Skip to main content
SUPERVISOR
Mahdi Mohammadalipour,Rahman Jahanian
مهدی محمدعلی پور (استاد مشاور) رحمان جهانیان (استاد راهنما)
 
STUDENT
MAHRAN LAIKA
مهران لایقه

FACULTY - DEPARTMENT

دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1388
The present study was conducted to investigate the effect of dietary supplementation of organic selenomethionine (SeMet) complex on performance, egg yolk oxidative stability, and immunological responses of laying hens fed diets with different fat sources. A total of 270 Hy-line W-36 Leghorn hens of 47-wk of age were randomly distributed among 5 replicate pens of 9 experimental treatments. Dietary treatments consisted of a 3 × 3 factorial arrangement of treatments with three different supplemental fat (soybean oil, yellow grease, and palm fatty acids powder) and three different levels of organic selenium (0, 0.2, and 0.4 mg/kg of diet as supplied by SeMet complex), that fed during a 77 d feeding trial including 7 days for adaptation period and 70 days as main recording period. Hen-day egg production and egg weights were recorded daily, but all performance parameters were reported as 35 days intervals. The results showed that different fat sources had a significant (P 0.05) effect on egg weight, with the highest weights assigned to soybean oil-fed groups. Dietary supplementation of palm fatty acid powder caused a considerable decrease (P 0.05) in egg weight. In contrast to first 35 d period, dietary SeMet supplementation resulted in a significant (P 0.05) increase in egg weights and incremental Se levels to 0.4 mg/kg increased egg weights. Egg production rate was affected (P 0.05) by both dietary fat source and Se level. During the first 35 d period, egg mass was affected by dietary fat source (P 0.01) and Se level (P 0.05), in part resulted from increases in egg production. Dietary supplementation of 0.2 mg/kg Se improved (P 0.05) egg mass regardless of dietary fat source. During the overall trial period, egg mass was influenced (P 0.05) by Se level × fat source interaction, so that dietary SeMet supplementation was more effective in diets already supplemented by yellow grease. Although feed intake wasn’t affected by experimental treatments during the first 35 d period, however, feed intake significantly (P 0.01) declined in hens fed on palm fatty acids-diets during the second 35 d stage. The best feed conversion ratio (FCR) was assigned to the birds fed on soybean oil diets, followed by yellow grease one; however, utilization of palm fatty acids powder resulted in increase in FCR values. Utilization of palm fatty acids caused decrease (P 0.05) in eggshell thickness. Although Haugh unit and yolk color index weren't influenced by experimental treatments during both sampling periods, dietary SeMet supplementation increased yolk index particularly in eggs laid by hens fed on yellow grease diets. The results of oxidative stability analysis showed that the highest yolk malondialdehyde (MDA) values were assigned to yellow grease-fed groups during the first month of refrigeratoring, while the eggs from birds on palm fatty acids powder had the least MDA values. Also, the highest MDA values were assigned to yellow grease groups during the 2 nd and 3 rd months of refrigeratoring. The antibody titer against Newcastle disease virus was increased (P 0.05) by dietary SeMet supplementation; however, dietary fat source had no effect on antibody production against Newcastle antigen. The present findings indicate that dietary utilization of SeMet in laying diets could improve performance parameters and egg oxidative stability, and these responses depend on dietary fat source.
مطالعه حاضر به منظور بررسی تأثیر استفاده از مکمل آلی سلنومتیونین بر عملکرد، پایداری اکسیداتیو زرده تخم‌مرغ و پاسخ‌های ایمنی در مرغان تخمگذار تغذیه شده با منابع مختلف چربی به انجام رسید. برای این منظور، از تعداد 270 قطعه مرغ تخمگذار های‌لاین W-36 در سن 47 هفتگی استفاده شد که پرندگان به صورت تصادفی در بین 5 تکرار هر یک از 9 تیمار آزمایشی توزیع شدند. تیمارهای غذایی مورد مطالعه شامل سه منبع مختلف چربی (روغن سویا،‌ روغن پسمانده رستوران و پودر اسید چرب پالم) و سه سطح مختلف سلنیوم (0، 2/0 و 4/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم سلنیوم از منبع آلی سلنومتیونین) بود که در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3 × 3 و طی یک دوره آزمایشی 77 روزه (شامل 7 روز عادت پذیری و 70 روز دوره رکورد گیری) در اختیار پرندگان قرار گرفت. نتایج نشان داد که از لحاظ وزن تخم‌مرغ، بین منابع مختلف چربی تفاوت معنی داری (05/0P ) وجود داشت به طوریکه استفاده از روغن سویا در جیره، باعث افزایش وزن تخم‌مرغ شد، در صورتی که مصرف پودر چربی در جیره، وزن تخم مرغ را به طور چشمگیری کاهش داد. بر خلاف دوره اول، در طی 35 روز دوم، وزن تخم‌مرغ در بین گروه هایی که با منابع مختلف چربی تغذیه شده بودند، تفاوت چندانی نداشت، اما سطوح مختلف سلنیوم وزن تخم‌مرغ را متاثر نمودند و افزایش سطح سلنیوم جیره به m4/0 باعث افزایش چشمگیر (05/0P ) وزن تخم‌مرغ شد. درصد تخمگذاری پرندگان، هم تحت تاثیر منبع چربی جیره و هم تحت تاثیر سطح سلنیوم مصرفی قرار گرفت (05/0P ). بازده تولید تخم‌مرغ نیز در طی دوره اول آزمایش به تبعیت از درصد تخمگذاری پرندگان، تحت تاثیر منبع چربی (01/0P ) و سطح سلنیوم جیره (05/0P ) قرار گرفت. مصرف ppm 2/0 سلنیوم در جیره های غذایی، بازده تولید تخم مرغ را به طور چشمگیری در کلیه گروه های آزمایشی بهبود بخشید. در کل دوره آزمایش، بازده تولید تخم مرغ تحت تاثیر اثر متقابل سطح سلنیوم * منبع چربی قرار گرفت (05/0P ) بطوریکه افزودن سلنیوم به جیره، در گروه‌های تغذیه شده با روغن پسمانده رستوران بیشترین تأثیر را به دنبال داشت. اگرچه در طی دوره اول، از لحاظ خوراک مصرفی اختلافی بین گروه های مختلف آزمایشی وجود نداشت، اما در طی 35 روز دوم، خوراک مصرفی پرندگان تغذیه شده با پودر چربی به طور قابل ملاحظه ای (01/0P ) کاهش یافت. بهترین ضریب تبدیل غذا به پرندگانی اختصاص داشت که با روغن سویا تغذیه شده بودند و مصرف پودر چربی در جیره، ضریب تبدیل غذا را به شدت افزایش داد. استفاده از پودر چربی در جیره، باعث کاهش (05/0P ) ضخامت پوسته‌های تخم‌مرغ شد. اگرچه واحد هاو و شاخص رنگ زرده در هیچیک از دوره‌های نمونه‌برداری تحت تاثیر متغیرهای آزمایشی قرار نگرفتند،‌ اما استفاده از سلنیوم آلی، باعث افزایش شاخص زرده خصوصاً در جیره‌های حاوی روغن پسمانده رستوران شد. نتایج مربوط به ارزیابی پایداری اکسیداتیو زرده‌های تخم‌مرغ نشان داد که بالاترین میزان مالون دی‌آلدئید (MDA) در طی ماه اول ذخیره‌سازی در دمای یخچال، به گروه تغذیه شده با روغن رستوران اختصاص داشت، در حالی که پرندگان تغذیه شده با پودر چربی، پایین ترین MDA را داشتند. در طی ماه های دوم و سوم نیز میزان MDA در زرده تخم‌مرغ پرندگان تغذیه شده با روغن پسمانده رستوران در بالاترین حد قرار داشت. تیتر آنتی‌بادی در برابر ویروس نیوکاسل تحت تاثیر سطح سلنیوم جیره قرار گرفت (05/0P )، اما نوع منبع چربی جیره تاثیری بر تیتر آنتی بادی در برابرآنتی ژن مذکور نداشت. در کل، نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن است که استفاده از سلنومتیونین در جیره غذایی مرغان تخمگذار می‌تواند صفات عملکردی و قابلیت ماندگاری تخم‌مرغ را در مرغان تخمگذار بهبود بخشد و نوع چربی مصرفی در جیره، بر عکس‌العمل پرنده در برابر مکمل سلنیوم تأثیرگذار خواهد بود.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی