محیط­­های آبی به­علت ورود پساب­های شهری و صنعتی اغلب در معرض آنتی­بیوتیک­های مختلف هستند. استفاده از آنتی­بیوتیک­ها برای جلوگیری از گسترش بیماری­ها ضرورت دارد و انتشار مداوم آنها در محیط­­های آبی اثر­های نامطلوبی بر موجودات آبزی غیر هدف مانند فیتوپلانکتون­ها دارد. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر سه آنتی­بیوتیک اکسی­تتراسایکلین، نئومایسین سولفات و فلورفنیکل بر ریز­جلبک بستر آب شیرین Chlorella vulgaris در شرایط آزمایشگاهی بود. به­منظور انجام آزمایش غلظت­های مختلف صفر، 005/0، 05/0، 5/0، 5 و 50 میلی­گرم در لیتر از آنتی­بیوتیک­های اکسی­تتراسایکلین، نئومایسین­سولفات و فلورفنیکل بر اندازه­ی جمعیت، میزان رشد ویژه و محتوای کلروفیل­های a ، b و کاروتنوئید بررسی گردید. آزمایش به­صورت یک طرح کاملاً تصادفی با پنج تکرار به­مدت یک هفته در شرایط آزمایشگاهی دمای 22 درجه سانتی­گراد، دوره نوری 12 ساعت روشنایی: 12 ساعت تاریکی و شدت نور 60 میکرومول فوتون بر متر مربع بر ثانیه برای هر یک از آزمایش­ها به­طور جداگانه انجام گرفت. نتایج نشان داد که اثر­های آنتی­بیوتیک­ها بسته به نوع آنتی­بیوتیک و غلظت­های آنها تفاوت دارد. افزایش غلظت آنتی­بیوتیک اکسی­تتراسایکلین منجر­به افزایش مقادیر تراکم سلولی نسبت­به تیمار شاهد شد، ولی تفاوت معنی­داری در میزان رشد ویژه و میزان کلروفیل­های a ، b و کاروتنوئید مشاهده نشد (05/0 P). غلظت­های کم آنتی­بیوتیک نئومایسین­سولفات (005/0 و 05/0 میلی­گرم در لیتر) تفاوت معنی­داری با تیمار شاهد نشان نداد (05/0 P)، در حالی­که در غلظت­های زیادتر (5/0، 5 و 50 میلی­گرم در لیتر) کاهش معنی­داری در تراکم، میزان رشد ویژه و کاروتنوئید­ها نسبت­به شاهد مشاهده شد (05/0 P). در آنتی­بیوتیک فلورفنیکل به­جز تیمار 05/0 میلی­گرم در لیتر که منجر به افزایش جزئی در مقادیر تراکم سلولی، رشد ویژه و میزان کلروفیل a نسبت­به تیمار شاهد شد