طي هريک از مراحل توليد، تکميل و تحريک چاه‌‌هاي نفت و گاز ممکن است سازند دچار آسيب گردد و در نتيجه ميزان توليد کاهش يابد. اين آسيب‌‌ها مي‌توانند ناشي از مهاجرت ذرات سازند، رسوبات ناشي از مواد نامحلول در آب بر اثر تغييرات دمايي و فشاري، رسوبات پارافين و آسفالتين، امولسيون‌‌ها، محصولات فرعي ناشي از واکنش، گل حفاري و بسياري عوامل ديگر باشد. روش‌‌هاي زيادي جهت رفع اين آسيب‌‌ ها و افزايش توليد وجود دارد. يکي از اين روش‌‌ها اسيدکاري نام دارد. اسيد به‌منظور تحريک لايه‌‌هاي توليدکننده نفت و گاز به درون چاه تزريق مي‌گردد تا بخشي از سازند را در خود حل نموده و مسيرهاي جديدي جهت توليد نفت يا گاز ايجاد نمايد و يا معابري که دچار آسيب شده و مسدود گشته‌اند را باز نمايد. در اين ميان اسيدکاري به‌عنوان يکي از روش‌‌هاي قديمي، موفق و داراي پشتوانة علمي و تجربي از گزينه هاي مورد توجه و مطلوب صنايع نفت مي‌باشد. تاکنون روش‌هاي متعددي به‌منظور برآورد نفوذپذيري ارائه شده است. از جمله‌‌ي اين روش‌ها مي‌توان به آزمون‌هاي آزمايشگاهي، آزمون‌هاي صحرايي، روش تحليلي، اتومات سلولي نامنظم، شبکه عصبي مصنوعي، روش عددي و روش محيط موثر اشاره کرد. محدوديت ابعاد نمونه در آزمون‌هاي آزمايشگاهي و عدم قطعيت در نتايج آزمون‌هاي صحرايي، عدم دقت مناسب روش‌هاي اتومات سلولي نامنظم و شبکه عصبي مصنوعي، درنظرگيري فرض‌هاي ساده در روش تحليلي، موجب کاربرد فراوان روش‌هاي عددي به‌منظور برآورد نفوذپذيري شده است. بنابراين در اين پايان‌نامه با استفاده از روش عددي و بازشدگي‌هاي هيدروليکي که درآزمايشگاه توسط اسداله پورو همکاران محاسبه شده است ابتدا تانسور نفوذپذيري نه مؤلفه مختلف محاسبه مي‌گردد ودرنهايت به تأثير زمان اسيدکاري که درگذشته در مدل آزمايشگاهي بر روي سنگ بکر، درزه‌دار، توده سنگ درزه‌دار انجام شده با استفاده از شبکه شکستگي سه‌بعدي برتوده سنگ درزه‌دار پرداخته مي‌شود. در عين حال اثر اسيدکاري بر ميزان کارايي وتنسور نفوذپذيري مخازن شکافدار مورد بررسي قرارنگرفته و هدف اصلي اين پايان‌نامه است. بدين منظور تأثير زمان اسيدکاري برتوده سنگ درزه‌دار در مدل شبکه شکستگي سه‌بعدي بررسي شده است. ابتدا به‌وسيله کدنويسي در نرم‌افزار 3DEC طول شبکه شکستگي اوليه در فضاي سه‌بعدي و با ابعاد بزرگ توليد شد. سپس با استفاده از اصول روش عددي براي مدل‌هاي سه‌بعدي، يک کد محاسباتي به‌منظور حل جريان سيال در محيط 3DEC تدوين شده است. سپس مدل ده متري به‌عنوان مدل مرجع ومعرف تعيين گرديد، ازاسيد HCL 15 درصد، اسيدکاري در زمان 0 تا 20 دقيقه استفاده شده است. نتايج مطالعات صورت گرفته نشان داد با افزايش زمان اسيدکاري ميزان بازشدگي هيدروليکي توده سنگ درزه‌دار درنتيجه نفوذپذيري افزايش مي يابد وبازشدگي در راستاي مؤلفه kx،ky،kzکه مؤلفه‌هاي اصلي تانسور مي باشند افزايش بيشتر، درنتيجه نفوذپذيري افزايش بيشتري داشته است. مؤلفه kyy نسبت به دومولفه ي اصلي افزايش بيشتري داشته است واين افزايش بازشدگي ونفوذپذيري به دليل جهت‌داري شکستگي‌ها مي‌باشد. به‌طورکلي تمام مؤلفه‌هاي تانسور افزايش داشته اما بعضا" براي بعضي از مدل‌ها کاهش يافته است مخصوصا هنگامي که زمان اسيدکاري کم بوده وتاثير اسيد بربازشدگي ها زياد نبوده درنتيجه باعث کاهش بازشدگي ونفوذپذيري کمتر شده است. هنگامي‌که در مدل يک در راستاي مؤلفه kxxتزريق انجام نشده است و زمان اسيدکاري صفر مي‌باشد ميزان بازشدگي 107 ميکرون و ميزان نفوذپذيري ) (مي‌باشد اما هنگامي زمان اسيدکاري 20 دقيقه مي‌باشد ميزان بازشدگي 739 ميکرون و ميزان نفوذپذيري) ( مي‌باشد ( ) افزايش نفوذپذيري داشته است.