Skip to main content
SUPERVISOR
Rahman Jahanian,Masoud Alikhani,Sayedamirhossein Mahdavi
رحمان جهانیان (استاد راهنما) مسعود علیخانی (استاد مشاور) سیدامیرحسین مهدوی (استاد مشاور)
 
STUDENT
Maliheh Ghasemian dastjerdi
ملیحه قاسمیان دستجردی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1390
The present study was conducted to investigate the effect of dietary supplementation of mannan-oligosaccharide (MOS) on performance, immunological responses, nutrient digestibility and ileal microbial populations in laying hens. A total of 150 Hy-line W-36 Leghorn hens of 55-wk of age were randomly distributed among 6 replicate cages of 5 experimental diets. Dietary treatments consisted of five different levels of MOS (0, 0.05, 0.10, 0.15 and 0.20%), that fed during a 77d feeding trail including 7 days for adaptation period and 70 days as main recording period. Hen-day egg production and egg weights were recorded daily, but all performance parameters were reported as two 35 days intervals. The results showed that different MOS levels had no effect on egg weight and feed intake. In contrast to second 35 d period, dietary MOS supplementation had a significant (P 0.05) effect on feed conversion ratio (FCR), with the best FCR values assigned to the birds on 0.10 and 0.15% MOS-diets. Dietary supplementation of MOS caused a considerable increase in egg production (P 0.01) and egg mass (P 0.05). The highest egg production and egg mass assigned to the hens fed on diets contain in 0.10 and 0.15% MOS levels. Although internal and external egg quality measurements weren¢t influenced by experimental diets during both sampling periods, but there was a slight improvement in Haugh unit in second 35 d period. The primary antibody titer against sheep red blood cell (SRBC) increased (P 0.05) by dietary MOS supplementation; however, dietary MOS inclusion had no effect on antibody production against Newcastle disease virus and SRBC during second response. Although serum closterol concentration wasn¢t affected by dietary treatments, however, dietary supplementation with MOS caused a considerable decrease in serum LDL (P 0.001) and triglicerides (P 0.01) and increase in HDL (P 0.01) concentrations, with the lowest TG assigned to 0.15% MOS-diets and the highest HDL assigned to 0.10% MOS level. On the other hand, incremental MOS levels up to 0.20% decreased LDL. The results of nutrient digestibility showed that the dietary MOS supplementation caused a marked improvement in dry mater (P 0.05), ether extract and crude protein (P 0.01) digestibilities. The best nutrient digestibility assigned to the birds on 0.10 and 0.15% MOS-diets. Dietary treatments had considerable (P 0.05) impact on ileal microbial populations. Although MOS supplementation as compared with control group, had no effect on total ileal bacterial count and E. coli, but caused a significant (P 0.01) decrease in Salmonella and increase in Lactobacillus. The present findings indicate that MOS supplementation of laying diets could improve performance, blood biochemical parameters and nutrient digestibility, with a part of these beneficial effects may be due to modulation of intestinal microbial populations. Keywords : laying hen, mannan-oligosaccharide, performance, blood biochemical parameters, nutrient digestibility, ileal microbial population
مطالعه حاضر به منظور بررسی تأثیر استفاده از سطوح مختلف مانان الیگوساکارید (MOS) دیواره مخمر بر مؤلفه های عملکردی، پاسخ های ایمنی، قابلیت هضم مواد مغذی و جمعیت میکروبی روده در مرغان تخمگذار لگهورن به انجام رسید. برای این منظور، از تعداد 150 قطعه مرغ تخمگذار های لاین W-36 در سن 55 هفتگی استفاده شد که پرندگان به صورت تصادفی در بین 6 تکرار هر یک از 5 تیمار آزمایشی توزیع شدند. تیمارهای غذایی مورد مطالعه شامل پنج سطح مختلف مانان الیگوساکارید (صفر، 05/0، 10/0، 15/0 و 20/0 درصد) بود که در قالب یک طرح کاملاً تصادفی و طی یک دوره آزمایشی 77 روزه (شامل 7 روز عادت پذیری و 70 روز دوره رکوردگیری) در اختیار پرندگان قرار گرفت. میزان تولید و وزن تخم مرغ به طور روزانه ثبت شد، ولی تمام مؤلفه های عملکردی به صورت دو بازه زمانی 35 روزه (61-56 و 66-61 هفتگی) گزارش گردید. نتایج نشان داد که از لحاظ وزن تخم مرغ و مصرف خوراک، بین سطوح مختلف MOS تفاوت معنی داری وجود نداشت. برخلاف 35 روز دوم، در طی دوره 61-56 هفتگی، ضریب تبدیل خوراک تحت تأثیر معنی دار (05/0 P) سطوح مختلف MOS جیره قرار گرفت، به طوریکه بهترین ضرایب تبدیل غذا به پرندگانی اختصاص داشت که با سطوح 10/0 و 15/0 درصد MOS تغذیه شده بودند. استفاده از MOS باعث افزایش چشمگیر درصد تخمگذاری (01/0 P) و بازده تولید تخم مرغ (05/0 P) گردید و بالاترین میزان تولید و بازده تولید تخم مرغ در ارتباط با سطوح 15/0- 10/0 درصد MOS مشاهده شد. تیمارهای آزمایشی اثر معنی داری بر کیفیت داخلی و خارجی تخم مرغ نداشتند و تنها شاخص هاو در نیمه دوم دوره رکوردبرداری، به طور عددی بهبود یافت. افزودن MOS به جیره، تیتر تولید آنتی بادی در برابر SRBC را طی پاسخ اولیه بهبود (05/0 P) داد، اما بر تیتر آنتی بادی ثانویه SRBC و همچنین تیتر تولید آنتی بادی علیه ویروس بیماری نیوکاسل تأثیر معنی داری نداشت. با وجود اینکه افزودن MOS به جیره، غلظت کلسترول سرم پرندگان را تحت تأثیر قرار نداد، اما توانست به طور قابل توجهی میزان LDL (001/0 P) و تری گلیسریدهای (01/0 P) سرم را کاهش و HDL (01/0 P) را افزایش دهد. کمترین میزان تری گلیسریدهای سرم به سطح 15/0 درصد MOS و بالاترین میزان HDL به سطح 10/0 درصد MOS اختصاص داشت و از طرفی میزان LDL با افزایش سطح MOS جیره کاهش یافت. نتایج مربوط به قابلیت هضم مواد مغذی نشان داد که مکمل MOS موجب بهبود چشمگیر قابلیت هضم ایلئومی ماده خشک (05/0 P)، عصاره اتری و پروتئین خام (01/0 P) گردید. به طور کلی، بهترین ضرایب قابلیت هضم مواد مغذی به مصرف سطوح 10/0 و 15/0 درصد MOS اختصاص داشت. از لحاظ جمعیت های میکروبی ایلئوم، تفاوت قابل ملاحظه ای (05/0 P) بین تیمارهای آزمایشی وجود داشت. اگرچه مصرف MOS در مقایسه با گروه شاهد تأثیری بر جمعیت کل باکتری های ایلئوم و اشرشیا کلای نداشت، ولی به طور معنی داری (01/0 P) جمعیت سالمونلاها را کاهش و لاکتوباسیلوس ها را افزایش داد. نتایج این مطالعه حاکی از آن است که MOS تأثیر بسیار سودمندی بر عملکرد، مؤلفه های بیوشیمیایی خون و قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی داشته، که احتمالاً بخشی از این اثرات مثبت، از طریق تعدیل جمعیت های میکروبی روده اعمال می گردد.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی