چکيده در اين پژوهش به بررسي اتصال غير مشابه فولادهاي S500MC به SPFC390 به روش جوشکاري مقاومتي نقطه اي پرداخته شده است. با انجام آزمون­هاي مختلف مکانيکي، متغيرهاي بهينه جوشکاري (زمان و جريان جوشکاري) تعيين شد. براي بررسي ريز ساختار نواحي مختلف جوش در اين پژوهش از ميکروسکوپ‌هاي نوري و الکتروني استفاده شده است. از طرفي براي بررسي خواص مکانيکي مانند انرژي شکست و استحکام شکست (استحکام بيشينه برشي) از آزمون کشش – برش استفاده شده است.همچنين براي بررسي ريزسختي نيز از دستگاه ريز سختي سنجي استفاده شده تا سختي نواحي مختلف اتصال مورد بررسي قرار گرفته شود. در ادامه با تغيير متغيرهاي اصلي که همان جريان و زمان جوشکاري مي‌باشند، به بررسي تاثير اين متغيرها بر روي مشخصه‌هاي ريزساختاري ومکانيکي پرداخته شده است. در اين پژوهش با تغيير جريان جوشکاري از KA ? تا KA ?? و زمان جوشکاري از ? تا ?? سيکل زماني (هر سيکل برابر با ?/? ثانيه ) و ثابت نگه داشتن ساير متغيرها از جمله نيرو الکترود ( KN ??/?) بررسي اثر اين متغيرها پرداخته شده است. با بررسي تصاوير ريز ساختار فلز جوش در اين اتصال به دليل سرعت سرمايش شديد ساختار مارتنزيت لايه‌اي و سوزني شکل با بسته‌هاي درشت وخشن را مشاهده شده است. با بررسي ريز سختي ناحيه فلز جوش، سختي اين ناحيه حدودا HVN ??? بوده که مارتنزيتي بودن ساختار جوش را تاييد مي‌کند. از طرفي با عبور از منطقه فلز جوش و حرکت به سمت فلزات پايه با توجه به کم شدن حرارت و تغييرات ريزساختاري که در نواحي متاثر از حرارت در نزديکي فلز پايه کمتر بوده سختي نيز کاهش يافته است. با بررسي خواص مکانيکي نمونه‌هاي اتصال يافته اين موضوع مشهود است که با افزايش جربان و زمان جوشکاري تا قبل از پديده پاشش مذاب، استحکام و انرژي شکست افزايش يافته است. نمونه‌ي اتصال يافته در زمان ?? سيکل و جريان جوشکاري KA ?? بهينه ترين متغيرها را در برداشته ، زيرا بهترين خواص مکانيکي در بين تمامي نمونه‌هاي اتصال يافته را در برگرفته است. با بررسي حالات شکست نمونه‌ها پس از آزمون کشش – برش چنين حاصل شدکه، با افزايش حرارت ورودي حالت شکست از فصل مشترکي(IF) به محيطي(PF) تبديل شده که اين امر بهبود خواص مکانيکي را نشان مي‌دهد. کلمات کليدي: جوشکاري مقاومتي نقطه­اي، فولاد S500MC، فولاد SPFC390، خواص مکانيکي نقطه جوش­ها، ريزساختار مناطق جوش، منطقه متأثر از حرارت.