Skip to main content
SUPERVISOR
Hamid reza Rahmani,Mohammad ali Edriss,Mohammad Khorvash
حمیدرضا رحمانی (استاد راهنما) محمدعلی ادریس (استاد مشاور) محمد خوروش (استاد راهنما)
 
STUDENT
Shiva Oliya
شیوا اولیاء

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1388
In the present study, two experiments were carried out. In the first experiment, insulin coated using Nano-polymer in order to calculate its duodenum absorption in sheeps. Scine the parenteral administration is the only route of insulin delivery, alternative route of administration (oral, nasal, rectal, pulmonary and ocular) have been extensively investigated among them, the oral route seems to be the most convenient and physiological because insulin undergoes a first hepatic glucose output. However, insulin is strongly degraded by proteolytic enzyme in the gastrointestinal tract. In addition, this peptide is very poorly absorbed after oral administration. In order to protect it from biodegradation and to improve its intestinal absorption, insulin has been associated to antiproteases, hydrogels, or combined with absorption enhancers such as cyclodextrins, bile salts and surfactants. Insulin was also encapsulated in polymeric biodegradable nanocapsules, nanoshperes or microparticles associated or not to surfactants or antiproteasas. In this study, nano particle were manufactured according to the double emulsion technique mainly used for peptides and proteins. Then many attempts have been conducted to make new formulation for orally insulin and decrease the consequence of insulin injection daily. To improve the stability of insulin against gastrointestinal enzymes, it was coated by using Edrugait polymer. Then Nanopolymer coating insulin was tested in rabbit as animal model. This Nano polymer decreased plasma glucose level. After testing, Nano-polymer on rabbit, they were delivered orally to 15 sheeps, for 5-day period. Blood samples were collected three times. The concentration of cortisol, estrogen, insulin and IGF-I were analyzed. The results showed that concentration of cortisol were significantly in higher level and progesterone in lower value. Cortisol was 2.7 µg/dl and progestron was 2.5 ng/ml. In the second experiment IGF-I was coated as Insulin did. As above follow Nano-polymer of IGF-I decreased the level of plasma glucose in rabbit. In order to accessibility to duodenum of sheeps, four sheeps were surgery and studied for 5-day period. Blood samples were collected on the first, third and fifth day of period. The concentration of progesterone and IGF-I were significantly in higher level. Progestron was 6.2 ng/ml and IGF_I was 69.5 ng/ml. Then we delivered Nanopolymer of IGF-I orally to 15 sheeps in a 5-day period. The concentration of cortisol, estrogen, insulin and IGF-I were measured. The concentration of cortisol increased significantly and progesteron and cortisol decreased. Cortisol was 2.8 µg/dl, Stradiol was 0.28 ng/ml and progestron was 2.9 ng/ml. Key Word Nano particle, Nano Drug, Insulin Delivery, Insulin like growth factor, Insulin nano particle, IGF-I nano particle.
در این تحقیق 2 آزمایش انجام شد. آزمایش اول، پوشش دهی انسولین با نانوذرات و محاسبه میزان جذب آن ها در دوازدهه گوسفند بود. دیابت قندی، بیماری است که حاصل کمبود ترشح یا عملکرد انسولین می باشد و تزریق روزانه چند دوز انسولین برای بیماران دیابتی امری ضروری است که نه تنها امری دردناک است، بلکه عوارض جانبی زیادی نیز به همراه دارد. به همین دلیل تحقیقات گسترده ای برای تهیه فورمولاسیون خوراکی انسولین در حال انجام است. چون انسولین ملکول پروتئینی است، پس در مقابل آنزیم ها و اسیدهای دستگاه گوارش ناپایدار است، پس بایستی از ترکیبی برای پوشش دهی انسولین استفاده کنیم که محققین نانو ذرات را پیشنهاد کرده اند. به همین دلیل در این مطالعه ابتدا انسولین به وسیله پلیمر اودراگیت پوشش دهی شد، سپس نانوذرات انسولین بر روی خرگوش به عنوان مدل طرح آزمایش شد، که منجر به کاهش 40 واحدی گلوکز خون خرگوش ها شد. سپس نانوذرات به صورت خوراکی در یک دوره 5 روزه به 15 راس گوسفند خورانیده شد. خونگیری یک روز در میان انجام شد و پلاسما جداسازی شد. سپس کورتیزول، پروژسترون، استروژن، انسولین و IGF-Iپلاسما اندازه گیری گردید، که از این بین کورتیزول کاهش و پروژسترون افزایش معنی داری را نشان دادند. آزمایش دوم بر روی پوشش دهی IGF-Iبا نانوذرات انجام شد. IGF-I بر روی رشد جنینی، رشد پس از تولد، متابولیسم کربوهیدرات ها و پروتئین ها دخالت دارد و منجر به جذب گلوکز در سلول های ماهیچه ای و عضله ای می شود. به همین منظور IGF-I در این تحقیق پوشش دهی شد تا بتوان از آن به صورت خوراکی استفاده کرد و از آسیب در دستگاه گوارش نیز در امان باشد. ابتدا از خرگوش به عنوان مدل طرح استفاده شد که نانو ذرات IGF-I منجر به کاهش 20 واحدی گلوکز خون خرگوش ها شدند. سپس از 4 راس گوسفند استفاده شد. گوسفندان به گونه ای تحت عمل جراحی قرار گرفتند که دسترسی به دوازدهه امکان پذیر باشد، پس از جراحی نانو ذرات به دوازدهه تزریق شد. دوره آزمایش 5 روزه بود و خونگیری در روزهای اول، سوم و پنجم اندازه گیری شد و پس از جدا کردن پلاسما کورتیزول، پروژسترون، استروژن، انسولین و IGF-Iپلاسما اندازه گیری گردید، که پروژسترون و IGF-Iافزایش معنی داری نشان دادند. سپس از 15 راس گوسفند به منظور خوراندن نانوذرات به آن ها استفاده شد و پس از دوره 5 روزه و خونگیری از گوسفندان و سنجش کورتیزول، پروژسترون، استروژن، انسولین و IGF-Iپلاسما، مشخص شد که کورتیزول کاهش، پروژسترون و استروژن افزایش معنی داری داشتند. کلید واژه: انسولین، فاکتور رشد شبه انسولین، پوشش دهی در مقیاس نانو، نانو ذرات انسولین، نانو ذرات فاکتور رشد شبه انسولین

ارتقاء امنیت وب با وف بومی