اثرات جو و ذرت فرآوری شده بر عملکرد گاوهای شیرده هلشتاین در جیرههای با سطح پایین علوفه

STUDENT

DEGREE

YEAR

The first trial conducted to investigate the effects of processing method (grinding vs. steam-flaking) and increasing densities of steam-flaked barley grain on performance of dairy cows using eight multiparous Holstein cows (103 ± 24 DIM), in a 4 × 4 Latin square design. The treatments were ground barley (GB) as a control and steam-flaked barley (SFB) based diets. Processing method or density of SFB did not affect DMI, dry matter digestibility in the total digestive tract (DDTT), milk yield and components, and rumen parameters. Therefore, both processing methods could be recommended. The objective of the second trial was to evaluate the effects of processing method (grinding vs. steam-flaking) in barley-corn blend diets on performance of dairy cows. Eight multiparous Holstein cows (88 ± 12 DIM) in a 4 × 4 Latin square design assigned to 1 of the 4 diets; 1) blend of ground barley – ground corn (control), 2) blend of steam-flaked barley - steam-flaked corn (SAFBSFC), 3) blend of steam-flaked corn - ground barley (GBSFC) or 4) blend of steam-flaked barley - ground corn (GCSFB). Processing method affected DDTT (P 0.05), DMI (P=0.06), feed efficiency (P 0.10), and ruminal acetate (P=0.06). In conclusion, feeding SFBSFC is recommended for dairy cows. Keywords: Barley and corn grain, Particle size, Grinding and steam-flaking, Dairy cow, digestibility

در این پروژه به بررسی تاثیر جو پرک شده با بخار بر فراسنجه های تجزیه پذیری شکمبه ای، تاثیرات جو پرک شده با بخار و اثرات مخلوط جو - ذرت پرک شده با بخار بر عملکرد گاوهای شیرده پرداخته شد. هدف از پژوهش اول ارزیابی اثرات روش فرآوری (آسیاب در مقابل پرک نمودن با بخار) و بررسی تاثیرات سه زمان بخاردهی، دو فاصله غلتک و اثر متقابل این دو به صورت آزمایش فاکتوریل 2 × 3 در قالب طرح کاملاً تصادفی بر فراسنجه های تجزیه پذیری ماده خشک و آلی دانه جو بود. نتایج این مطالعه نشان داد که آسیاب کردن جو با توری 3 میلی متر و میانگین هندسی 9/0 میلی متر نسبت به پرک نمودن با بخار (01/0 P) از یک طرف، افزایش زمان بخاردهی و کاهش فاصله بین غلتک ها (05/0 P) از طرف دیگر سبب افزایش نرخ تجزیه پذیری و تجزیه پذیری موثر ماده خشک و آلی دانه جو گردید. در مطالعه دوم اثرات روش فرآوری آسیاب و پرک کردن با بخار و سه چگالی جو پرک شده با بخار (290، 340 و 390 گرم در لیتر) بر ماده خشک مصرفی، قابلیت هضم ماده خشک و آلی در کل دستگاه گوارش، pH و غلظت اسیدهای چرب فرار شکمبه، تولید و ترکیب شیر گاوهای شیرده تغذیه شده با سطح پایین علوفه مورد بررسی قرار گرفت. به همین منظور 8 رأس گاو هلشتاین چند شکم زا در اواسط شیردهی (24 ± 103) در یک طرح مربع لاتین تکرار شده 4 × 4 مورد استفاده قرار گرفتند. جیره های آزمایشی شامل جیره بر پایه جو آسیاب شده (شاهد) و سه جیره بر پایه جو پرک شده با بخار بودند. روش فرآوری تاثیری بر خوراک مصرفی، قابلیت هضم ماده خشک و آلی در کل دستگاه گوارش، تولید شیر، اجزای شیر، pH و نسبت های مولی استات، پروپیونات، بوتیرات شکمبه و فعالیت انتخاب خوراک نداشت. غلظت ایزووالرات شکمبه تمایل داشت تا برای گاوهای تغذیه شده با تیمار شاهد اندکی بیشتر از گاوهای تغذیه شده با جیره های بر پایه جو پرک شده با بخار باشد (06/0 = P). کاهش چگالی جو پرک شده با بخار تمایل داشت تا به طور خطی ماده خشک مصرفی را افزایش (09/0= P) و درصد کل مواد جامد شیر(10/0 = P) را کاهش دهد. کاهش چگالی جو پرک شده با بخار همچنین به طور خطی نیتروژن مصرفی (04/0=P) و دفع شده به محیط زیست (01/0 = P) را افزایش، اما نیتروژن اوره ای شیر (04/0 = P) و شاخص انتخاب ذرات بافیمانده روی الک 19 میلی متر (04/0 = P) را بدون تاثیر بر شاخص انتخاب ذرات باقی مانده روی الک های 8، 18/1 و سینی تقلیل داد. این نتایج نشان داد که روش فرآوری (آسیاب در مقابل پرک کردن) و چگالی های جو پرک شده با بخار اثرات چندانی بر عملکرد و استفاده از خوراک برای گاوهای شیرده تغذیه شده با جیره های دارای سطح پایین علوفه ندارند. بنابراین، هر دو روش فرآوری جو را می توان تحت شرایط تغذیه ای موجود برای گاوهای شیرده توصیه نمود. مطالعه سوم با هدف ارزیابی اثرات روش فرآوری (آسیاب در مقابل پرک کردن با بخار) بر ارزش تغذیه ای مخلوط جو - ذرت تغذیه شده به گاوهای شیرده در جیره های با سطح پایین علوفه جهت مقایسه ماده خشک مصرفی، قابلیت هضم ماده خشک و آلی در کل دستگاه گوارش، pH و غلظت اسیدهای چرب فرار شکمبه، تولید و ترکیب شیر انجام شد. بر همین اساس 8 رأس گاو هلشتاین چند شکم زا در اوایل تا اواسط شیردهی (12 ± 88 ) در قالب طرح مربع لاتین تکرار شده 4 × 4 مورد استفاده قرار گرفتند. جیره ها بر پایه مخلوط جو- ذرت آسیاب شده (شاهد)، پرک شده با بخار یا آسیاب- پرک شده با بخار به نسبت های مساوی تهیه شدند. فرآوری غلات قابلیت هضم ماده خشک و آلی را در کل دستگاه گوارش (05/0 P)، ماده خشک مصرفی(06/0 = P)، راندمان خوراک (10/0 ? P)، شاخص انتخاب خوراک (01/0 P)، غلظت استات (06/0 = P) و ایزووالرات (09/0 = P) شکمبه را تحت تاثیر قرار داد، به طوریکه گاوهای تغذیه شده با تیمار مخلوط جو- ذرت پرک شده با بخار در مقایسه با سایر تیمارها دارای کمترین خوراک مصرفی (1/23 کیلوگرم در روز)، بالاترین درصد قابلیت هضم ماده خشک و آلی (به ترتیب 9/73 و 9/74 درصد) و بهترین راندمان خوراک بیان شده بر حسب کیلوگرم شیر واقعی بخش بر کیلوگرم ماده خشک مصرفی (93/1) بودند. گاوهای مصرف کننده تیمارهای شاهد (9/656) و مخلوط ذرت آسیاب - جو پرک شده با بخار (0/665 گرم در روز) نیتروژن مصرفی بالاتری در روز داشتند (05/0 (P. کمترین دفع نیتروژن در ادرار (1/163، 11/0 P=)، مدفوع (7/261، 07/0 = P) و متعاقب آن کود (8/424 گرم در روز، 05/0 P) مربوط به گاوهای مصرف کننده تیمار مخلوط جو - ذرت پرک شده با بخار بود، چنانکه این گاوها در مقایسه با گاوهای تغذیه شده با تیمارهای شاهد، مخلوط جو آسیاب - ذرت پرک شده با بخار و مخلوط ذرت آسیاب - جو پرک شده با بخار به ترتیب روزانه حدود 7/8 ، 5/4 و 2/9 درصد نیتروژن کمتری را به محیط زیست دفع نمودند، چراکه گاوهای مصرف کننده تیمار حاوی هر دو غله پرک شده با بخار راندمان ظاهری نیتروژن بالاتری داشتند (11/0 = P). همچنین گاوهای مصرف کننده جیره مخلوط جو - ذرت پرک شده با بخار نسبت نیتروژن کود به نیتروژن شیر پایین تری (12/0 = P) داشتند. به طور کلی، تغذیه توأم جو و ذرت پرک شده با بخار به گاوهای شیرده با توجه به بهبود قابلیت هضم ماده خشک، آلی و حمایت از محیط زیست در شرایط این آزمایش قابل توصیه است. کلمات کلیدی: دانه جو، دانه ذرت، اندازه ذرات، آسیاب، پرک نمودن با بخار، گاو شیرده، قابلیت هضم