Skip to main content
SUPERVISOR
Dariush Semnani,Laleh Ghasemi Mobarakeh
داریوش سمنانی (استاد راهنما) لاله قاسمی مبارکه (استاد مشاور)
 
STUDENT
Seyed Amin Reza Safavi
سیدامین رضا صفوی

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده مهندسی نساجی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1391

TITLE

Design and fabrication of 3D-porous scaffold of nanofibers by using electrospinning of bicomponent Polycaprolactone and Gelatin for bone tissue engineering
Various kinds of artificial prosthesis have been used to repair the bone damages when the bone structure and tissue can not be regenerated and repaired themselves. The artificial prosthesis makes movement difficulties and inflammation for the patients. Tissue engineering methods have been experienced to regenerate bone tissue by nano fibrous scaffolds and implant it to the damaged member. Previous attempts have been limited by problems in infiltration of bone cells into the scaffold. In the present research scaffolds for bone tissue engineering have been fabricated by bicomponent electrospinning of PCL and Gelatin nanofibers and the Gelatin nanofibers were dissolved in distilled water and eliminated from scaffold to manufacture an ultra porous scaffold with pore size many times more than bone cell size. The results of porosity estimation by both methods of density measurement and image processing of SEM images presented that generated pore size on scaffolds are very suitable for cell infiltration. Also, nanofibers diameter sizes and distributions are very suitable while the strengths of scaffolds are acceptable for bone tissue engineering. Keywords: Tissue engineering, Bic omponent electrospinning, Scaffold, Poly caprolactone nanofibers, Gelatin nanofibers
زمانی که به بافت استخوان آسیب وارد می شود، ممکن است بافت آسیب دیده، با استفاده از سلول های بنیادین خود که دارای توان خود سازی هستند، آسیب را ترمیم کند. اما در صورتی که گستره ی جراحت به گونه ای باشد که سبب از بین رفتن بخش بزرگی از آن استخوان شود، از پروتزهای دائمی استفاده می شود که التهاب و مشکلات حرکتی زیادی را برای مصدوم ایجاد می کنند. امروزه برای رفع مشکلات پروتزها سعی شده است با استفاده از مهندسی بافت، استخوان آسیب دیده را ترمیم کرد و داربست های نانو لیفی در تحقیقات گذشته جهت ایجاد بافت استخوان به کار گرفته شده اند. مشکل عمده محققان در این زمینه، عدم توانایی نفوذ سلول به لایه های میانی داربست استخوانی می باشد به طوری که سلول کاشت شده تنها بر روی سطح اولیه داربست نفوذ می کند. در این پژوهش داربستی بوسیله الکتروریسی نانو الیاف پلی کاپرولاکتون و ژلاتین ساخته شد. برای طراحی تخلخل مناسب و کافی جهت نفوذ و رشد سلول بر روی آن، فاز ژلاتین در حلالی مناسب حذف گردید. نتایج حاصل حاکی از آن است که اندازه و توزیع تخلخل های ایجاد شده بسیار مناسب بوده به گونه ای که سلول های به مراتب بیشتری بر روی داربست متخلخل سه بعدی ایجاد شده توانایی رشد و تکثیر و نفوذ به داربست را دارند. در ضمن نتایج قطر و آرایش یافتگی مناسبی از داربست های طراحی شده بدست آمد که استحکام قابل قبولی را برای داربست اولیه نشان داده اند. کلمات کلیدی: مهندسی بافت، الکتروریسی دوجزیی، داربست، نانو الیاف پلی کاپرولاکتون، نانو الیاف ژلاتین

ارتقاء امنیت وب با وف بومی