Skip to main content
SUPERVISOR
Jamshid Razmjoo ghalaie,HamidReza Karimzadeh,SayedJamaledin Khajehdin,Seyed ali mohammad MirmohammadyMaibody
جمشید رزمجو (استاد مشاور) حمیدرضا کریم زاده (استاد راهنما) سیدجمال الدین خواجه الدین (استاد راهنما) سیدعلی محمد میرمحمدی میبدی (استاد مشاور)
 
STUDENT
مجید شبان

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده منابع طبیعی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1382

TITLE

Comparing Alboursian and Zagrosian trees and shrubs resistance to drought stresses under cultivated and natural conditions.
The plant species used for urban greenery in arid and semi-arid regions have low species diversity and most of them are tender to drought and have high water requirements. The present study designed, to select the drought resistant species according to their leaf water potential (LWP) to cultivate in Isfahan greenery or forestry on arid and semi-arid regions. Two different sets of the experiments were handled, one on cultivated condition in-research Farm of natural resources department of IUT and the other on the Natural condition in four forest regions of Zagros and Albours Ranges during 2004 and 2005. The Farm experiment was planned with 5 various irrigation regimes: 40, 60, 80, 100 and 120 % of evaporation from a class A evaporation pan; in 2 different medias, a Good garden soil and a poor hillside soil that 10 broadleaves tree and shrub species was cultivated in a factorial experiment in randomized complete design with 5 replications. Two years data of this study were analyzed as compound analysis. The result showed that there are significant differences between the two soils, the plant species, the irrigation regimes and the two years measurements for the LWP amount. The average amount of LWP in the poor hillside soil was less than the Good garden soil. The reason for significant differences between soil and species interaction for LWP amount was the different reaction of plants species in two soil types. The Quercus infectoria and Populus alba in Good garden soil had the least and the highest amount of LWP. Regression analysis between the amount of irrigation water and LWP amount showed that the increases on amount of irrigation water results increases in LWP amount as well. Among the studied trees and shrubs species in the cultivated condition the Quercus infectoria had the least LWP amount (-3.9Mp) and the Populus alba had the maximum LWP amount (-
گونه‌های گیاهی که برای فضای سبز شهری در مناطق خشک و نیمه‌خشک مورد استفاده قرار می‌گیرند از تنوع بالایی برخوردار نیستند و بسیاری از آنها به خشکی حساس بوده و نیاز آبی آنها بالا است. این مطالعه به منظور شناسایی و انتخاب گونه‌های مقاوم به خشکی بر اساس میزان پتانسیل آب برگ (Leaf Water Potential) جهت کشت در فضای سبز شهر اصفهان و یا جنگل‌کاری در مناطق خشک و نیمه‌خشک پایه‌گذاری گردید. در این مطالعه دو آزمایش جداگانه یکی تحت شرایط کشت شده در دانشگاه صنعتی اصفهان و دیگری تحت شرایط طبیعی در چهار منطقه جنگلی زاگرس و البرز طی سال‌های 1383 و 1384 انجام شد. آزمایش مزرعه‌ای تحت پنج رژیم متفاوت آبیاری40، 60، 80، 100 و 120 درصد تبخیر از تشتک تبخیر در دو نوع خاک زراعی و کوهپایه و 10 گونه درختی و درختچه‌ای پهن برگ به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با پنج تکرار انجام شد و داده‌های دو سال به صورت تجزیه مرکب آنالیز گردید. نتایج حاصله نشان داد که بین دو نوع خاک، گونه‌های گیاهی، رژیم‌های آبیاری و دو سال اندازه‌گیری از لحاظ میزان LWP اختلاف معنی‌داری وجود داشت. به طور میانگین میزان LWP در خاک زراعی بیشتر از خاک کوهپایه بود. معنی دار بودن اثر متقابل خاک و گونه از لحاظ این صفت حاکی از واکنش متفاوت گونه ها در دو نوع خاک بود به‌طوری‌که گونه بلوط در خاک زراعی بیشترین وگونه سپیدار کمترین LWP را داشتند. نتایج همبستگی بین میزان آب آبیاری و مقادیر LWP نشان داد که با افزایش میزان آب آبیاری، مقادیر LWP نیز افزایش می‌یابد. از بین گونه‌های درختی و درختچه ای مطالعه شده در شرایط مزرعه گونه بلوط پائین‌ترین(9/3 مگاپاسکال) و گونه سپیداربالاترین(35/2-‌مگاپاسکال) مقادیر LWPرا داشتند. براساس نتایج این آزمایش گونه‌های بلوط، زیتون، زبان گنجشک و ارغوان با داشتن میزان LWP پائین، جزء گونه‌های با مقاومت به خشکی بالا و گونه‌های چنار و سپیدار جزء گونه‌های حساس به خشکی شناخته شدند. در شرایط طبیعی نیز تعدادی از گونه‌های مختلف درختی و درختچه‌ای در چهار منطقه ارسباران تبریز، بوانات فارس، حسین آباد قزوین و نهاوند همدان مورد مطالعه قرار گرفتند که نتایج آزمایش بیانگر وجود تفاوت معنی‌داری بین گونه‌ها از لحاظ میزان LWP بود. ‌به‌طورکلی گونه‌ کیکم در بوانات و نهاوند، زالزاک در ارسباران، زبان‌گنجشک و بلوط در حسین‌آباد قزوین با داشتن میزان LWP پائین مقاوم‌ترین گونه‌ها به خشکی بودند و گونه‌های داغداغان در بوانات، بید در ارسباران، شالک در حسین‌آباد قزوین و چنار در نهاوند نسبت به سایر گونه‌های مطالعه شده نیاز آبی بیشتر و مقاومت کمتری به خشکی دارند. به‌طورکلی نتایج این آزمایش نشان داد می‌توان از بین گونه‌های جنگلی گونه‌های با پتانسیل مقاومت به خشکی بالا انتخاب و برای فضای سبز شهری و جنگل‌کاری حاشیه شهرها در مناطق خشک و نیمه خشک معرفی نمود.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی