چکيده درمان سرطان يکي از مهم­ترين چالش­ها در عصر حاضر محسوب مي­شود. استفاده از فراگرمايي مغناطيسي براي حذف سلول­هاي سرطاني و جايگزين کردن بافت آسيب ديده به کمک داربست­هاي مهندسي بافت يکي از بهترين گزينه­ ها براي بازسازي بافت آسيب ديده مي­باشد. امروزه نانوذرات مغناطيسي به طور گسترده در علوم زيست پزشکي مانند تحويل هدفمند دارو يا ژن­، در تصويربرداري رزونانس مغناطيسي ودر فراگرمايي (درمان تومور باگرما) استفاده مي­شوند. هدف از پژوهش حاضر در ابتدا ساخت داربست نانوليفي پلي کاپرولاکتون-کيتوسان- مگنتايت ومشخصه­يابي آن است. بعد از انجام آزمون­ها وتعيين مقدار نانوذرات بهينه براي کاربرد در فراگرمايي مغناطيسي، اين نانوذرات وارد ساختار الياف پليمري حساس به دما پلي کاپرولاکتون-پلي نايپم شدند تا به کمک اين ساختار علاوه بر حذف تومور سرطاني وبازسازي بافت آسيب ديده، به کمک رهايش دارو شيمي درماني از بازگشت مجدد سرطان جلوگيري شود. در اين راستا ابتدا نانوذرات مگنتايت به روش متداول هم رسوبي سنتز شدند. با استفاده از الگوي پراش پرتو ايکس، ميکروسکوپ الکتروني روبشي ومغناطيس سنج ارتعاشي به ترتيب خلوص واندازه بلورک مگنتايت، اندازه ومورفولوژي نانوذرات وخواص مغناطيسي نانوذرات تعيين شد. سپس با استفاده از الکتروريسي مقادير 1، 2/5، 5، 10 و20 درصد وزني مگنتايت وارد ساختار الياف نانوليفي پلي کاپرولاکتون-کيتوسان شد. نتايج نشان داد با افزايش غلظت مگنتايت در الياف، آبدوستي الياف افزايش پيدا مي­کند. به دليل آبدوستي نانوذرات مگنتايت نرخ تخريب داربست نسبت به الياف خالص (بدون مگنتايت) افزايش يافت. همچنين با افزايش غلظت نانوذرات به دليل تغيير در رسانايي الکتريکي وگرانروي محلول، قطر الياف کاهش يافت. نتايج آزمون زنده­ماني سلولي MTS عدم سميت الياف مغناطيسي پس از گذشت 6 روز از کشت سلول­هاي MG63 را نشان داد وحضور نانوذرات مانعي در برابر رشد وتکثير سلولي ايجاد نکرد.در غلظت­ هاي کمتر از 10 درصد وزني مگنتايت، الياف تغييرات دمايي قابل توجه­اي را در برابر ميدان مغناطيسي خارجي از خود نشان ندادند درنتيجه مناسب براي فراگرمايي مغناطيسي نمي ­باشند. لذا 10 و20 درصد وزني مگنتايت براي استفاده در الياف نانوليفي حساس به دما استفاده شدند. درالياف مغناطيسي حساس به دما الکتروريسي شده نشان داده شد که با افزايش غلظت مگنتايت از 10 درصد وزني به 20 درصد وزني، توان اتلاف ويژه (SLP) نانوذرات افزايش يافت در اين حالت پس از گذشت 10 دقيقه دما الياف مغناطيسي حساس به دما به 40 درجه سانتي گراد رسيد که اين دما مناسب براي تخريب تومور سرطاني به نظر مي­رسد. درنتيجه الياف پليمري حساس به دما حاوي 20 درصد وزني مگنتايت مناسب براي کاربرد در فراگرمايي مغناطيسي مي­باشد. کلمات کليدي: فراگرمايي مغناطيسي، مهندسي بافت، نانوذرات مغناطيسي، پلي کاپرولاکتون، کيتوسان، پلي نايپم، دارو شيمي درماني، الکتروريسي