Skip to main content
SUPERVISOR
Majid Afyuni,Amirhossein Khoshgoftarmanesh,Hossein Shariatmadari
مجید افیونی مبارکه (استاد مشاور) امیرحسین خوش گفتارمنش (استاد راهنما) حسین شریعتمداری (استاد راهنما)
 
STUDENT
Bahareh Daneshbakhsh
بهاره دانش بخش

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1386

TITLE

Comparing Response of Some Wheat Genotypes with Different Zinc Efficiency to Salinity and Zinc Deficiency Stresses
Salinity and zinc (Zn) deficiency are two growth and yield limiting factors in most arable lands in Iran . This hydroponics study was conducted to investigate the response of bread wheat genotypes (Triticum aestivum L. cvs. Kavir, Rushan and Cross) to oxidative stress induced by Zn deficiency and salinity at three salinity levels (0, 60, and 120 mM NaCl) and two levels of Zn (0 and 1 µM in the form of ZnSO4). During the plant growth, the phytosiderophore released by the roots was collected and measured using the method of Cu mobilization from the resin. The root leakage was collected and K, Fe, Zn, and Mn concentrations of the leakage were measured. After plant harvesting, shoot and root dry matter yield as well as root and shoot concentrations of K, Na, Ca, Mg, P, Fe, Zn, Mn and Cu were measured. In addition, root cell-membrane permeability and reactive sulfhydryl groups concentrations were determined. Zinc application significantly decreased the root dry matter yield whereas it had no effect on the shoot dry matter weight. Salinity had negative effect on the shoot and root dry matter yield. Zinc deficiency had no effect on the root membrane permeability and concentration of reactive sulfhydryl groups in all wheat genotypes. By increasing salinity, the root membrane permeability and the concentration of reactive sulfhydryl groups significantly increased in all wheat genotypes. The Fe concentration in the root leakage decreased by Zn application in the Kavir plants. In contrast, salinity increased concentrations of K, Fe, Zn, and Mn in the root leakage in all wheat genotypes. The 120 mM NaCl treatment increased significantly the concentrations of reactive sulfhydryl groups. Zinc nutrition increased the root and shoot Na, Mg and Zn concentrations whereas it reduced the root and shoot concentrations of Fe. The root concentrations of K and Mg and the shoot concentrations of Ca and Mg decreased by increasing salinity while shoot K, Na, P, Fe, Zn, and Mn concentrations and root Ca, Cu, Na, P, Fe, Zn, and Mn increased by salinity. In all wheat genotypes, Zn application increased the Na, Mg, and Zn concentrations while decreased the Fe concentration in the root and shoot. The effect of Zn deficiency and salinity on the phytosiderophore release varied among wheat genotypes. Zinc application increased phytosiderophore release in the Rushan plants while it had no significant effect on the phytosiderophore release in the Kavir and Cross genotypes. Both in the Rushan and Kavir genotypes, salinity increased the phytosiderophore exudation whereas the Cross genotype released less amount of phytosiderophore under saline conditions. Key words: Salinity, Phytosiderophore, Zinc efficiency, Leakage
شوری و کمبود روی دو عامل محدود کننده رشد و عملکرد گندم در بسیاری از اراضی کشاورزی ایران می باشد. این پژوهش با هدف بررسی پاسخ ارقام گندم نان (روشن، کویر و بک کراس روشن بهاره) به تنش اکسیداتیو ناشی از کمبود روی و شوری، در دو سطح روی (صفر و 1 میکرومولار روی) و سه سطح شوری (صفر، 60 و 120 میلی مولار کلرید سدیم)، به صورت آبکشت انجام شد. در طول دوره رشد، فیتوسیدروفور ترشح شده از ریشه گیاه جمع آوری و به روش آزادسازی مس از رزین اندازه گیری گردید. محلول نشتی از ریشه گیاه نیز جمع آوری شد و غلظت پتاسیم، آهن، روی و منگنز در محلول نشتی اندازه گیری شد.بعد از برداشت گندم، عملکرد وزن مرطوب و خشک ریشه و شاخسار و نیز غلظت پتاسیم، سدیم، کلسیم، منیزیم، فسفر، آهن، روی، منگنز و مس ریشه و شاخسار اندازه گیری شد. همچنین نفوذپذیری غشاء ریشه و غلظت گروه های سولفیدریل فعال ریشه اندازه گیری شد.کمبود روی اثر معنی داری بر وزن خشک ریشه و شاخسار ارقام مختلف گندم نداشت در حالی که باعث کاهش معنی دار وزن خشک و مرطوب ریشه شد. افزایش غلظت کلرید سدیم محلول غذایی، وزن مرطوب و خشک ریشه و شاخسار ارقام گندم را کاهش داد. افزودن روی به محلول غذایی اثر معنی داری بر در صد نفوذپذیری غشاء ریشه و غلظت گروه های سولفیدریل ریشه نداشت. متناسب با افزایش شوری محلول غذایی، نفوذ پذیری غشاء ریشه و غلظت گروه های سولفیدریل غشاء نیز افزایش یافت.نشت آهن در رقم کویر با کاربرد روی کاهش یافت. افزایش شوری محلول غذایی، نشت پتاسیم، آهن، روی و منگنز را در ارقام گندم افزایش داد.تیمار 120 میلی مولار کلرید سدیم سبب افزایش معنی دار غلظت گروه های سولفیدریل شد. غلظت پتاسیم ریشه، کلسیم شاخسار و منیزیم ریشه و شاخسار با افزایش شوری کاهش یافت در حالی که پتاسیم شاخسار، کلسیم و مس ریشه، سدیم، فسفر، آهن، روی و منگنز ریشه و شاخسار در شرایط شور افزایش یافت.کاربرد روی، غلظت سدیم، منیزیم و روی ریشه و شاخسار ارقام گندم را افزایش داد ولی باعث کاهش غلظت آهن ریشه و شاخسار گردید. اثر کمبود روی و شوری بر مقدار ترشح فیتوسیدروفور در ارقام گندم، متفاوت بود. تغذیه روی باعث افزایش ترشح فیتوسیدروفور در رقم گندم روشن شد ولی در سایر رقم ها اثر معنی داری نداشت. شوری ترشح فیتوسیدروفور در رقم های روشن و کویر را افزایش داد در حالی که رقم بک کراس روشن بهاره در شرایط تنش شوری، فیتوسیدروفور کمتری ترشح کرد. واژگان کلیدی: شوری، فیتوسیدروفور، روی-کارآیی، نشت

ارتقاء امنیت وب با وف بومی