Skip to main content
SUPERVISOR
Mansoureh Malekian,Mohamoud-Reza Hemami
منصوره ملکیان (استاد راهنما) محمودرضا همامی (استاد مشاور)
 
STUDENT
FARZANEH KHALILI
فرزانه خلیلی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده منابع طبیعی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1391

TITLE

Habitat Selection and Habitat Suitability Modeling of Persian Squirrel (Sciurus anomalus) in Kohgiluyeh and Boyer-Ahmad Protected Areas
Habitat is one of the key parameters for species conservation, especially for endangered species . Having complete knowledge on the habitat requirements of a species is inevitable in order to develop management policies. With the proper parameters, managers can define suitable parts of the habitat which is most used by the species and improve their conditions. Habitat evaluation helps to analyse habitat changes over the time. Habitat modeling is a specific and reproducible method for describing, quantifying and mapping components of a habitat. In the current study habitat selection of Persian squirrel was evaluated in Dena, Eastern Dena, Khamin and Dil protected areas with ecological niche factor analysis (ENFA) and maximum entropy method (MAXENT). In the analyses, Slope, elevation, aspect, landuse, climate, vegetation type, distance from roads, distance from rivers and distant from villages were used as environmental variables. The results of ENFA indicated that climate, distance from rivers and aspect were the most important factors in habitat selection of Persian squirrel in Dena, Eastern Dena, Khamin and Dil protected areas. Favorable climate for Persian squirrel varied from Mediterranean to very wet climates. Persian squirrels prefer greater distances from rivers and western and southern aspects. Marginality and specialization factors were calculated at 0.531 and 2.94 respectively, which shows the Persian squirrel is a specialist species. The results showed that ENFA is not a suitable model for large- scale study of Persian squirrel habitat selection. The results of MAXENT indicated that landuse, climate and distant from road were the most important factors in habitat selection of Persian squirrel in Dena, Eastern Dena, Khamin and Dil protected areas. Persian squirrels prefer forested areas with very wet climate and areas near the roads. MAXENT was successful in implementing the model, with the mean AUC of 0.937. Overall, this study suggests that MAXENT is a more appropriate method for large-scale habitat suitability of Persian squirrel compared to ENFA. Keywords: Persian squirrel, habitat selection, habitat suitability, ecological niche factor analysis, maximum entropy
زیستگاه یکی از پارامتر های کلیدی در جهت حفاظت از گونه ها به خصوص گونه های در معرض خطر انقراض می باشد. داشتن اط?عات کاملی از نیازهایزیستگاهی یک گونه به منظور تدوین سیاست های مدیریتی برای حفاظت از آن امری اجتناب ناپذیراست. با تعیین پارامترهای مناسب، مدیران می توانند بخشهایی از زیستگاه را که بیشترمورد استفاده قرار می گیرد را تعیین و جهت بهبود شرایط آن اقدامات ?زم را به عمل آورند. ارزیابی زیستگاه با تحلیل تغییرات زیستگاه و افت آن در طول زمان به این امر کمک می کند. مدل سازی زیستگاه روشی مشخص و تکرارپذیر برای تشریح، کمی کردن و نقشه سازی اجزای زیستگاه است. در این مطالعه مطلوبیت زیستگاه سنجاب ایرانی در مناطق حفاظت شده دنا، دنای شرقی، خامین و دیل با استفاده از روش تحلیل عاملی آشیان بوم شناختی و روش حداکثر آنتروپی (مکسنت) مورد ارزیابی قرار گرفت. متغیرهای زیست محیطی مورد استفاده در این تحقیق شامل شیب، ارتفاع، طبقات جهت، کاربری های منطقه، اقلیم، تیپ پوشش گیاهی، فاصله از جاده، فاصله از رودخانه و فاصله از روستا می باشند. نتایج حاصل از تحلیل عاملی آشیان بوم شناختی نشان داد که متغیرهای اقلیم، فاصله از رودخانه و جهت مهمترین عوامل در انتخاب زیستگاه سنجاب ایرانی در مناطق حفاظت شده دنا، دنای شرقی، خامین و دیل می باشند. زیستگاه مطلوب سنجاب ایرانی بیش تر در اقلیم های مدیترانه ای تا خیلی مرطوب فاصله های بیشتر از رودخانه و جهت های غربی و جنوبی قرار دارد. میزان حاشیه گرایی و تخصص گرایی در این مطالعه به ترتیب 531/0 و 94/2 محاسبه شد که نشان دهنده آن است که سنجاب ایرانی گونه ای تخصص گراست و تمایل به زندگی در شرایط خاص را دارد. با توجه به پایین بودن مقادیر صحت نقشه های تولید شده با روش تحلیل عاملی آشیان بوم شناختی، این روش برای مطالعه انتخاب زیستگاه سنجاب ایرانی در مقیاس کلان مناسب به نظر نمی رسد. نتایج روش حداکثر آنتروپی نشان داد که متغیر های کاربری اراضی، اقلیم و فاصله از جاده مهم ترین متغیرها در انتخاب زیستگاه این جانور می باشد. سنجاب ایرانی زیستگاه های جنگلی با اقلیم خیلی مرطوب و مناطق دارای فاصله کمتر از جاده را ترجیح می دهد. میانگین سطح زیر منحنی (AUC) برابر با 937/0 بدست آمد بنابراین مکسنت در اجرای مدل موفق بوده است. نتایج حاصل از این تحقیق حاکی از آن است که مکسنت روش مناسب تری برای تعیین مطلوبیت زیستگاه سنجاب ایرانی در مقیاس کلان نسبت به تحلیل عاملی آشیان بوم شناختی می باشد. کلمات کلیدی: سنجاب ایرانی، انتخاب زیستگاه، مطلوبیت زیستگاه ، تحلیل عاملی آشیان بوم شناختی، مکسنت

ارتقاء امنیت وب با وف بومی