چکيده ريخته گري آلياژهاي فلزي در حالت نيمه جامد در سالهاي اخير توسعه يافته و مزاياي فراواني براي آن ذکر شده است. با اين وجود ويسکوزيته بالاتر دوغابهاي نيمه جامد آلياژهاي فلزي باعث شده است که ريخته گري ثقلي اين دوغابها تقريبا غير ممکن باشد. بنابراين هميشه نياز به استفاده از نيروهاي مکانيکي براي راندن دوغاب از طريق سيستم راهگاهي به درون حفره قالب وجود داشته وبراي اين کار به طور معمول از ريخته گري تحت فشار بالا استفاده شده است. هزينه بالاي ساخت قالب در اين روش، ريخته گري نيمه جامد را به توليد قطعه در مقياس انبوه محدود مي کند. مبناي اين تحقيق بر بررسي بهبود سياليت دوغاب نيمه جامد در قالب مصرفي جهت امکان پذيري توليد تعداد محدود قطعه نيمه جامد در قالبهاي مصرفي قرار دارد. به اين منظور دوغابهاي نيمه جامد آلياژ Al-7 / 1wt%Si به روش همزدن مکانيکي در حالت نيمه جامد تهيه و سپس تحت شرايط ريخته گري متفاوت در يک قالب ماسه اي که نيروي کنترل شده گريز از مرکز روي آن اعمال مي شد، ريخته شدند. قالب از جنس ماسه با چسب سيليکات سديم و داراي چهار کانال مستقيم با ضخامتهاي مقطع مختلف جهت ايجاد تغيير در سرعت سرد شدن بود. در اين تحقيق تاثير پارامترهاي مختلف شامل کسر جامد، سرعت همزدن دوغاب، سرعت چرخش قالب ريخته گري و ضخامت مقطع کانالهاي قالب بر سياليت و ساختار دوغاب نيمه جامد ريخته شده در قالب ماسه اي بررسي شد. بر اساس نتايج حاصل از اين تحقيق، سياليت دوغابهاي نيمه جامد با اعمال نيروي گريز از مرکز بر قالب افزايش قابل ملاحظه اي يافت. همچنين سياليت دوغابهاي نيمه جامد بر حسب ضخامت مقطع قالب و مجذور کسر مايع اوليه، به ترتيب رابطه خطي و نمايي نشان داد. کرويت مجموعه دانه هاي اوليه با افزايش سرعت همزدن دوغاب و کاهش کسر جامد بهبود يافت. مقادير متوسط اندازه مجموعه دانه ها با کاهش سرعت همزدن دوغاب و افزايش کسر جامد، افزايش پيدا کرد. همچنين درصد جامد اوليه در طول کانال تغيير کرده و در نزديک راهگاه بارريز بيشتر بود. تخلخل نمونه ها با افزايش کسر جامد اوليه و سرعت همزدن و استفاده از مقدار بهينه سرعت چرخش قالب، کاهش يافت.