Skip to main content
SUPERVISOR
Hamid Hashemalhosseini,Alireza Baghbanan,Seyed abdorrahim Zolanvar
حميد هاشم الحسيني (استاد راهنما) عليرضا باغبانان (استاد راهنما) سيدعبدالرحيم ذوالانوار (استاد مشاور)
 
STUDENT
Ehsan Mohammadi
احسان محمدي

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده معدن
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1390
In southern coastal areas of Iran, establishing rock-made breakwaters is more prevalent than other kinds. Exploitation of local facilities and availability of appropriate materials is of great importance in establishing rock-made breakwaters. Also, keeping these materials needs to be cheap and must guarantee the safety and required preserve during their lifetime. Furthermore, with regards to poverty in coastal areas of the country, making use of Loamashell rocks as cheap sources in creating breakwaters is of great importance. However, loamashell rocks are often considered to be unsophisticated since they have weak physical and mechanical characteristics and are often used in outer layers of breakwaters. In addition, concerning economic parameters, traortation of these rocks from far places are not often financially reasonable. Therefore, with regards to the mentioned shortcomings, optimizing the preserve and lifetime of Loamashell rocks, if economical, can make some of these rocks ready for being used. In the present study, in a field study, sampling was made from rocks Holor Mine in Dargahan located in northern east of Qeshm Island, Iran. Samples were categorized into four categories: the first were strengthened by limewater, next were strengthened by Epoxy resin, other group by biological grout. The last category were treated as the controlled group so that other strengthening materials would be compared against each other. Then, working out engineering experiments for the preserve evaluation of samples, characteristics of these materials including physical, preserving, and strength, and mechanical characteristics were defined. Findings indicate that limewater, because of containing great amounts of water, cause a decay in rocks and decreases mechanical characteristics of rocks to 8.5% degree in comparison to its first condition. Strengthening by the biological grout led to water content in rocks and increased their quality to 7% degree. Epoxy resin was shown to be better than the other two strengthening materials and optimized rocks quality to a 17% degree. Nevertheless, it is considered as a surface strengthening material because of different physical and chemical characteristics with rocks and shallow depth and it has to change periodically on the surface of rocks.
در سواحل جنوبي ايران با توجه به نوع مصالح در دسترس، احداث موج شکن‌هاي توده سنگي نسبت به ساير موج شکن‌ها متداول‌تر است. در احداث موج شکن‌هاي توده سنگي، بهره گيري از امکانات محلي و دسترسي به مصالح مناسب و باصرفه اقتصادي از اهميت ويژه اي برخوردار است. همچنين نگهداري اين مصالح بايستي کم هزينه باشد و تأمين ايمني و پايداري لازم را در عمر مفيد خود ارائه دهد. استفاده از آهک‌هاي لوماشل اغلب به عنوان منابع قرضه در ساخت موج شکن‌ها، با توجه به فقر مناطق ساحلي کشور از نظر مصالح سنگي مرغوب، مي تواند از جنبه اقتصادي بسيار حائز اهميت باشد. اما، سنگ هاي لوماشل اغلب خواص فيزيکي و مکانيکي ضعيفي دارند و عموماً براي کاربرد در لايه حفاظ موج شکن ها، فاقد صلاحيت شمرده شده و با در نظر گرفتن پارامترهاي اقتصادي، حمل سنگ مقاوم از فواصل دروتر مقرون به صرفه نخواهد بود. لذا با توجه به محدوديت‌هاي بيان شده، بهسازي مقاومتي و دوام داري سنگ هاي لوماشل، در صورتي که پارامترهاي اقتصادي را توجيه کند، مي تواند دسته اي از آن ها را که داراي خواص ضعيفي هستند در شرايطي قرار دهد که قابل استفاده باشند. در تحقيق حاضر، در قالب يک عمليات صحرايي از مصالح سنگي معدن هُلُر درگهان واقع در شمال شرقي جزيره قشم، نمونه برداري سنگ لوماشل صورت گرفت. نمونه‌ها به چهار دسته تقسيم شدند. دسته‌اي با آب آهک و دسته‌اي با رزين اپوکسي و دسته اي ديگر به وسيله دوغاب بيولوژيکي استحکام‌ بخشي شدند. دسته‌اي نيز بدون استعمال استحکام‌بخش بر روي آن‌ها، جهت انجام آزمون‌هاي شاهد در خلال کاربرد، بررسي و مقايسه سه ماده استحکام بخش مذکور، نگه داشته شد. سپس، با انجام آزمايش‌هاي مهندسي سنجش دوام بر روي نمونه هاي اخذ شده، ويژگي هاي اين مصالح مشتمل بر ويژگي‌هاي فيزيکي، مقاومتي، دوام داري شيميايي و مکانيکي آن ها تعيين گرديد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد آب آهک، به علت داشتن مقدار زياد آب، سبب تخريب بافت سنگ شده و باعث کاهش 5/8 درصدي خصوصيات مکانيکي سنگ نسبت به حالت اوليه شده است. استحکام بخشي با دوغاب بيولوژيکي، سبب کاهش جذب آب سنگ شد و 7 درصد بهبود کيفيت در سنگ ايجاد نموده است. رزين اپوکسي، نسبت به دو استحکام بخش ديگر مناسب‌تر است و تا 17 درصد خصوصيات سنگ را بهبود مي بخشد. اما به علت داشتن خواص فيزيکوشيميايي غير يکسان با سنگ و عمق نفوذ کم، يک استحکام بخش سطحي محسوب ‌شده و بايستي به صورت دوره اي بر روي سطح تجديد شود.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی