Skip to main content
SUPERVISOR
Saeed Soltani Kopaei,Reza Jafari
سعید سلطانی کوپائی (استاد مشاور) رضا جعفری (استاد راهنما)
 
STUDENT
Hadi Eskandari
هادی اسکندری دامنه

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده منابع طبیعی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1392
land degradation is considered as potential or actual production loss as a result of natural or human factors. In this study, a monitoring system was used for mapping land degradation at a regional scale (Isfahan province) which uses four indices including vegetation cover, rain use efficiency (RUE), surface runoff and soil erosion.Vegetation was estimated using 16-day data of Normalized Difference Vegetation Index (NDVI) of MODIS sensor (MOD13A2) and rain use efficiency was estimated by the ratio between Net Primary Productions () acquired from MODIS sensor data (MOD17A3) to annual rainfall. Surface runoff was estimated based on Soil Conservation Service (SCS) of America model using precipitation, vegetation, land cover and soil data. Soil erosion, as one of the most important features of land degradation was modeled and calculated using surface flow, vegetation, soil digital maps and digital elevation model (DEM). Then the 4 indicators were combined to identify the areas with the highest degradation potential in Isfahan province. The results showed that, given that each indicator is of particular importance in the description of land degradation, it is worth while to combine the vegetation, rainfall use efficiency, runoff and erosion factors to determine the areas in which the degradation takes place.The results showed that areas with low degradation risk were distributed through out the province and covered about 10% of the province, also areas with medium degradation risk comprised most of the province area (about 88%). The highest degradation was observed in the western part of the province (Fereydunshahr county) covering that about 2% of the study area. This region is characterized by Zagros Mountains with high rainfall. The vegetation in this area is almost in good condition but the extreme exploitation of the vegetation and also due to steep slopes in the region has reduced the ability of vegetation to conserve soil from erosion Overall. The results of this study showed that remote sensing technology can be used as an effective tool in land degradation assessment and monitoring. The reason is that it can provide calibrated, objective, repeatable and cost-effective information for broad regions. Therefore, the satellite- derived four- factor method used in this study has high capability in land degradation studies and can be applied to other similar arid and semi-aid environments. Keywords : land degradation, RUE, MODIS, NDVI,, Isfahan
تخریب اراضی به‌عنوان هدر رفت تولید پتانسیل یا واقعی درنتیجه فاکتور‌های طبیعی یا انسانی در نظر گرفته می‌شود. در این تحقیق برای پهنه‌بندی تخریب اراضی در مقیاس منطقه‌ای(استان اصفهان) از یک سیستم پایشی استفاده شد که در آن از چهار شاخص: پوشش گیاهی، کارایی مصرف بارش (RUE)، رواناب سطحی و فرسایش خاک استفاده گردید. پوشش گیاهی با استفاده از داده‌های 16 روزه شاخص نرمال شده تفاوت پوشش گیاهی (NDVI) سنجنده مودیس(MOD13A2) تخمین زده شد و برای به دست آوردن کارایی مصرف بارش از نسبت بین تولید خالص اولیه () که از داده‌های سنجنده مودیس (MOD17A3) به دست آورده شده به بارش سالانه، تخمین زده شد. رواناب سطحی نیز از مدل حفاظت خاک آمریکا (SCS) که از داده‌های بارش، پوشش گیاهی، پوشش زمین و نقشه‌های رقومی خاک به دست می‌آید، برآورد گردید. فرسایش خاک، که یکی از مهم‌ترین مشخصه‌های تخریب اراضی است، با استفاده از جریان سطحی، پوشش گیاهی، نقشه‌های رقومی خاک و مدل رقومی ارتفاع (DEM) مدل‌سازی و محاسبه گردید. سپس این 4 شاخص، برای مشخص کردن مناطق با بیشترین استعداد تخریب در استان اصفهان با هم تلفیق شدند. نتایج این تحقیق نشان داد با توجه به این‌که هریک از شاخص‌ها در توصیف تخریب اراضی اهمیت خاصی دارند، لذا تلفیق نقشه پوشش گیاهی، کارایی مصرف بارش، ضریب رواناب و فرسایش برای تعیین مناطقی که در آن‌ها تخریب صورت می‌گیرد مفید خواهد بود. نتایج نشان داد که مناطق با خطر تخریب کم به‌صورت پراکنده در سطح استان دیده می‌شود و حدود 10 درصد سطح استان را می‌پوشاند، همچنین خطر تخریب متوسط بیشترین مساحت استان را به خود اختصاص داده است (حدود 88 درصد). بیشترین احتمال تخریب در منطقه غرب استان اصفهان (شهرستان فریدون‌شهر) دیده شد که حدود 2 درصد از مساحت منطقه مورد مطالعه را می‌پوشاند. در این منطقه کوه‌های مرتفع زاگرس قرار دارند و میزان بارندگی بالا است. اگرچه در این منطقه پوشش گیاهی بالا است ولی بهره‌برداری بیش‌از اندازه از این پوشش گیاهی باعث شده است که پوشش گیاهی توان حفاظت خاک را در مقابل بارندگی نداشته باشد و از طرفی به دلیل دامنه‌های شیب‌دار در این منطقه، توانایی پوشش گیاهی برای حفاظت از خاک به‌طور کلی کاهش یافته است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که می‌توان از تکنولوژی سنجش از دور به عنوان ابزاری مؤثر در ارزیابی و پایش تخریب اراضی استفاده کرد ،که دلیل آن این است آن اطلاعات دقیق، واسنجی شده ، قابل تکرار و مقرون به‌صرفه‌ای برای مناطق گسترده فراهم می‌کند. بنابراین با استفاده از روش بدست آوردن چهار فاکتور حاصل از داده‌های ماهواره‌ای که در این مطالعه نشان داده شد، می‌توان نتیجه گرفت که این روش توانایی بالایی در مطالعات مربوط به تخریب اراضی دارد و از آن می‌توان برای مطالعه تخریب اراضی در مناطق خشک ونیمه خشک استفاده کرد. کلمات کلیدی: تخریب اراضی، تولید خالص اولیه ()، مودیس، کارایی مصرف بارش (RUE)

ارتقاء امنیت وب با وف بومی