Skip to main content
SUPERVISOR
Mohammad Khorvash,Gholam-Reza Ghorbani
محمد خوروش (استاد راهنما) غلامرضا قربانی خراجی (استاد راهنما)
 
STUDENT
Amad Shahmoradi
احمد شاهمرادی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1386
Our objective was to investigate effects of probiotics (P1 DCP) in mid lactation high producing (45.35± 5.68 kg/d) dairy cows. The study was conducted with 56 lactating multiparous Holstein cows (96.87 ± 32.15 d in milk) in a randomized complete block design with two treatments. 1) control: Total mixed ration: 22.5% alfalfa hay, 12.7% corn silage, and 64.8% concentrate on a dry matter (DM) basis (with 300 mg/d/cow of monensin), 2) total mixed ration with different doses of probiotics for 3 periods of time: first period ( rumen Stability period), from day 1 to 10 each cow consumed 56 g P-One/day (each gram of P-One contains 8.84×10 7 cfu lactate producing bacteria, enzymes (fungal and bacterial amylase, fungal protease, fungal beta-glucanase and hemicellulase), 6.6×10 7 cfu yeast, yeast culture and Mannan Oligosaccharide), second period ( seeding period ) from day 11 to 40 each cow consumed 28 g P-One and 28 g DCP/day (each gram of DCP contains 3.5×10 7 cfu propionibacteria, above enzymes and 6.6×10 7 cfu yeast, and third period ( maintenance period) from day 41 to the end of experiment each cow consumed 28 g P-One/day. In the third period diet formulation changed. Each group of cows was in the separate pen. Milk production and samples for milk components, somatic cell counts, digestibility of diet and rumen fluid collected randomly every week. Monensin (control) numerically increased milk production (46.08 vs 44.67 for control and probiotics respectively) and decreased milk fat percentage (3 vs 3.33 for control and probiotics respectively) (P?0.04). There were no effects of treatments on other milk components and somatic cell counts. These additives did not affect neutral detergent fiber, acid detergent fiber and crude protein digestibility. Rumen pH and total volatile fatty acids concentrations measured at 3 h after feeding, were unaffected by treatments. Feeding probiotics numerically decreased molar proportions of acetate but increased molar proportions of propionate by 9.8% (P 0.01), decreased molar proportions of butyrate (P 0.01) and acetate: propionate ratio (P 0.05) compared with control cows. Additionally, with changing the diet formulation in the third period, feed costs decreased by 7.78% /cow/d (? 8518 Rials) in probiotics fed cows. Under the conditions of these studies, supplementing midlactation high producing cows with probiotics, did not affect cow performance and diet digestibility but improved rumen fermentation and adaptation for high concentration diet. We concluded that probiotic protocols might have potential as an effective direct-fed microorganism to improve rumen fermentation in dairy cows. Key words: probiotic, monensin, dairy cow, mid lactation.
هدف از این مطالعه تعیین اثر تغذیه پروبیوتیک در مقایسه با موننسین (گروه شاهد) بر عملکرد گاوهای شیرده پرتولید در اواسط دوره شیردهی بود. در این مطالعه 56 رأس گاو هلشتاین پرتولید چند شکم با میانگین روز شیردهی 15/32± 87/96و میانگین تولید 16/6 ± 46/47در قالب طرح بلوک کاملاً تصادفی در دو تیمار (و سه دوره زمانی) به مدت 60 روز مورد استفاده قرار گرفتند. تیمار1: جیره کاملاً مخلوط شامل 5/22% یونجه خشک، 7/12% سیلاژ ذرت و 64/8% کنسانتره بر پایه ماده خشک (به همراه 300 میلی گرم موننسین در روز به ازای هر رأس دام)، تیمار 2: جیره کاملاً مخلوط همراه با مقادیر مختلف پروبیوتیک در 3 دوره زمانی: دوره اول، روزهای 1 تا 10: 58 گرم P1 به ازای هر رأس دام (هر گرم P1 حاوی cfu 10 7 × 84/8 باکتریهای تولید کننده اسید لاکتیک، cfu 10 8 × 6/6 مخمر ساکارومایسس سرویزیه، کشت مخمر، آنزیم و مانان الیگوساکارید بود)، دوره دوم، روزهای 11 تا 40، 28 گرم P1 و 28 گرم DCP به ازای هر رأس دام (هر گرم DCP حاوی cfu 10 7 × 5/3 پروپیونی باکتریا، cfu 10 8 × 6/6 مخمر ساکارومایسس سرویزیه و آنزیم بود) و دوره سوم، روزهای 41 تا انتهای آزمایش که هر گاو روزانه 28 گرم P1 مصرف می کرد. در دوره سوم جیره این گروه از دامها تغییر یافت. گاوها به صورت گله ای نگهداری شدند. تولید شیر به صورت هفتگی ثبت شد و کلیه نمونه گیری ها برای تعیین ترکیبات شیر و قابلیت هضم خوراک نیز هر هفته به صورت تصادفی انجام شد. جهت تعیین pH و اسیدهای چرب فرّار شکمبه، نمونه گیری های هفتگی از مایع شکمبه با روش دهانی انجام گرفت. نتایج به دست آمده نشان دادکه تولید شیر در گروه شاهد بالاتر بود که این تفاوت معنی دار نبود ولی چربی شیر به طور معنی داری کاهش یافت (04/0P?). درصد پروتئین، لاکتوز، کل مواد جامد، کل مواد جامد بدون چربی و شمار سلولهای سوماتیک شیر تحت تأثیر این تیمارها قرار نگرفت. استفاده از افزودنی ها در کل دوره آزمایشی بهبودی را در درصد قابلیت هضم ظاهری NDF، ADF و پروتئین خوراک در کل دستگاه گوارش ایجاد نکرد. pH شکمبه تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت، ولی درصد استات شکمبه در گاوهایی که از پروبیوتیک استفاده کرده بودند، کاهش بیشتری یافت ولی این تفاوتها معنی دار نبودند. درصد پروپیونات شکمبه ای در گروهی ازگاوها که از پروبیوتیک استفاده می کردند به طور معنی داری بیشتر بود (01/0P ) و به تبع آن نسبت استات به پروپیونات شکمبه در آنها کاهش بیشتری یافت (05/0P ). همچنین درصد تولید اسید بوتیریک در این گروه از گاوها، به طور معنی داری کمتر بود (01/0P ). به علاوه با تغییر جیره دامهای مصرف کننده ی پروبیوتیک در دوره سوم، قیمت این جیره در کل دوره، روزانه به ازای هر رأس دام 78/7% کاهش یافت (معادل 8518 ریال). لغات کلیدی: پروبیوتیک، موننسین، گاو شیری، اواسط شیردهی.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی