SUPERVISOR
Sayedamirhossein Mahdavi,Mahdi Mohammadalipour,Abdolhossein Samie
سیدامیرحسین مهدوی (استاد راهنما) مهدی محمدعلی پور (استاد مشاور) عبدالحسین سمیع (استاد راهنما)
STUDENT
Mohammad ali Abassi
محمدعلی عباسی
FACULTY - DEPARTMENT
دانشکده کشاورزی
DEGREE
Master of Science (MSc)
YEAR
1388
TITLE
The Effect of Different Protein and Threonine Levels on Performance and Immune Responses of Broiler Chickens
This study was carried out to evaluate the effects of different levels of crude protein (CP) and threonine (Thr) on performance, carcass traits, humoral immunity and intestinal morphology of broiler chicks. A total of 432 male broiler chicks (Ross 308) were randomly allocated in a factorial arrangement (3×3) based on a completely randomized design consisting 9 treatments with 4 replicates and 12 birds per replicate. treatments included 3 levels of CP (100, 95 and 90% of broiler Ross 308 recommendations) and 3 levels of dietary Thr (100, 110 and 120% of broiler Ross 308 specifications). Chicks recived starter (1-12 days), grower (13-24 days) and finisher (25-42 days) diets. Weight gain, feed intake and feed conversion ratio were determined over 3 age periods. On day 16, all birds were challenged by injection route with a commercial Newcastle vaccine. Then, on day 28, two birds from each replicate were chosen at random and blood samples were collected from the brachial vein and antibody titer against Newcastle disease viruse were performed by Hemagglutination halter test. Also, at 23 and 33 days of age, two birds from each pen were immunized intramuscularly into each thigh with 0.5 mL of 7% SRBC (Sheep Red Blood Cell) suspension to determine primary and secondary humoral antibody responses. Heparinized blood was collected from the birds at 6 day after first and 12 day after second immunizations with SRBC to evulate antibody titers against SRBC. On day 45, two chicks were randomly killed from each replicate to determine the effects of dietary treatments on intestinal cell morphology. At the end of experiment, two birds from each replicate were slaughtered and carcass, drumsticks, breast, pancreas, abdominal fat as well as lymphoid organs including spleen and bursa of fabricius were weighted and expressed as a percentage of live body weight. Experimental data were analyzed using the GLM procedure of SAS software. This study showed that the reduction of dietary CP decreased relative carcase yield and relative weights of abdominal fat and pancreas. However, reducing CP up to 10% had no effect on the relative weight of drumsticks and breast, but after addition of second level of Thr, these economic traits increased significantly (P?0.05). Reducing dietary CP, decreased primary (P=0.16) and secondary (P=0.13) immune responses against SRBC; however, after addition of 110% of recommended Thr, these responses raised (P 0.05). Although, after reduction of dietary CP level, the jejunal villus height, crypt depth and goblet cell numbers decreased significantly, but administration of diets with 110% of Thr requirement could compensate these alterations by enhancing the intestinal absorptive surface area and goblet cell numbers. After starting period, reduction of dietary CP up to 90% of recommended CP level had no suppressive effect on broiler growth performance, however, the best result obtained when diets administrated with 110% of recommended Thr. The present results indicated that reduction of dietary CP up to 10%, after starting period, had no inadvisable effect on growth performance, however, the best results obtained when diets supplemented with 110% of recommended Thr. Key words Broiler chicks, Threonine, Performance, Humoral immunity, Mucosal morphology
مطالعه حاضر به منظور ارزیابی تأثیر سطوح مختلف پروتئین خام و ترئونین جیره بر عملکرد، خصوصیات لاشه، پاسخ های ایمنی هومورال و ریخت شناسی سلول های پوششی ژژنوم در جوجه های گوشتی انجام پذیرفت. برای این منظور، از تعداد 432 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه راس 308 استفاده گردید و جوجه ها به صورت تصادفی به 4 تکرار (12 جوجه در هر تکرار) هر یک از 9 تیمار آزمایشی در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×3 بر پایه طرح کاملاً تصادفی اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل 3 سطح پروتئین (100، 95 و 90 درصد توصیه های راهنمای پرورش سویه راس) و 3 سطح ترئونین (100، 110 و 120 درصد توصیه های راهنمای پرورش سویه راس) بودند. جیره های آزمایشی در طی سه دوره مختلف آغازین (12-1 روزگی)، رشد (24-13 روزگی) و پایانی (42-25 روزگی) در اختیار پرندگان قرار گرفت. میانگین افزایش وزن روزانه، مصرف خوراک روزانه و ضریب تبدیل به صورت دوره ای اندازه گیری شدند. در سن 16 روزگی، به همه پرنده ها واکسن نیوکاسل تزریق گردید. سپس در روز 28، دو پرنده از هر تکرار به صورت تصادفی انتخاب و نمونه های خون از طریق سیاهرگ بال آن ها جمع آوری شده و تیتر آنتی بادی علیه ویروس بیماری نیوکاسل از طریق تست مهار هماگلوتیناسیون انجام پذیرفت. هم چنین در روزهای 23 و 33 دوره پرورش، به دو پرنده از هر تکرار میزان 5/0 میلی لیتر سوسپانسیون 7 درصد گلبول قرمز گوسفندی برای بررسی پاسخ های ایمنی اولیه و ثانویه به عضله ران تزریق گردید. در سن 42 روزگی، دو پرنده از هر تکرار به صورت تصادفی برای بررسی تأثیر تیمارهای آزمایش بر بافت شناسی روده کشتار و نمونه های بافتی از ناحیه ژژنوم جهت بررسی توسط میکروسکوپ نوری جمع آوری گردید. هم چنین در پایان آزمایش لاشه، سینه، ران، پانکراس، چربی بطنی و اندام های لنفی شامل طحال و بورس فابریسیوس وزن شدند و براساس درصدی از وزن زنده بیان گردیدند. اطلاعات حاصل از این آزمایش با استفاده از رویه GLM توسط نرم افزار SAS آنالیز شدند. نتایج نشان داد که کاهش پروتئین جیره، بازده نسبی لاشه و وزن های نسبی چربی بطنی و پانکراس (05/0P ) را کاهش داد. هم چنین کاهش درصد پروتئین جیره تا 10 درصد تأثیر معنی داری بر وزن نسبی سینه و ران نداشت اما پس از اضافه کردن سطح دوم ترئونین، این صفات اقتصادی افزایش معنی داری (05/0P ) یافتند. کاهش سطح پروتئین جیره، پاسخ های ایمنی اولیه و ثانویه علیه گلبول قرمز گوسفندی را کاهش داد (05/0P )، اما پس از افزایش سطح ترئونین به 110 درصد توصیه ها، این پاسخ ها بهبود یافت (05/0P ). اگرچه پس از کاهش سطح پروتئین جیره، ارتفاع پرز، عمق کریپت و تعداد سلول های جامی در ژژنوم کاهش معنی داری (05/0P ) یافت، اما تغذیه جیره های با حداقل 110 درصد ترئونین، این تغییرات را از طریق افزایش سطح ناحیه جذب روده ای و افزایش تعداد سلول های جامی جبران نمود. به علاوه، سطوح مختلف پروتئین و ترئونین تأثیر معنی داری بر قابلیت هضم ماده خشک و پروتئین در جوجه های گوشتی نداشتند (05/0P ). نتایج حاضر بیان گر آن است که در دوره آغازین، بهترین عملکرد زمانی مشاهده گردید که از سطوح بالای پروتئین و ترئونین استفاده شد که این امر به دلیل نیاز بالای پرندگان در سنین ابتدایی به پروتئین و اسیدهای آمینه است. به علاوه در دوره های رشد و پایانی نتایج نشان داد که می توان میزان پروتئین جیره را تا 10 درصد بدون اثر نامطلوب بر عملکرد کاهش داد و به نظر می رسد که با توجه به تأثیرات مثبت ترئونین بر عملکرد سیستم ایمنی و بافت روده، افزودن 10 درصد ترئونین بالاتر از سطح نیاز، نتایج رضایت بخشی را سبب گردد. کلمات کلیدی: جوجه های گوشتی، ترئونین، عملکرد، ایمنی هومورال، بافت شناسی مخاط