در طول تاريخ، همواره پيشرفت تمدن بشري تحت تأثير سيستم‌هاي حمل و نقل بوده، تا جايي که امروزه يکي از مشخصه‌هاي کشورهاي ‌‌توسعه‌يافته داشتن سيستم حمل و نقل مدرن، کارا و امن است. افزايش جمعيت جهان باعث روي‌آوري بشر به سيستم‌هاي حمل و نقل مختلفي گرديده به طوري‌که تا حد امکان مسئله‌ي جابه‌جايي و حمل‌و‌نقل را تسهيل کند. از سوي ديگر افزايش تعداد وسايل نقليه، اهميت زمان، هزينه، امنيت و مسائل زيست محيطي باعث شده سياست‌گذاران کلان همواره با صرف زمان و هزينه به فکر بهبود وضعيت موجود و دست‌يابي به سيستم‌هاي حمل‌و‌نقل کاراتر باشند. اين موضوع منجر به ايجاد مفهومي نو تحت عنوان طراحي شبکه‌ي حمل و نقل پايدار شده که اخيراً توجه مطالعات فراواني را به خود جلب کرده است. از نقطه نظر پايداري، در يک سيستم حمل و نقل علاوه بر اينکه از ديد مديران هزينه‌هاي سيستم کنترل مي‌شود، به جنبه‌هاي اجتماعي و زيست محيطي اين سيستم نيز بايد توجه گردد