Skip to main content
SUPERVISOR
سعیده ملکی نجف آبادی (استاد مشاور) محمودرضا همامی (استاد راهنما)
 
STUDENT
Davood Pakniat
داود پاک نیت

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده منابع طبیعی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1392

TITLE

Habitat Suitability Modelling of Wintering and Breeding Populations of Asiatic Houbara bustard (Chlamydotis macqueenii) in Iran
Geographical distribution of Asian houbara is limited to the dry and hot parts of Oriental and Palearctic Eco zones. Populations of Asian houbara have been decreasing in most of the species distribution range. Knowledge on the distribution of suitable habitats of a species is central in developing conservation strategies for that species. In this study, maximum entropy algorithms were used to predict wintering and breeding distribution of Asian houbara in Iran and to find the best environmental predictor variables that affect the occurrence of the species. 420 wintering and 176 breeding present points of the Asian Houbara Bustard were recorded in 17 provinces during 2014-2015 getting collaboration of Department of Environment. The accuracy of the models was assessed by the area under the ROC curev (AUC). The ROCs (average AUC) for the wintering and breeding habitat were 0.827 and 0.881, respectively. Mean temperature of the coldest quarter of the year emerged as the most important variable determining habitat suitability of wintering populations of houbara followed by roughness, annual precipitation, slope and density of vegetation with cover of 2%-25%. Annual precipitation had the greatest impact on the development of breeding habitat model. According to Jackknife analysis, mean temperature of warmest quarter, roughness, slope, density of vegetation with cover of 5%-25%, and isothermally were the most important variables that affected the gain in the model. The best places for wintering populations of houbara in Iran are in the following Iranian provinces: east of Isfahan, western Kerman, central and southern parts of Yazd, northern Semnan, Southern Razavi Khorasan and northern South Khorasan. The area of suitable habitats for residentbreeding and wintering populations of this species in Iran are about 175777, 40771 and 271949 Km 2 respectively. The protected areas cover respectively 30247, 7881, 39038 Km 2 of these suitable habitats. The obtained results have implications for conservation of Asian houbara. Keywords : MaximumEntropy,rotected, areas,huntingareas,eciedistributiomodels, MaxEnt
هوبره آسیایی در بخش های خشک و گرم دو اقلیم حیاتی پالئارکتیک و اورینتال پراکنش دارد. جمعیت های این گونه در بیشتر گسترة پراکندگی خود، در حال کاهش است. آگاهی از الگوی توزیع زیستگاه های مطلوب یک گونه از نکات کلیدی در اولویت بندی و طراحی مناطق حفاظتی می باشد. در این مطالعه از الگوریتم حداکثر آنتروپی برای بررسی الگوی مطلوبیت زیستگاه بالقوه جمعیت‌های زمستان گذران و جوجه آور هوبره آسیایی در ایران و یافتن مهمترین متغیرها در پراکنش این گونه، استفاده شد. تعداد 420 نقطه حضور از جمعیت های زمستان گذران و 176 نقطه حضور از جمعیت های جوجه آور در 17 استان با سابقه حضور هوبره در سال های 1393 و 1394 با همکاری سازمان حفاظت محیط زیست جمع آوری گردید. دقت و صحت مدل ها با استفاده از سطح زیر منحنی ROC مورد بررسی قرار گرفت. مقدار میانگین مساحت سطح زیر نمودار (AUC) به دست آمده از منحنی ROC برای مدل زمستان گذران و جوجه آوری هوبره، به ترتیب 827/0 و 881/0 به دست آمد. بر اساس نتایج تحلیل جک نایف مهمترین عامل برای پراکنش زمستان گذرانی، میانگین دمای سردترین فصل سال تشخیص داده شد. بارش در مرطوب ترین فصل، تنوع ناهمواری ها، مجموع بارش سالانه، درصد شیب و تراکم پوشش مرتعی ضعیف (25%-5%) از جمله متغیرهای مهم دیگر در توسعه مدل زمستان گذرانی هوبره آسیایی در ایران بودند. مجموع میزان بارش سالانه متغیری است که بیشترین تاثیر را در توسعه مدل جوجه آوری داشت. تحلیل جک نایف نشان داد، علاوه بر میزان بارش سالانه سایر متغیرهای مهمی که بیشترین سهم را در مدل جوجه آوری داشته اند، عبارتند از میانگین دمای گرم ترین فصل، تنوع ناهمواری ها، درصد شیب، تراکم پوشش مرتعی ضعیف (25%-5%) و متغیر هم دمایی می باشند. نتایج الگوی توزیع مطلوبیت نشان داد بهترین مکان برای جمعیت های زمستان گذران هوبره آسیایی در مناطق شرقی استان اصفهان، غرب کرمان، بخش های مرکزی و جنوبی استان یزد، شمال استان سمنان، جنوب خراسان رضوی و شمال خراسان جنوبی قرار دارد. مساحت زیستگاه های مناسب برای جمعیت های مقیم، جوجه آور و زمستان گذران هوبره در ایران به ترتیب درحدود 175777، 40771 و 271949 کیلومتر مربع برآورد شد. مناطق حفاظت شده به ترتیب در حدود 30247 (9/10 درصد)، 7 881 (84/2 درصد)، و 39038 (09/14 درصد) کیلومتر مربع از زیستگاه های مطلوب را تحت پوشش قرار می دهد. نتایج این پژوهش دارای کاربردهای مدیریتی برای حفاظت این گونه ارزشمند می باشد. کلمات کلیدی: حداکثر آنتروپی، مناطق حفاظت شده، مناطق شکار ممنوع، مدل پراکنش گونه، مکسنت

ارتقاء امنیت وب با وف بومی