Skip to main content
SUPERVISOR
Ahmad Monshi
احمد منشي (استاد راهنما)
 
STUDENT
Zahra Golnia
زهرا گل نيا

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده مهندسی مواد
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1389

TITLE

The Effect of added TiO2, Bioactive glass, Hydroxyapatite and Fluoroapatite ceramic nanoparticles on the mechanical and bioactive properties of glass ionomer cements
Glass ionomer cements are of important restorative materials used in dentistry. Improvement of biological and mechanical properties of these materials has consistently of interest to researchers. The aim of this study was to improve the strength, bioactivity and Fluoride release of glass ionomer cement by adding the ceramic nanoparticles to it. For this purpose, the ceramic component of glass ionomer cement was prepared with sol-gel and melting methods. Hydroxyapatite, Fluoroapatyte and bio glass also were synthesized by sol-gel method. Then, the synthesized ceramic nanoparticles and purchased Titania nanoparticles with the amounts of 2.5, 5 and 7.5 wt.% were added to glass ionomer powders. Poly acrylic acid was used as binder. Phase, morphological and microstructural investigations were performed by X-ray diffraction (XRD), X-ray florescence (XRF), scanning electeron microscopy (SEM) and field emission scanning electron microscopy (FESEM). The mechanical properties of produced samples were evaluated by compression test. In order to assess the bioactivity of nanocomposites, the samples were immersed in simulating body flouid (SBF) for 14 and 28 days. SEM was used to confirm the formation of apatite layer on immersed specimens. Finally, the fluoride release tests were carried out in artificial saliva fluid, so that the specimens were immersed in the fluid for 1, 3, 7 and 14 days and the amount of released fluoride was measured by potentiometric method. The results demonstrated that the glass ionomer, bio glass, Hydroxyapatite and Fluoroapatyte particles synthesized by sol-gel method have nano size dimensions. Atomic absorption and SEM tests confirmed the formation of apatite layer on all composite specimens. According to compressive tests results, the maximum strength was obtained by adding 2.5 wt.% of ceramic nanoparticles to glass matrix. By adding this amount of Fluoroapatite, Hydroxiapatite, Bio glass and Titania to the glass ionomer matrix, the compressive strength was improved by 33%, 44%, 19% and 68% respectively. These results showed that Titania nanoparticles had a greater effect on strength improvement. The nanocomposite sample containing Fluoroapatite nanoparticles exhibited the highest bioactivity among the produced nanocomposites. The results of Fluoride release tests indicated that Fluoroapatite nanoparticles increase the rate of Fluoride release. Keywords : glass ionomer, bio glass, biological nanoparticles, compressive strength, bioactivity, fluoride release
چکيده سيمان‌هاي گلاس آينومر از جمله مهمترين مواد ترميمي در دندانپزشکي به شمار مي‌روند. ارتقاي خواص زيستي و مکانيکي اين مواد، همواره مورد توجه محققان و پژوهشگران قرار داشته است. هدف اين پژوهش بهبود استحکام، زيست فعالي و رهايش فلورايد سيمان گلاس آينومر از طريق افزودن نانو ذرات سراميکي به آن مي‌باشد. بدين منظور جزء سراميکي سيمان گلاس آينومر به روش سل- ژل و ذوبي و نانو ذرات هيدروکسي آپاتيت، فلوئورآپاتيت و شيشه زيستي با استفاده از فرايند سل ژل سنتز شدند. سپس نانو ذرات هيدروکسي آپاتيت، فلوئورآپاتيت، شيشه زيستي و دي اکسيد تيتانيم در مقادير 5 / 2، 5 و 5 / 7 درصد وزني به پودر گلاس آينومر افزوده شدند. از پلي اکريليک اسيد به عنوان ايجاد کننده پيوند با گلاس آينومر توليد شده استفاده شد. مطالعات فازي، تأييد حضور اکسيدها در ترکيب نهايي و بررسي شکل و اندازه ذرات به ترتيب توسط دستگاه‌هاي پراش پرتو ايکس، فلورسانس پرتو ايکس، ميکروسکوپ الکتروني روبشي و ميکروسکوپ الکتروني روبشي تحت گسيل ميداني انجام گرفت. از آزمون استحکام فشاري، به منظور تعيين استحکام فشاري نمونه‌ها استفاده شد. براي ارزيابي زيست فعالي کامپوزيت‌ها، از محلول شبيه سازي شده بدن (SBF) استفاده شد . بدين منظور کامپوزيت‌ها به مدت زمان‌هاي 14 و28 روز در دماي 37 درجه سانتيگراد در اين محلول غوطه ور شدند. از آزمون ميکروسکوپ الکتروني روبشي براي تشخيص و تأييد لايه آپاتيت بر روي سطح کامپوزيت‌ها بهره گرفته شد. در نهايت آزمون رهايش فلورايد در محلول بزاق مصنوعي انجام شد، به اين صورت که کامپوزيت‌ها به مدت زمان‌هاي 1، 3، 7 و 14 روز در دماي 37 درجه سانتيگراد در اين محلول غوطه ور شدند و ميزان فلورايد آزاد شده به روش پتانسيومتري اندازه‌گيري شد. نتايج نشان داد که ذرات گلاس آينومر، هيدروکسي آپاتيت، فلوئورآپاتيت و شيشه زيستي ساخته شده به روش سل- ژل داراي ابعاد نانومتري هستند. آزمون‌هاي جذب اتمي و ميکروسکوپ الکتروني روبشي تشکيل لايه آپاتيت را بر روي کامپوزيت‌ها تأييد کردند. با توجه به نتايج آزمون استحکام فشاري، در کليه کامپوزيت‌هاي توليدي مقدار بيشينه استحکام با افزودن 5 / 2% از نانوذرات حاصل شد. افزودن 5 / 2% نانوذرات فلوئورآپاتيت، هيدروکسي آپاتيت، شيشه زيستي و دي اکسيد تيتانيم به ترتيب استحکام فشاري را به اندازه 33%، 44% 19% و 68% افزايش داد که نشان مي‌دهد ذرات دي اکسيد تيتانيم اثر بيشتري بر افزايش استحکام داشته‌اند. آزمون زيست فعالي نشان داد که سيمان گلاس آينومر داراي نانو ذرات فلوئورآپاتيت داراي بيشترين زيست فعالي مي‌باشد. نتايج آزمون رهايش فلورايد نشان داد که افزودن نانو ذرات فلوئورآپاتيت باعث افزايش ميزان رهايش فلورايد شده است. کلمات کليدي: گلاس آينومر، نانوذرات زيستي، استحکام فشاري، زيست فعالي، رهايش فلورايد.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی