چکيده در اين پژوهش، تأثير سيکل‌هاي مختلف عمليات حرارتي بر ريزساختار، خواص مکانيکي و رفتار خوردگي منطقه جوش آلياژ آلومينيم 6061، مطالعه شد. در اين راستا نمونه‌ها به روش GTAW به طور اتوماتيک با فلز پرکننده 4043 جوشکاري شدند. سيکل‌هاي مختلف عمليات حرارتي شامل عمليات 6T و عمليات ناپيوسته انحلال‌سازي و پيرسازي، قبل و يا بعد از جوشکاري بر روي نمونه‌ها اعمال گرديد. مطالعه ريزساختار منطقه جوش توسط ميکروسکوپ نوري و ميکروسکوپ الکتروني روبشي (SEM) مجهز به سيستم آناليز EDS صورت گرفت. خواص مکانيکي مورد بررسي شامل روند توزيع و تغييرات سختي و استحکام کششي بود. رفتار خوردگي نمونه‌ها توسط آزمون تعيين حساسيت به خوردگي بين دانه‌اي، آزمون پلاريزاسيون تافل و آزمون غوطه‌وري متناوب، بررسي شد. محيط آبي 5/3% وزني کلريدسديم با 5/5=pH به عنوان محيط خورنده، انتخاب شد. نتايج نشان داد که عمليات جوشکاري بر روي نمونه 6T شده، با ايجاد ناحيه نرم شده در مجاور جوش، منجر به کاهش استحکام کششي مي شود. در حالي که عمليات 6T پس از جوشکاري، با توزيع يکنواخت سختي در اتصال جوشکاري شده، بيشترين استحکام کششي را به همراه دارد. نتايج آزمون حساسيت به خوردگي بين دانه‌اي، عدم حساس شدن آلياژ را در اثر عمليات حرارتي تأييد کرد.با اعمال سيکل‌هاي مختلف عمليات حرارتي، فلز جوش در موقعيت کاتدي تر از فلز پايه قرار گرفت لذا مقاومت به خوردگي بيشتري نشان داد. مطالعه سطح خوردگي پس از آزمون پلاريزاسيون، موضعي بودن خوردگي را تأييد کرد. با اين وجود، درسيکل‌‌هاي مختلف عمليات حرارتي توأم با جوشکاري، تفاوت قابل توجهي در نرخ خوردگي منطقه جوش مشاهده نشد.