Skip to main content
SUPERVISOR
Saeed Soltani Kopaei,Adel Sepehr
سعید سلطانی کوپائی (استاد راهنما) عادل سپهر (استاد مشاور)
 
STUDENT
Leila Bakhshandehmehr
لیلا بخشنده مهر

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده منابع طبیعی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1385

TITLE

Quantitive Assessment of Desertification Present Status in East of Isfahan and a Regional Model Development with Emphasis on MEDALUS Method
The increasing trend of natural resources degradation threatens the human life over the world. Desertification as a sign of land degradation affects many developing and developed countries. Over 250 million people are directly affected by desertification in the world. In addition, some one billion people in over 100 countries are at risk. These people include many of the world's poorest, most marginalized, and politically weak citizens. Desertification has long been recognized as a major economic, social, and environmental problem of concern to many countries in all regions of the world. According to the UNCCD definition, “Desertification” is land degradation in arid, semi-arid and dry sub-humid areas resulting from various factors, including climatic variations and human activities. According to this definition, natural and anthropogenic processes have main roles in desertification severity and this phenomena is often produced by a multiplicity of interacting environmental and socio-economic causes. The MEDALUS methodology is a practical approach to assess the present status of desertification and evaluating of desertification risk. In this study, have been developed a regional model for desertification assessment and mapping in SEGZI plain ( Eastern Isfahan ) based on MEDALUS methodology. At first step, main factors and indicators affecting on desertification process were identified. According to the local condition, seven factors include: climate, soil, vegetation cover, ground water, water erosion, wind erosion and policy and management were recognized. Each factor included several indicators accounting as factor quality determination. These indicators quantified based on their influences on desertification process. For each indicator a score ranging from 100 to 200 have been assigned. and desertification weighting was extracting. The weight of each factor and the weight of desertification status calculated by geometric mean. Ultimately, desertification status was Key words: Desrtification Assessment, MEDALUS, Geographical information system (GIS), SEGZI Plain, Desertification Mapping.
روند رو به رشد تخریب منابع طبیعی در بسیاری از نقاط جهان، تهدیدی جدی برای بشریت محسوب می شود. بیابان زایی به عنوان یکی از مظاهر این تخریب، کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته را تحت تأثیر قرار داده است. 250 میلیون نفر انسان به طور مستقیم تحت تأثیر این پدیده فرار دارند. به علاوه، حدود یک بیلیون نفر از 100 کشور جهان نیز در معرض خطر آن قرار دارند، که از جنبه سیاسی و اجتماعی از فقیرترین، نادیده انگاشته ترین و ضعیف ترین شهروندان محسوب می شوند. بیابان زایی مدت هاست که به عنوان یک مشکل جدی اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی در بسیاری از کشورهای سراسر دنیا، شناخته شده است. بر طبق تعریف کنفرانس بین المللی مبارزه با بیابان زایی، «بیابان زایی» عبارتست از تخریب اراضی در نواحی خشک، نیمه خشک و نیمه مرطوب خشک ناشی از عوامل متعددی چون تغییرات اقلیمی و فعالیت های انسانی. بر طبق این تعریف، فرآیندهای طبیعی و انسان ساز نقش مهمی در شدت بیابان زایی دارند و این پدیده اغلب در اثر تجمع روابط زیست محیطی و دلایل اجتماعی- اقتصادی ایجاد می شود. روش کار مدالوس، روشی کاربردی برای ارزیابی وضعیت فعلی بیابان زایی و برآورد خطر آن محسوب می شود. در این تحقیق، به منظور ارزیابی بیابان زایی و تهیه نقشه آن در دشت سگزی ( واقع در شرق شهر اصفهان)، مدلی منطقه ای بر اساس روش کار مدالوس، ارائه شده است. در مرحله اول، مهمترین عوامل و معیارهایی که مسبب ایجاد این فرآیند در نواحی تحت تأثیر بوده، شناسایی شدند. بر اساس وضعیت محلی، هفت معیار کیفی مشتمل بر: اقلیم، خاک، پوشش گیاهی، آب زیرزمینی، فرسایش آبی، فرسایش بادی و مدیریت و سیاست مدنظر قرار گرفتند. هر معیار شامل شاخص های متعددی است که آن را به لحاظ کیفی تعریف می کنند. این شاخص ها بر اساس میزان تأثیرشان بر فرآیند بیابان زایی کمی شدند. برای هر شاخص امتیازی بین 100 تا 200 در نظر گرفته شد و امتیازدهی شاخص ها انجام گرفت. امتیاز هر فاکتور و امتیاز وضعیت بیابان زایی با محاسبه میانگین هندسی امتیازات حاصل گشته و وضعیت بیابان زایی در 4 کلاس مشتمل بر خفیف، متوسط، شدید و بسیار شدید طبقه بندی شد. در پایان، نقشه وضعیت این پدیده توسط سیستم اطلاعات جغرافیایی تهیه گشت. بر اساس این نتایج، 7/1 درصد از مساحت منطقه در کلاس بیابان زایی متوسط، 9/34 درصد در کلاس بیابان زایی شدید و 5/63 درصد نیز در کلاس بیابان زایی بسیار شدید قرا دارد. دو معیار اقلیم و مدیریت و سیاست مهمترین عواملی هستند که فرآیند بیابان زایی را در این منطقه موجب شده اند. کلمات کلیدی: ارزیابی بیابان زایی، مدالوس، سیستم اطلاعات جغرافیایی، دشت سگزی، نقشه برداری بیابان زایی.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی