چکيده فولاد زنگ نزن بايومديکال گريد 316 ال يکي از پر مصرف ترين مواد قابل استفـاده در کاشتني هاي ارتوپدي است. قسمت هايي از کاشتني هاي ارتوپدي اغلب از دو يا چند جزء جوشکاري شده به هم ساخته مي شوند. در اين تحقيق تلاش شد تا اثر جوشکاري به روش TIG بر رفتار خوردگي به عنوان شاخص سازگاري زيستي فولاد 316 ال بررسي شود. نمونه ها به صورت لب به لب و بدون فيلر در شرايط متفاوت، جوشکاري شدند. رفتار خوردگي نمونه ها با روش الکتروشيميايي پلاريزاسيون پتانسيوديناميکي در محلول سرم فيزيولوژي در دماي 37 درجه سانتي گراد مورد ارزيابي قرار گرفت. سرعت خوردگي زوج فلزي شامل فلز پايه و فلز جوش نيز با هر کدام از مناطق به تنهايي مقايسه شد. از ميکروسکوپ نوري و ميکروسکوپ الکتروني روبشي (SEM) براي بررسي و مطالعه ريزساختار منطقه جوش و فلز پايه استفاده شد. همچنين فلز جوش و فلز پايه با تکنيک پراش پرتو ايکس (XRD) مورد ارزيابي آناليز فازي قرار گرفتند. اثر عمليات حرارتي پس از جوشکاري بر رفتار خوردگي مطالعه شد و در نهايت، خواص مکانيکي نمونه ها، شامل استحکام تسليم، استحکام نهايي و سختي مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج آزمون هاي الکتروشيميايي نشان داد که در اثر فرايند جوشکاري، فلز جوش نسبت به فلز پايه کاتد شده است. علت اين موضوع به حضور فازهاي ثانويه و به خصوص فاز کاربيد کرم در فلز پايه نسبت داده شد. فازهاي ثانويه موجود در فلز پايه در اثر فرايند جوشکاري حل شده و هنگام انجماد به صورت محلول جامد رسوب مي کنند. همچنين مشخص شد که سرعت خوردگي زوج فلز جوش/فلز پايه نسبت به فلز پايه افزايش يافته است. اين افزايش سرعت خوردگي به تشکيل پيل گالوانيکي بين فلز پايه و فلز جوش و اثرات تنشي ايجاد شده در منطقه متاثر از حرارت نسبت داده شد. عمليات حرارتي زوج فلز جوش/فلز پايه کاهش نرخ خوردگي نسبت به حالت عمليات حرارتي نشده را نشان داد. عمليات حرارتي نمونه هاي جوشکاري شده باعث کاهش خواص مکانيکي آن ها نسبت به حالت عمليات حرارتي نشده گرديد. با اين وجود، خواص مکانيکي نمونه هاي عمليات حرارتي شده در محدوده قابل قبولي براي کاربرد به عنوان کاشتني در محيط بدن را دارا مي باشند.