ساليانه تعداد زيادي از افراد، عليالخصوص افراد مسن مبتلا به ديابت، بدليل ضعف سيستم دفاعي و مشکلات متابوليکي ناشي از اين بيماري، دچار زخمهاي مزمن ميشوند. زخمهاي مزمن داراي روند درمان بسيار آهستهاي هستند و بسيار در خطر مبتلا شدن به عفونت زخمي ميباشند. متاسفانه روش قطعي براي درمان اين دسته زخمها وجود ندارد و معمولا از پانسمانهايي استفاده ميشود که تنها هدف استفاده از آنها محافظت از زخم و جلوگيري از اشاعه باکتري در ناحيه زخم است. اخيرا از زخمپوشهاي هيدروژلي بدليل زمينه هيدراته آنها و توانايي بالا در جذب ترشحات زخمي بسيار استفاده ميشود. اما در بين حجم زيادي از مطالعات بر روي زخمپوشهاي هيدروژلي، تعداد کمي از آنها به ايجاد و بررسي خاصيت اسپري شوندگي به منظور کابرد ساده براي استفاده در محل، جهت درمان زخم متمرکز شده است. در اين پژوهش، هدف ساخت اسپري زخمپوش هيدروژلي با عوامل تسريع کننده بازسازي بافت به منظور درمان موثر زخمهاي ديابتي است. در اين پژوهش، زخم پوش هيدروژلي قابل اسپري و قابل کراسلينک با نور مرئي متشکل ازکاپاکاراگنان متاکريلات و نانوذرات اکسيد روي اصلاح شده با دوپامين مورد ارزيابي قرار گرفت. در اين راستا، ابتدا نانوذرات اکسيد روي با استفاده از روش شيمي تر، سنتز و با استفاده از دوپامين اصلاح شد. همچنين، کاپاکاراگنان به طور جداگانه تحت فرايند اصلاح با غلظتهاي مختلفي از گروههاي متاکريلات قرار گرفت و براساس توانايي اسپري شدن آن روي ناحيه زخم و ساير خواص مرتبط به آن، بهينه سازي شد. در ادامه، هيدروژل نانوکامپوزيتي حاوي غلظتهاي مختلفي از نانوذرات روي اصلاح شده با دوپامين ساخته و بهينه سازي شد. از آزمونهاي ميکروسکوپي الکتروني روبشي، طيف سنجي مادون قرمز با تبديل فوريه، طيفسنجي روزنانس مغناطيسي هسته، طيفسنجي ماوراي بنفش-مرئي، پراش پرتو ايکس و آزمون تفرق ديناميکي نور جهت مشخصهيابي نانوذرات اکسيد روي و هيدروژلهاي نانوکامپوزيتي استفاده شد. همچنين، قابليت تورم، ميزان آب تعادلي، نرخ تخريب، خواص مکانيکي و گرانروي هيدروژلهاي نانوکامپوزيتي و پيشسازهاي آنها ارزيابي شد. در ادامه، ويژگيهاي هيدروژل نانوکامپوزيتي به عنوان يک زخمپوش قابل اسپري شامل خواص چسبندگي به بافت، قابليت لختهکنندگي خون، رفتار آنتيباکتريال و برهمکنش سلولي آن، ارزيابي و بهينه سازي شد. نتايج نشان داد که هيدروژل کاپاکاراگنان حاوي چهار درصد وزني پليمر با درجه متاکريلات بالا تحت فرايند کراسلينک دوگانه نوري و يوني خواص بهينهاي را به عنوان يک زخمپوش دارد. اين هيدروژل مدول الاستيک و مدول فشاري به ترتيب 7/14±4/380 و02/17±90/189 کيلوپاسکال و استحکام فشاري 75/18±10/602 کيلوپاسکال را نشان داد که در محدوده خواص مکانيکي بافت آسيب ديده بود. بررسيها نشان داد حضور نانوذرات اکسيدروي اصلاح شده با دوپامين موجب کاهش نرخ تخريب هيدروژل شده و ميزان جذب آب را از 3/0±1/98 به 2/0±0/97 درصد کاهش ميدهد. نتايج آزمونهاي فشاري و کششي مکانيکي و آزمون سيکلي نيز نشان داد افزودن نانوذرات اکسيد روي اصلاح شده موجب افزايش قابل توجه رفتار الاستيکي و قابليت بازيابي هيدروژل شد. به عنوان مثال، افزودن 1درصد وزني نانوذرات به ساختار هيدروژل موجب افزايش درصد ازدياد طول تا بيشاز 60 درصد شد که در محدوده ميزان ازدياد طول پوست طبيعي قرار دارد.همچنين اين زخمپوش قابليت چسبندگي بالايي به بافت حتي تحت شرايط مرطوب دارد که ناشي از حضور گروههاي کتکول در سطح نانوذرات اکسيد روي اصلاح شده است. به منظور تسريع فرايند بازسازي بافت، ال-گلوتاميک اسيد در هيدروژل نانوکامپوزيتي بهينه بارگذاري شد و قابليت رهايش کنترل شده آن تاييد شد. علاوه بر اين، نتايج آزمونهاي برون تني نشان داد زخمپوش نانوکامپوزيتي حاوي ال-گلوتاميک اسيد زمان لختهسازي خون را تا 5 دقيقه کاهش ميدهد و در عين حال خونسازگاري بالايي دارد. هچنين، نتايج نشان داد حضور نانوذرات اکسيدروي اصلاح شده با دوپامين و ال-گلوتاميک اسيد خاصيت آنتيباکتريال ژل را تا چهار برابر افزايش ميدهد. از طرفي آزمونهاي سلولي نشان داد هيدروژل نانوکامپوزيتي بهينه حاوي ال گلوتاميک اسيد منجر به افزايش زندهماني و تکثير سلولهاي فيبروبلاست ميشود. در نهايت، نتايج آزمون حيواني مشخص کرد اين زخمپوش پتانسيل بالايي در بستن زخم و تسريع روند درمان بدون هيچگونه عفونتي دارد. اين زخمپوش قادر است فرايند ترميم کامل را طي 14 روز بطور موثر تکميل نمايد. بر اين اساس، ميتوان نتيجه گرفت هيدروژل نانوکامپوزيتي کاپاکاراگنان متاکريلات حاوي يک درصد وزني نانوذرات اکسيدروي اصلاح شده با دوپامين و ال-گلوتاميک اسيد با قابليت اسپري شوندگي روي بستر زخم ميتواند به عنوان يک زخمپوش با خواص مکانيکي، و فيزيکي متناسب با پوست و خواص زيستي مناسب در جهت درمان و بستن زخمهاي ديابتي بکار گرفته شود. کلمات کليدي: زخم ديابتي، اسپري زخمپوش، کاپاکاراگنان، نانوذرات اکسيدروي، پليدوپامين، گلوتاميک اسيد