Skip to main content
SUPERVISOR
محمد خوروش (استاد راهنما) غلامرضا قربانی خراجی (استاد راهنما) اسداله تیموری (استاد مشاور) ابوالفضل زالی (استاد مشاور)
 
STUDENT
Sayyed Mahmoud Nasrollahi
سیدمحمود نصراللهی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1386
This experiment carried out to investigate the effects of and interactions between marginal change in alfalfa hay particle size and barley or mixed corn and barley in diet on performance of dairy cows. Eight cows (175 days in milk) were assigned to four treatments including fine alfalfa ( FA ) and long alfalfa ( LA ) that were combined with concentrates based on either only ground barley ( GB ; FAGB and LAGB ) or 50% ground barley + 50% ground corn ( GBC ; FAGBC and LAGBC ) in a double 4 × 4 Latin square that arranged in a 2 × 2 factorial design. Diets were fed ad libitum as total mixed ration with a concentrate to forage ratio of 60:40. Averaged NEL predicted, FNDF, CP and NFC were same for all diets and average NDF and ADF were 36.8 and 16.8 for GB and 36.5 and 16.1 for GBC respectively. Geometric mean particle size for FA and LA were 3.43 and 4.33 mm and also for FAGB, LAGB, FAGBC, and LAGBC were 3.6, 3.8, 3.4, and 3.7 mm, respectively . Dry matter intake as other nutrient was greater in GBC than GB (1.34 kg/d) that was not affected by forage particle size. Fiber digestibility was higher for GBC than GB. Barley based diet had more non fiber carbohydrate ( NFC ) digestibility than GBC and with increased alfalfa particle size NFC digestibility was increased and decrease respectively for GB and GBC. The rumen pH at 3 h post feeding and total chewing activity increased as hay particle size increased; instead ruminal pH at 6 h post feeding and total eating activity for GBC was higher than barley. Acetate to propionate acid ratio was tended to decrease with increased hay particle size. Total mean retention time was decrease and passage rate was increased with decreased hay particle size but rumen mean retention time was unaffected from hay particle size. Fractional passage rate and VFA production was not affected from source of grain. Milk production was unaffected, but milk fat to milk protein ratio was increased as alfalfa hay particle size increased. Hay particle size could not affect feces particle size and fermentability; however GBC had higher feces particle size and fermentability. Body weight tended to be high for GBC but total efficiency of energy was 0.52 vs. 0.58 for GBC and GB respectively. Increased of hay particle size or changed in grain source could not affect particle sorting. This study show that increase about 1 mm with the initial 3 mm alfalfa hay particle size may improve animal health and performance and prevent from mild acidosis, particular when barley is dominant grain fed. Keywords: physical fiber, hay particle size, barley, corn, feed efficiency
این مطالعه به بررسی اثرات اصلی و متقابل تغییرات حاشیه ای اندازه قطعات یونجه خشک و منبع غله با قابلیت هضم شکمبه ای متفاوت بر عملکرد و سلامت گاو شیرده می پردازد. در این آزمایش تعداد هشت رأس گاو هلشتاین شیرده در اواسط شیردهی (روزهای شیردهی175روز) انتخاب و در قالب طرح مربع لاتین تکرارشده با دو مربع به صورت تصادفی قرار داده شدند. تیمارها بر اساس چیدمان آماری فاکتوریل 2 × 2 قرار گرفتند، دو طول متفاوت از اندازه ذرات یونجه خرد شده به صورت ریز و درشت با کنسانتره بر پایه دو نوع متفاوت از منبع غله ای شامل جو به طور کامل و مخلوط جو و ذرت با نسبت یک به یک باهم ترکیب شدند. تغذیه گاوها به صورت انتخاب آزاد با جیره ای با نسبت علوفه به کنسانتره 40 به 60 انجام می شد. جیره ها گاوها ازنظر انرژی خالص محاسبه شده از جداول، پروتئین خام، الیاف علوفه ای و کربوهیدرات های غیرالیافی یکسان بودند و از نظر الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی نیز تفاوت اندکی داشتند. میانگین هندسی اندازه قطعات یونجه های ریز و درشت به ترتیب برابر 43/3 و 33/4 میلی متر بود و همچنین این شاخص برای تیمارهای آزمایشی یونجه ریز- دانه جو، یونجه درشت- دانه جو ، یونجه ریز- مخلوط دانه های جو و ذرت و یونجه درشت- مخلوط دانه های جو وذرت به ترتیب برابر 33/4، 43/3، 6/3، 8/3، 4/3 و 7/3 میلی متر بود. میزان مصرف خوراک با جایگزین شدن دانه جو با مخلوط جو و ذرت در جیره به میزان34/1 کیلوگرم افزایش یافت ولی با تغییر اندازه قطعات تغییری نکرد. قابلیت هضم الیاف با جایگزینی جو با مخلوط جو و ذرت افزایش یافت و این در حالی بود که قابلیت هضم کربوهیدرات غیر الیافی در جیره های بر پایه جو بهتر بود، همچنین با افزایش اندازه ذرات این کمیت در جیره های بر پایه جو افزایش و در جیره های بر پایه مخلوط جو و ذرت کاهش یافت. تغییر اندازه قطعات قابلیت هضم را به طور معنی دار تحت تأثیر قرار نداد. با افزایش اندازه قطعات یونجه میزان pH شکمبه در زمان سه ساعت پس از خوراک دهی، فعالیت کل جویدن و نسبت چربی به پروتئین شیر افزایش یافت و تولید شیر تصحیح شده برای چربی و میزان چربی شیر تمایل به افزایش داشت. این در حالی بود که pH شش ساعت پس از مصرف خوراک و مدت زمان خوردن روزانه برای جیره های بر پایه مخلوط جو و ذرت بیشتر از جیره های بر پایه جو بود. مقدار پروپیونات و نسبت استات به پروپیونات با افزایش اندازه ذرات به ترتیب تمایل به کاهش و افزایش داشت. نرخ عبور و متوسط زمان ماندگاری در کل دستگاه گوارش با افزایش اندازه ذرات به ترتیب کاهش و افزایش یافت ولی میانگین ماندگاری در شکمبه تحت تأثیر قرار نگرفت همچنین کینتیک عبور تحت تأثیر منبع غله قرار نگرفت. کارایی مصرف انرژی برای تولید شیر برای مصرف کنندگان جیره های بر پایه جو بیشتر از مخلوط جو و ذرت بود (58 درصد در مقابل 52 درصد) ولی وزن بدن در جهت عکس تمایل به افزایش داشت. افزایش اندازه قطعات و تغییر منبع غله تأثیر منفی بر رفتار انتخاب گری دام نداشت. جایگزینی جو با مخلوط جو

ارتقاء امنیت وب با وف بومی