Skip to main content
SUPERVISOR
Hossin Moradi,Sima Fakheran,Saeed Pourmanafi
حسین مرادی (استاد راهنما) سیما فاخران اصفهانی (استاد راهنما) سعید پورمنافی (استاد مشاور)
 
STUDENT
Ali Safaei Til
علی صفائی تیل

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده منابع طبیعی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1394

TITLE

Ecological Vulnerablity Assessment of Makran Coastline
Coastal environments are one of themost important socio-economic and ecological ecosystems where interaction ofthe sea and land processes occurs. Powerful and dynamic physical forcescontinuously shape the coastal zone and its ecosystems and also pose risks to humanactivities. Thus, coastal vulnerabilities related to these powers and methodsto quantify them, has been considered. In this study we used CoastalVulnerability Index ‌(CVI) and Species Distribution Modeling (SDM) to evaluatephysical and ecological vulnerability of Makran coastline in Sistan andBaluochestan province of Iran. CVI is one of the most effective methods toassess coastal vulnerability to coastline change and sea level rise both in lowand long term, in particular due to erosion and inundation. In this regard, wegenerated Makran coastline physical vulnerability map and justify;" Gazela benetti,sea turtles and sea birds presence and absence data in R software. Afterpreparing habitat suitability map for each of species, we defined some distancecriteria to assess ecological vulnerability which were based on biologicalbehavior of each species. They are 2 kilometer for sea birds and sea turtulsalong the coast line and 5 kilometers for Gazeilaenetti inour terrestrial study area. Finaly the interfering places, in defineddistances, were justify;" gazelle benettiihabitat suitability, are caused by vilages, cities and human facilities likemain road is remarkably expanded especially Bahookalat, kooh poozak and Pozm-Konark protected area. Most of highly vulnerable portion from both physical andecological point of views, are scattered along estuarine places like Gwadaregulf, Tang Bandar, Gurdim, Khore Galak, Khore meydani, Lipar and Kachoo and thelowest of them are scattered along the Beris, and Pasabandar coasts. Theresults of this study could be useful for conservation planning and alsomitigation of the vulnerable areas both in coastal and terrestrial portion ofstudy area.
مناطق ساحلی یکی از مهم‌ترین اکوسیستم‌های اقتصادی- ‌اجتماعیو اکولوژیک هستند که در آنها محیط خشکی و آب بر هم اثر می‌گذارند. نیروهای فیزیکی پویاو نیرومند بطور مداوم در حال شکل دهی زون ساحلی و اکوسیستم آن و همچنین عامل ایجادریسک برای فعالیت‌های انسانی هستند. بنابراین آسیب پذیری این مناطق در برابر ایننیروها و روشهای کمی کردن آسیب‌پذیری سواحل از اهمیت بالایی برخوردار است. در اینپژوهش با هدف ارزیابی آسیب پذیری بخشی از خط ساحلی مکران در استان سیستان وبلوچستان با استفاده از روش شاخص آسیب‌پذیری ساحلی CVI (Coastal Vulnerability Index) ومدلسازی توزیع گونه‌ای (SpeciesDistribution Modeling) استفاده شد. روش CVI در شناسایی مناطقی که هنگام بالا آمدن آبدریا در کوتاه مدت و بلند مدت ،تغییر خط ساحلی و فرسایش ساحلی، آسیب جدی می‌بیند،بسیار موثر عمل می‌کند. در تحقیق حاضر شاخص CVI با استفاده از شش متغیر: 1)میانگین نرخ تغییر سطح آب دریا 2) عمق‌سنجی خط ساحلی 3) میانگین دامنه جزر و مدی4)ارتفاع منطقه‌ای 5) ژئوموفولوژی ساحل 6) نرخ تغییر خط ساحلی (در بازه زمانی 1986تا 2015) ، برای خط ساحلی مکران محاسبه شد و منطقه مورد ممطالعه به سه کلاس باآسیب‌پذیری کم، متوسط و زیاد طبقه بندی شد. بعلاوه برای نقشه سازی آسیب‌پذیریاکولوژیک منطقه از مدلسازی مطلوبیت زیستگاهی و لحاظ کردن زیستگاه‌های مطلوب در تعارض با عوارض انسان‌ساخت استفاده شد. دراین راستا از نقاط حضور سه گونه جبیر ( Gazeila benetti )، لاکپشت‌های دریایی و پرندگان ساحلی برایمدلسازی توزیع گونه‌ای با استفاده از بسته SDM در نرم افزار R استفاده گردید. برای هر کدام از گونه‌ها یکفاصله معیاربر اساس رفتار‌های زیستی گونه‌ها، تعیین گردید که این فاصله برای جبیردر 5 کیلومتر و برای لاکپشت‌های دریایی و پرندگان ساحلی 2 کیلومتر در نظر گرفتهشد. سپس در داخل فواصل معیار طبقه بندی آسیب‌پذیری اکولوژیک به طبقاتی با آسیب‌پذیریکم(کمتر از 3/0)، متوسط (بین 3/0 تا 6/0) و زیاد ( بیش از 6/0) انجام پذیرفت. آسیب‌پذیریاکولوژیک حاصل از اثرات انسانی بر زیستگاه جبیر خصوصا در مناطق حفاظت شده منطقهبسیار چشم‌گیر است. نتایج کلی حاکی از آن است که از مجموع 482 کیلومتر خط ساحلیمورد مطالعه 163 کیلومتر دارای آسیب‌پذیری فیزیکی بالا(CVI 3)، 94 کیلومتر دارایآسیب پذیری فیزیکی متوسط(3 CVI 8/2) و 225 کیلومتر دارای آسیب‌پذیری فیزیکیکم(8/2 CVI) می‌باشند. بیشترین سواحل با آسیب‌پذیریبالا در کچو، مناطق مصبی خلیج گواتر، بندر تنگ، خور قلک و خورهای میدانی کرتی ولیردف و کم‌ترین میزان آن در طول سواحل بریس و پسابندر مشاهده می‌شود. این نتایجمی‌تواند برای طرح‌ریزی حفاظتی و همچنین برای توسعه روش‌های بهسازی و کاهش آسیب‌پذیریمنطقه مورد مطالعه قابل استفاده باشد.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی