Skip to main content
SUPERVISOR
Ahmad Riasi,Gholam-Reza Ghorbani,Hamid reza Rahmani,Mohammad Khorvash
احمد ریاسی (استاد مشاور) غلامرضا قربانی خراجی (استاد راهنما) حمیدرضا رحمانی (استاد مشاور) محمد خوروش (استاد راهنما)
 
STUDENT
Hamed Biranvand
حامد بیرانوند

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1387

TITLE

Effect of Different Levels of Alfalfa Hay (as a physical factor) and Sodium-Propionate (as a chemical factor) Supplementation on Performance and Rumen Development of Dairy Calves
Forty two male Holstein calves (46 ± 3.0 kg) were used to evaluate the effect of alfalfa hay (as a physical factor) inclusion at different levels and sodium-propionate (as a chemical factor) supplementation on intake, average daily gain (ADG), feed efficiency, weaning age, skeletal growth, fecal score and rumen development in dairy calves. This experiment was conducted as complete randomized design with a 2 × 3 factorial arrangement. Dietary treatments consisted of: 1) concentrate only (Control); 2) concentrate plus 5% sodium-propionate (Control + Pro); 3) concentrate + 5% forage only (5 % F); 4) 5% forage + 5% sodium-propionate (5%F+ Pro); 5) concentrate + 10% forage only (10 % F); and 6) 10% forage + 5% sodium-propionate (10% F+ Pro). All calves received 4 L of colostrums within 12 h of birth. Calves, initially less than 3 days old, were housed in individual pens through 70 days. Dietary treatments were provided ad-libitum in addition to constant amount of milk (4 kg/head/day). Concentrate was provided as meal form and alfalfa hay was chopped with geometric mean particle size between 2.5-2.8 mm. The base of weaning was consumption of 1 kg solid feed during 3 consecutive days. Nine calves from selected treatments (Control, 10% F, and 10% F + Pro; 3 calves per treatment) were euthanized at 70 d of age. Tissue samples were taken from different part of the rumen include (A) caudal portion of the caudal ventral blind sac; (LB) left side caudal dorsal sac; (LC) left side cranial dorsal sac; (LD) left side cranial ventral sac; (LE) left side ventral portion of caudal ventral blind sac. All data were analyzed using the mixed linear model (PROC MIXED) of SAS (SAS 2003).The covariance structure was modeled using an auto regression structure within animals and random effect between animals. Alfalfa hay supplementation significantly increased dry matter intake and average daily gain. However the effects of propionate or propionate × forage interaction were not significant. Propionate and propionate × forage did not significantly affected feed efficiency, on the other hand, alfalfa hay feeding reduced feed efficiency (P 0.02). Weaning age was decreased significantly with forage supplementation in comparison to propionate supplementation (45 d vs. 61 d, respectively). Fecal score were not affected by treatments. Rumen wall in calves fed alfalfa hay had thinner keratin layer with stronger muscles layer compared with control group. However papilla length and other rumen characteristics (such as papilla width, epithelium thickness, rumen wall thickness) were significantly affected by 10% F. Propionate and propionate× forage interaction did not affect rumen parameters. Overall, results of present study indicate that adding forage in the form of chopped alfalfa hay positively influenced intake, ADG and microscopic appearance of the rumen epithelium and rumen wall as well as decrease in weaning age. In addition, rumen epithelium in
در این آزمایش از چهل و دو راس گوساله نر هلشتاین در قالب یک آزمایش فاکتوریل و طرح پایه کامل تصادفی به منظور مقایسه اثر سطوح مختلف علوفه یونجه (عامل فیزیکی) و سدیم پروپیونات (عامل شیمیایی) بر مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه، بازده خوراک، رشد اسکلتی، نمره مدفوع، سن از شیر گیری و فراسنجه های مربوط به توسعه شکمبه استفاده شد. تیمارها به ترتیب شامل 1- تیمار شاهد، 2- شاهد + پروپیونات، 3- 5 درصد علوفه یونجه، 4- 5 درصد علوفه یونجه + پروپیونات، 5- 10 درصد علوفه یونجه و 6- 10 درصد علوفه یونجه + پروپیونات بودند. گوساله ها در دوازده ساعت اول زندگی 4 لیتر آغوز دریافت کردند و کنسانتره به صورت آردی و علوفه با میانگین اندازه قطعات 5/2 تا 8/2 خرد شده و پروپیونات به صورت 5 درصد جیره بر طبق تیمارها و به صورت مخلوط با خوراک آغازین در اختیار گوساله ها قرار گرفت. ملاک از شیرگیری مصرف 1 کیلو گرم خوراک جامد برای 3 روز متوالی در نظر گرفته شد. به منظور مطالعات میکروسکوپی از تیمارهای 1 (شاهد)، 5 (10 درصد علوفه یونجه و 6 (10 درصد علوفه یونجه + پروپیونات) 9 راس گوساله (هر تیمار 3 راس گوساله) به صورت تصادفی انتخاب شده و در سن 70 روزگی کشتار شدند. و از قسمت های مختلف شکمبه شامل قسمت عقبی کیسه کور عقبی، کیسه عقبی پشتی، کیسه جلویی پشتی، کیسه جلویی شکمی و بخش شکمی کیسه کور عقبی شکمی نمنه برداری انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SAS و رویه MIXED مورد ارزیابی قرار گرفتند. ساختار کوواریانس اتورگرسیو (1) و اثر گوساله ها به عنوان اثر تصادفی در نظر گرفته شد. حضور علوفه تاثیر معنی داری بر افزایش مصرف خوراک و افزایش وزن روزانه در گوساله های تحت آن تیمارها داشت. پروپیونات و اثر متقابل علوفه و پروپیونات تاثیری بر مصرف خوراک و افزایش وزن روزانه نداشت. بازده خوراک در گوساله های مصرف کننده علوفه پائین تر بود و پروپیونات و اثر متقابل علوفه و پروپیونات تاثیری بر بازده خوراک نداشت، همچنین گوساله هایی که علوفه مصرف کرده بودند روزهای شیرخوارگی کمتری داشتند و در مقابل گوساله هایی که پروپیونات مصرف کرده بودند بیشترین روزهای شیرخوارگی را داشتند(45 روزدر مقابل 61 روز). علاوه بر این بافت شکمبه در گوساله هایی که علوفه مصرف کرده بودند لایه کراتینه نازک تر و لایه عضلانی قطور تری داشت. همچنین به جزطول پرزها دیگر فراسنجه های مربوط به توسعه شکمبه شامل (عرض پرز، قطر لایه اپیتلیوم و قطر کل دیواره) تحت تاثیر اضافه کردن علوفه قرار گرفت و پروپیونات و اثر متقابل آن با علوفه بر این فراسنجه ها اثری نشان نداد. نتایج آزمایش حاکی از آن است که حضور علوفه دارای تاثیرات مثبت بر مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه و صفات مربوط به اپیتلیوم و کل دیواره شکمبه است و احتمالاًدلیل کاهش عملکرد در گروه شاهد بروز پاراکراتوزیس در دیواره شکمبه گوساله های این تیمار است. واژهای کلیدی : توسعه شکمبه، سطوح مختلف علوفه یونجه، پروپیونات، عملکرد گوساله

ارتقاء امنیت وب با وف بومی