Skip to main content
SUPERVISOR
احمد ریاسی (استاد راهنما) اردشیر طالبی (استاد مشاور) سعید انصاری مهیاری (استاد مشاور)
 
STUDENT
Saeedeh Abdollahzadeh
سعیده عبدالله زاده

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1394

TITLE

The Effect of Ajwain and Fennel Essences on Insulin Resistance, Blood Metabolites and Pancreatic Pathology in Male Wistar Rats that Were under Stress Induced by Dexamethasone
The aim of this study was to examine the impact of feeding ajwain and fennel essences on insulin resistance improvement caused by dexamethasone injection in rats as a mammalian model. For this purpose 30 mature males Wistar rats were allocated to 5 treatments and 6 replicate each in a completely randomized design. The experimental groups were consisted of: 1- Control group (no dexamethasone injection), 2- Stress group (daily injection of dexamethasone), 3- Fennel group (daily injection of dexamethasone + feeding fennel essence), 4- Ajwain group (daily injection of dexamethasone + feeding ajwain essence) and 5- Fennel + Ajwain group (daily injection of dexamethasone + feeding fennel and ajwain essences). Daily injection of dexamethasone (1 mg/kg body weight) into the thigh muscle was performed to create stress condition. Fennel and ajwain essences and their mixture (50:50) were fed (100 mg/kg of body weight of rats) for 27 days through gavage. The results showed that fennel and ajwain essences had lower antioxidant capacity than BHT based the IC50 index. The stress condition caused pancreatic weight loss (P 0.05), however consuption fennel essence and the mixture of fennel and ajwain essences partially improved weight loss. The testicles weight increased (P 0.05) in tress group and there was no difference between the control and other groups that consumed the essences. The area of Langerhans islands was not affected by the experimental treatments. The highest and lowest glucose level (P 0.05) was observed in the stress group and the ajwain group, respectively. Feeding the mixture of fennel and ajwain essences increased (P 0.05) concentration of insulin hormone compared to the control, stress and fennel groups. Superoxide dismutase enzyme and total antioxidant capacity were affected (P 0.05) by experimental treatments, in such a way that the maximum level of superoxide dismutase activity belonged to the control group and the minimum level was observed in stress group. Moreover, superoxide dismutase activity was significantly higher (P 0.05) in essesnce groups than the stress group. Total antioxidant capacity in control group was higher (P 0.05) than the fennel group and the other groups were intermediate in this respect. In conclusion, dexamethasone injection caused incidence of diabetes and disruption of pancreatic beta cells activity through the induction a stress condition in rats. Consuming some herbal essences (especially ajwain and the mixture of awain and fennel essences) improved this condition because the antioxidant effects. Keywords: Dexamethasone, Oxidative stress, Fennel essence, Ajwain essence, Blood metabolites, Histology
هدف از اجرای این آزمایش بررسی سودمندی مصرف اسانس های رازیانه و زنیان در بهبود مقاومت انسولینی ناشی از تزریق دگزامتازون درموش صحرایی به عنوان یک مدل پستاندار بود. برای این منظور از 30 سر موش صحرایی نر بالغ ویستار در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 5 گروه آزمایشی و 6 تکرار استفاده شد. گروه های آزمایشی عبارت بودند از 1- گروه شاهد (بدون تزریق دگزامتازون)، 2- گروه تنش (تزریق روزانه دگزامتازون)، 3- گروه رازیانه (تزریق روزانه دگزامتازون + مصرف اسانس رازیانه)، 4- گروه زنیان (تزریق روزانه دگزامتازون + مصرف اسانس زنیان)، 5- گروه رازیانه + زنیان (تزریق روزانه دگزامتازون + مصرف اسانس رازیانه + زنیان). برای القای شرایط تنش، روزانه یک نوبت دگزامتازون (1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) درون ماهیچه ی ران تزریق شد. اسانس های رازیانه، زنیان و مخلوط آنها (50 :50) به میزان 100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز با روش گاواژ بمدت 27 روز به موش ها خورانده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که براساس شاخصIC50 توان آنتی اکسیدانی اسانس رازیانه و زنیان کمتر از BHT بود. ایجاد شرایط تنش موجب کاهش معنی دار (05/0 P) وزن پانکراس شد لیکن مصرف اسانس رازیانه و مخلوط اسانس های رازیانه + زنیان تا حدودی این کاهش وزن را جبران کرد. در گروه تنش وزن بیضه ها به طور معنی داری افزایش یافت (05/0 P) و بین گروه کنترل و گروه های مصرف کننده اسانس از این نظر تفاوتی مشاهده نشد. مساحت جزایر لانگرهانس تحت تاثیر گروه های آزمایشی قرار نگرفت. بیشترین و کمترین سطح گلوکز به ترتیب در گروه تنش و گروه زنیان مشاهده شد (05/0 P). مصرف مخلوط اسانس های زنیان و رازیانه سبب افزایش معنی دار (05/0 P) غلظت هورمون انسولین در مقایسه با گروه های کنترل، تنش و رازیانه شد. فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز و ظرفیت کل آنتی اکسیدانی تحت تاثیر (05/0 P) گروه های آزمایشی قرار گرفت، به طوری که بیشترین فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز مربوط به گروه کنترل و کمترین آن مربوط به گروه تنش بود و در گروه های دریافت کننده اسانس فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز نسبت به گروه تنش به طور معنی داری (05/0 P) بیشتر بود. ظرفیت تام آنتی اکسیدانی در گروه کنترل بیشتر از گروه رازیانه بود و دیگر گروه ها حد واسط بودند. یافته های آزمایش حاضر نشان داد گفت تزریق دگزامتازون با ایجاد شرایط تنش موجب بروز دیابت در موش های صحرایی شده و فعالیت سلول های بتای پانکراس را مختل می کند. مصرف اسانس های گیاهی (بویژه زنیان و مخلوط رازیانه + زنیان) به دلیل ویژگی های آنتی اکسیدانی تا حدود زیادی این شرایط را بهبود داد. واژگان کلیدی: دگزامتازون، تنش اکسیداتیو، اسانس رازیانه، اسانس زنیان، متابولیت های خون، بافت شناسی

ارتقاء امنیت وب با وف بومی