسبی جهت استفاده در گیاه سنبل الطیب نبود. سطح فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز و آسکوربات پر اکسیداز تحت تیمار های اکسی فلورفن و بنتازون در آزمایش مرحله سوم به طور قابل توجهی در مقایسه با شاهد افزایش یافت، اما توجه به گیاه سوزی این علف کش ها بر سنبل الطیب به نظر می رسد این سطح فعالیت برای مقابله با تنش اکسیداتیو ایجاد شده توسط این علف کش ها نا کافی است. بر اساس نتایج این مطالعه علف کش های اگزادیارژیل، اگزادیازون، هالوکسی فوپ آر متیل استر و ستوکسیدیم به صورت انفرادی و مخلوط علف کش های اگزادیازون و ستوکسیدیم را می توان برای کنترل علف هرز سنبل الطیب استفاده کرد. کلمات کلیدی : سنبل الطیب، کنترل انتخابی علف هرز، مخلوط علف کش ها، تنش اکسیداتیو

ارتقاء امنیت وب با وف بومی