Skip to main content
SUPERVISOR
Mohammad Iravani,Mohamoud-Reza Hemami
مجید ایروانی (استاد مشاور) محمودرضا همامی (استاد راهنما)
 
STUDENT
Amin Ghasemi
امین قاسمی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده منابع طبیعی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1389

TITLE

Food Habits and Seed Dispersal by Persian Wild Ass (Equus hemionus onager ) in Qatruiyeh National Park
Mammals may disperse seeds through different mechanisms with endozoochory being the most important in large herbivores. Having wide home ranges, large herbivores play a key role in long-distance dispersal of plant seeds between and within habitats. Studying ungulates food habits is one of the most important steps in understanding their ecology and planning for their conservation. Seed dispersal studies can also complement the knowledge about food habits of the studied species. Persian wild ass or onager ( Equus heinous onager ) has been threatened by poaching, habitat degradation, insufficient protection and drought. Consequently, it is currently listed as Critically Endangered by IUCN. The aim of this study has been to investigate seasonal and spatial variation in dung seed content of onager as the only extant and originally largest ungulate species in Qatruiyeh National Park, South Central Iran. Identifying the dominant food plant species for onager has been the second aim of this study. Fresh pellet groups (n= 186) were collected from three different plains separated by mountain chains in July and October 2011 and were cultivated in a green house. Totally, 51 plant species (27 and 49 species from July and October samples, respectively) from 41 genera and 20 families germinated from dung samples. Species richness and relative frequency of seedlings varied not only between the seasons but also between the three plains ( p 0.001). Detrended Correspondence Analysis separated the three plains with regard to germinated plant species from dungs collected from each of them. In summer, the species composition of the germinated plant species from dung was more or less similar for Rig-Jamshid and Deh-Vazir plains, but was different for Einol-Jalal plain. In autumn, species composition was different for the three plains, although the similarity between Rig-Jamshid and Einol-Jalal plains was more than that between these two plains and Deh-Vazir plain. Lepidium vesicarium (Brassicaceae) and Astragalus podolobus (Fabaceae) were the most abundant plant species germinated from July and October samples, respectively. Simpson’s index of diversity had a range of 0.20 to 0.81 between the three plains in July samples, but was almost the same in all three plains for October samples. Microhistological analysis revealed the use of four plant species by onager including Stipa barbata, Tamarix ramosissima, Zygophyllum atriplicoides, and Achilla wilhelmsii . From these, the two annual plant species were also germinated from dung samples, but two woody species of Tamarix ramosissima and Zygophyllum atriplicoides were only recorded in microhistological analysis. Key words: Microhistological, diet, habitat mnagement, large herbivore, endozoochory
یکی از ساز و کار هایی که پستانداران بذور گیاهی را پراکنده می کنند اندوزوکوری(انتقال بذر از طریق سرگین) است که در علف خوارن بزرگ جثه بسیار حائز اهمیت می باشد. به دلیل وجود گستره خانگی وسیع، علفخواران بزرگ جثه نقش کلیدی در انتشار بذور گیاهی در فواصل طولانی بین زیستگاه ها و داخل زیستگاه ها دارند. تعیین شناسایی عادات غذایی سم داران جهت شناخت بوم شناسی گونه های حیات وحش ضروری است که در حفاظت هر چه بهتر از گونه ها و جلوگیری از انقراض آن ها مؤثر است. بررسی نقش گونه های حیات وحش در انتقال بذور از مطالعات تکمیلیِ رژیم غذایی گونه های مختلف علفخواران است. عواملی چون شکار غیر مجاز، تخریب زیستگاه، حمایت غیر کارآمد و خشکسالی منجر شده گور ایرانی از سمت اتحادیه جهانی حفاظت از منابع طبیعی در رده به طور جدی در معرض انقراض(CR) قرار گیرد. هدف از این تحقیق بررسی تغییرات فصلی میزان بذر گیاهی موجود در سرگینِ بزرگترین سم دار پارک ملی قطرویه است که این پارک در جنوب بخش مرکزی ایران واقع شده است. هدف ثانویه این تحقیق شناسایی عادات غذایی و گیاهان مهمی است که گور ایرانی مصرف می کند. تعداد 186 گروه سرگین تازه از سه دشت مختلف که به وسیله کوه ها و تپه ها از هم جدا شده اند در اوایل تیر و و اواخر مهر سال 1391 جمع آوری گردید و در گلخانه کشت شد. پنجاه و یک گونه گیاهی در نمونه های دو دوره رشد کرد، 27 گونه گیاهی در نمونه های سرگین فصل تابستان و 49 گونه گیاهی در نمونه های سرگین پاییز جوانه زنی کردند. غنای گونه ای و فراوانی نسبی جوانه های رشد کرده از سرگین در بین فصول و سه دشت متفاوت بود. تجزیه و تحلیل DCA (Detrended Correspondence Analysis) نشان داد که گونه های جوانه زده از سرگین های جمع آوری شده از سه دشت، تفکیک شده است به نحوی که ترکیب گونه ای در تابستان در دشت ریگ جمشید و ده وزیر بیشتر یا کمتر شبیه هستند اما دشت عین الجلال متفاوت از دو دشت دیگر بود. در فصل پاییز ترکیب گونه ای جوانه های سبز شده از سرگین گور متفاوت بوده است با این وجود ترکیب گونه ای دو دشت ریگ جمشید و عین الجلال بیشتر مشابه بود و دشت ده وزیر در فصل پاییز ترکیب گونه ای متفاوتی را داشت. گونه ترتیزک بیابانی ( Lepidium vesicarium ) از خانوادهBrassicaceae در فصل تابستان و گون ( Astragalus podolobus ) از خانواده Fabaceae در فصل پاییز بیشترین فراوانی را در دو فصل به خود اختصاص داده بودند. شاخص تنوع سیمپسون برای کل جوانه های سبز شده در سه دشت در فصل تابستان بین 2/0 تا 8/0 متغیر بود اما در فصل پاییز مشابه (8/0) به هم بود. تجزیه و تحلیل بافت شناسی میکروسکوپی مشخص کرد که گور ایرانی از چهارگونه گیاهی استپی ریش دار ( Stipa barbata )، گز ( Tamarix ramosissima )، قیچ ( Zygophyllum atriplicoides )و بومادران ( Achilla wilhelmsii ) نیز استفاده می کند. گیاهان یکساله شناسایی شده در بافت شناسی میکروسکوپی در نمونه های سرگین جمع آوری شده نیز رشد کردند اما بوته ها ی گز و قیچ تنها در تجزیه و تحلیل بافت شناسی میکروسکوپی شناسایی شدند. نتایج این تحقیق نقش مهم گور خر ایرانی را در دشت های مرکزی ایران در انتقال بذور گیاهی نشان داد که می تواند جهت مدیریت زیستگاه مورد استفاده قرار گیرد. کلمات کلیدی : بافت شناسی میکروسکوپی، رژیم غذایی، مدیریت زیستگاه، علفخواران بزرگ جثه، اندوزوکوری.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی